Gdzie pojedziesz w ten weekend?

Bad Muskau – rowerowa wyprawa przez krajobrazowe i kulturowe perły Łużyc i Saksonii Naszą rowerową przygodę po malowniczym regionie Łużyc rozpoczynamy w miejscowości Bad Muskau, której wizytówką jest imponujący Pałac Pücklera – jedna z najważniejszych arystokratycznych rezydencji Europy. Budowę tego neorenesansowego pałacu zainicjował w 1846 roku książę Hermann von Pückler-Muskau – barwna postać XIX wieku, znany nie tylko jako arystokrata, ale również jako znakomity architekt krajobrazu, podróżnik i literat. Rezydencja zachwyca zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz – wnętrza pałacowe pełne są luksusowych dekoracji inspirowanych kulturą orientu, bogato zdobionych mebli, gobelinów oraz zabytkowych instrumentów. Uwagę przykuwa również okazała biblioteka, w której przechowywane są cenne starodruki i manuskrypty, a także nastrojowy salon muzyczny, gdzie dawniej odbywały się kameralne koncerty dla arystokratycznej elity.

Park Mużakowski – perła krajobrazu europejskiego. Tuż obok pałacu rozpościera się Park Mużakowski (Fürst-Pückler-Park), będący jednym z najwspanialszych przykładów ogrodu krajobrazowego w stylu angielskim. Ten monumentalny park o powierzchni ponad 830 hektarów został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jego tworzenie trwało przez kilka dekad – od 1815 do 1845 roku – i było realizacją wizji księcia Pücklera o idealnym połączeniu natury i architektury ogrodowej. Park harmonijnie wkomponowano w łagodnie pofałdowany teren, uwzględniając bieg rzeki Nysy Łużyckiej, która dziś stanowi granicę między Niemcami a Polską. Warto zaznaczyć, że park znajduje się po obu stronach granicy – co czyni go symbolem ponadnarodowego dziedzictwa kulturowego.

Rowerowa przejażdżka przez park to prawdziwa uczta dla zmysłów – prowadzi przez zaciszne aleje, ukryte mostki, rozległe łąki i romantyczne zakątki z widokiem na pałac i sztuczne jeziora. Wiosną i latem szczególnie przyjemnie zatrzymać się pod rozłożystymi koronami starych drzew, które tworzą naturalny cień i chłód. Park zachwyca również o każdej porze dnia – poranna mgła unosząca się nad wodą czy złote światło zachodu dodają mu niemal bajkowego charakteru. To idealne miejsce dla miłośników przyrody i architektury krajobrazu.

Leśna Kolejka Mużakowska i lokalne rzemiosło Opuszczając park, warto skierować się w stronę Leśnej Kolejki Mużakowskiej, która niegdyś służyła do transportu węgla brunatnego i drewna z okolicznych lasów i kopalni. Dziś to atrakcja turystyczna, oferująca nostalgiczne przejazdy wąskotorową trasą przez malownicze okolice. Co ważne – kolejka przystosowana jest do przewozu rowerów, dzięki czemu można połączyć rowerową wycieczkę z przejazdem retro pociągiem.

Niedaleko znajduje się Muzeum Rękodzieła i Rzemiosła w Sagar, urządzone w dawnym tartaku. Ekspozycje muzealne pozwalają poznać tradycje pracy rzemieślniczej regionu Łużyc – od obróbki drewna, przez garncarstwo, aż po produkcję ceramiki i wykorzystanie węgla. To doskonała okazja, aby zobaczyć, jak wyglądała codzienność robotników i rzemieślników przed wiekami oraz jak kształtował się przemysł w tym przygranicznym regionie. Dla osób zainteresowanych historią techniki i życia codziennego to punkt obowiązkowy.

Findlingspark Nochten – sztuka natury i geologii Kolejnym punktem na trasie jest niezwykły Findlingspark Nochten – park geologiczny, który powstał na terenach dawnych kopalni. Miejsce to łączy naukę z estetyką – setki głazów narzutowych, przywleczonych tu przez lodowiec skandynawski, zostały rozmieszczone w starannie zaprojektowany sposób, tworząc tematyczne ogrody i wrzosowiska. Park podzielony jest na strefy – ogród alpejski, ogród wodny, ogród skalny – każdy z nich oferuje nieco inny klimat i bogactwo roślin. Z wieży widokowej można podziwiać okoliczny krajobraz, a także spojrzeć w stronę kopalń odkrywkowych – symbolu przemysłowej historii regionu. Spacer po tym miejscu to połączenie relaksu z edukacją.

Jezioro Boxberg – rekreacja i wypoczynek Kontynuując trasę, docieramy do Jeziora Boxberg – sztucznego zbiornika wodnego o powierzchni aż 13 km², który powstał w miejscu dawnej kopalni. Obecnie jezioro to pełni funkcję rekreacyjną i jest jednym z najpopularniejszych miejsc wypoczynku w regionie. Rowerzyści mogą tu odpocząć na jednej z licznych plaż, zjeść coś w nadbrzeżnych punktach gastronomicznych, lub też skorzystać z szerokiej oferty sportów wodnych – od kajakarstwa, przez windsurfing, aż po rejsy żaglówkami. Dookoła jeziora wytyczono sieć ścieżek rowerowych i pieszych, które zachęcają do aktywnego spędzania czasu. To miejsce tętni życiem szczególnie latem.

Most Rakoczego i Park Rododendronów w Kromlau Nieopodal znajduje się kolejna perła architektury ogrodowej – Park Rododendronów w Kromlau. Jego główną atrakcją jest słynny Most Rakoczego, znany też jako Most Diabła, zbudowany z bazaltu w połowie XIX wieku. Jego konstrukcja tworzy razem z odbiciem w wodzie idealne koło – widok, który przyciąga fotografów z całego świata. Legenda głosi, że most ten został zbudowany przy pomocy sił nieczystych – co dodaje mu aury tajemniczości.

Park o powierzchni około 200 hektarów to największe skupisko rododendronów i azalii w Niemczech. Wiosną park zamienia się w barwną mozaikę kwiatów, zachwycając zapachami i kolorami. Spacer wśród kwitnących krzewów to prawdziwa przyjemność, a specjalne punkty widokowe pozwalają podziwiać panoramę całego założenia ogrodowego. Geopark Łuk Mużakowa – krajobraz, który stworzył lodowiec Kończąc wyprawę, warto zatrzymać się w Geoparku Łuk Mużakowa – wyjątkowym obszarze chronionym, uznanym przez UNESCO za światowej klasy obiekt geologiczny. Łuk Mużakowa to morena czołowa uformowana przez lodowiec około 340 tysięcy lat temu. Jej kształt i struktura są doskonale widoczne z punktów widokowych, a specjalne tablice edukacyjne opowiadają historię geologiczną tego miejsca.

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

Na całej trasie wytyczono parkingi rowerowe, umożliwiające bezpieczne pozostawienie rowerów podczas zwiedzania atrakcji. Do najważniejszych punktów postojowych należą:

Jezioro Barwalder See
Wieża widokowa Schwerer Berg koło Weißwasser
Park Kamieni w Nochten

Leśna Kolejka Mużakowska – transport rowerów Dla rowerzystów planujących dłuższą trasę Leśna Kolejka Mużakowska oferuje możliwość przewozu rowerów. Mimo niewielkich rozmiarów wagonów, w każdym z nich wyznaczono specjalne miejsca do transportu rowerów, co pozwala na połączenie przejazdu kolejką z wycieczką rowerową.

Dogodne połączenie kolejowe dla rowerzystów Osoby planujące dłuższą wyprawę mogą skorzystać z niemieckiej kolei, która umożliwia transport rowerów. Można przejechać pociągiem z Görlitz do Weißwasser, a następnie rozpocząć trasę rowerową lub skorzystać z Leśnej Kolejki Mużakowskiej, aby rozpocząć wycieczkę w Kromlau lub Bad Muskau. Bezpieczeństwo i komfort na trasie Cała trasa prowadzi głównie po wydzielonych ścieżkach rowerowych, co zapewnia bezpieczną i komfortową jazdę. Trasa jest przystosowana zarówno dla doświadczonych rowerzystów, jak i rodzin z dziećmi, oferując malownicze krajobrazy i liczne atrakcje turystyczne.

Wypożyczalnia rowerów. Dla osób, które przyjechały w to miejsce bez własnych rowerów przygotowano ofertę w postaci wypożyczalni po obu stronach Nysy Łużyckiej Po stronie niemieckiej (Bad Muskau) Wypożyczalnia w Folwarku Zamkowym: Znajduje się w pobliżu Nowego Zamku i oferuje rowery oraz warsztat serwisowy. Po stronie polskiej (Łęknica) Wypożyczalnia zlokalizowana w Miejskim Ośrodku Kultury, przy Hotelu Mużakowskim: oraz Wypożyczalni Kajaki Łęknica (nazwa wypożyczalni nieco wprowadzająca w błąd).

Trasa

Strona trasy

1.Pałac Pücklera

To tutaj, w 1846 roku, książę Hermann Pückler-Muskau – wybitny projektant krajobrazu, podróżnik, pisarz i miłośnik sztuki – rozpoczął przebudowę swojej rodzinnej siedziby, tworząc prawdziwe transgraniczne arcydzieło architektury i ogrodnictwa. Odrestaurowany w ostatnich latach pałac, wzniesiony w stylu późnobarokowym, zachwyca nie tylko swoją formą, ale i wnętrzami. Szczególną uwagę przyciągają pomieszczenia orientalne, elegancki salon muzyczny z 1772 roku, stylowa jadalnia z pięknie zastawionym stołem oraz bogato zdobione salony Pücklera. Na miłośników literatury czeka wyjątkowa biblioteka, w której zgromadzono cenne manuskrypty i starodruki.

.\media\route1\1\DSC02165.jpeg

.\media\route1\1\DSC02166.jpeg

.\media\route1\1\DSC02168.jpeg

.\media\route1\1\DSC02170.jpeg

.\media\route1\1\DSC02171.jpeg

.\media\route1\1\DSC02172.jpeg

.\media\route1\1\DSC02174.jpeg

.\media\route1\1\DSC02175.jpeg

.\media\route1\1\DSC02176.jpeg

.\media\route1\1\DSC02182.jpeg

.\media\route1\1\DSC02183.jpeg

.\media\route1\1\DSC02191.JPG

2.Park Mużakowski

Hermann Pückler-Muskau (1785–1871) był jedną z najbardziej barwnych postaci XIX-wiecznych Prus. Romantyk z ducha, łączył w sobie talent ogrodnika, zmysł artystyczny i pasję podróżnika. Bywał na salonach Europy, pisał książki podróżnicze, ale to Park Mużakowski – rozległe dzieło krajobrazowe rozciągające się po obu stronach Nysy Łużyckiej – pozostał jego największym dziedzictwem. Dziś park ten znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, będąc jednym z najpiękniejszych przykładów ogrodu w stylu angielskim w Europie.
Park Mużakowski powstawał w latach 1815–1845 jako idealna synteza natury i sztuki ogrodowej. Inspiracją dla Pücklera były angielskie parki krajobrazowe, które poznał podczas licznych podróży. Po odziedziczeniu majątku Muskau rozpoczął monumentalne prace – przekształcił teren nad Nysą, wzniósł mosty, wytyczył aleje, nasadził tysiące drzew i krzewów, dbając o to, by wszystko harmonijnie współgrało z naturalnym ukształtowaniem doliny. Całość założenia obejmuje dziś 728 hektarów, z czego 522 ha znajdują się po stronie polskiej, a 206 ha po stronie niemieckiej.
Na terenie Parku Mużakowskiego wytyczono trzy główne szlaki rowerowe: czerwony, niebieski i zielony, o długościach odpowiednio 2 km, 7 km i 12 km. Trasy te prowadzą przez najbardziej malownicze zakątki parku, umożliwiając podziwianie jego różnorodnych krajobrazów i architektury ogrodowej.
Dla osób nieposiadających własnego roweru dostępne są wypożyczalnie po obu stronach granicy. Po stronie niemieckiej, w Folwarku Zamkowym, znajduje się wypożyczalnia rowerów wraz z warsztatem. Natomiast po stronie polskiej rowery można wypożyczyć w Miejskim Ośrodku Kultury w Łęknicy oraz w Hotelu Mużakowskim.

.\media\route1\2\DSC02142.jpeg

.\media\route1\2\DSC02143.jpeg

.\media\route1\2\DSC02144.jpeg

.\media\route1\2\DSC02146.jpeg

.\media\route1\2\DSC02148.jpeg

.\media\route1\2\DSC02149.jpeg

.\media\route1\2\DSC02150.jpeg

.\media\route1\2\DSC02153.jpeg

.\media\route1\2\DSC02200.JPG

.\media\route1\2\DSC02207.JPG

.\media\route1\2\DSC02226.JPG

.\media\route1\2\DSC02227.JPG

3.Leśna Kolejka Mużakowska

Jedną z najbardziej unikatowych atrakcji regionu jest Leśna Kolejka Mużakowska – niezwykłe połączenie historii przemysłu z turystyką i rekreacją. Choć dziś służy przede wszystkim turystom, jej początki sięgają 1895 roku, kiedy to na potrzeby rozwijającego się przemysłu w Muskau i okolicach uruchomiono pierwszą linię transportową. Początkowo kolejka łączyła kopalnię węgla brunatnego Caroline koło Krauschwitz z punktami przeładunkowymi w rejonie Mużakowa. Wkrótce powstała rozbudowana sieć torów, obsługująca m.in. kopalnie, cegielnie, tartaki, huty szkła oraz zakłady papiernicze – wszystko to w malowniczym, leśnym krajobrazie Łuku Mużakowa.
Z czasem, wraz z wygaszaniem przemysłu w latach 70. XX wieku, kolejka zaczęła tracić swoje znaczenie gospodarcze. Ostatecznie, w 1978 roku, zlikwidowano ostatnie regularne przewozy, ale już kilka lat później – dzięki zaangażowaniu pasjonatów kolejnictwa – rozpoczęto działania mające na celu uratowanie jak największej części dawnej infrastruktury. W 1990 roku inicjatywa ta zyskała wsparcie lokalnych władz, co pozwoliło zachować wyjątkowy fragment dziedzictwa przemysłowego regionu.
Dziś Mużakowska Kolejka Leśna to największe tego typu muzeum kolejnictwa w Niemczech i ostatnia autentyczna kolejka leśna w kraju. Tory prowadzą z miejscowości Weißwasser, przez Geopark Łuk Mużakowa, do Parku Mużakowskiego w Bad Muskau, a także w stronę Kromlau, znanego z efektownego Parku Rododendronów. Pociągi kursują w weekendy od marca do października, a w okresie letnim organizowane są specjalne przejazdy tematyczne – poświęcone historii kolei, przyrodzie regionu czy dawnym szlakom przemysłowym.

.\media\route1\3\DSC02098.jpeg

.\media\route1\3\DSC02100.jpeg

.\media\route1\3\DSC02103.jpeg

.\media\route1\3\DSC02105.jpeg

.\media\route1\3\DSC02106.jpeg

.\media\route1\3\DSC02108.jpeg

.\media\route1\3\DSC02109.jpeg

.\media\route1\3\DSC02110.jpeg

.\media\route1\3\DSC02112.jpeg

.\media\route1\3\DSC02128.jpeg

.\media\route1\3\DSC02132.jpeg

.\media\route1\3\DSC02316.jpeg

.\media\route1\3\DSC02325.JPG

4.Park Kamieni Narzutowych w Nochten

Park Kamieni Narzutowych w Nochten to unikalna atrakcja miłośników przyrody i geologii, rodzin z dziećmi, osób poszukujących ciszy i wypoczynku w pięknym otoczeniu oraz oczywiście turystów rowerowych. Park zajmuje powierzchnię około 20 hektarów i prezentuje ponad 7000 głazów narzutowych, zebranych z terenu Górnych Łużyc i okolicznych kopalni węgla brunatnego. To miejsce stanowi doskonały przykład rekultywacji terenów poprzemysłowych – powstał na terenie dawnego zwałowiska kopalni odkrywkowej Nochten, należącej do kompleksu górniczo-energetycznego Boxberg Na terenie parku wytyczono Ścieżki tematyczne prowadzące przez różnorodne ogrody – wrzosowiska, ogród japoński, ogród śródziemnomorski czy strefę geologiczną z tablicami informacyjnymi. Możemy również skorzystać z punktu widokowego.

.\media\route1\4\nochten(1).jpeg

.\media\route1\4\nochten(10).jpeg

.\media\route1\4\nochten(11).jpeg

.\media\route1\4\nochten(12).jpeg

.\media\route1\4\nochten(13).jpeg

.\media\route1\4\nochten(14).jpeg

.\media\route1\4\nochten(2).jpeg

.\media\route1\4\nochten(3).jpeg

.\media\route1\4\nochten(4).jpeg

.\media\route1\4\nochten(5).jpeg

.\media\route1\4\nochten(7).jpeg

.\media\route1\4\nochten(8).jpeg

5.Jezioro Barwalder See Boxberg

Jezioro Barwalder See to jedno z największych sztucznych jezior w Saksonii, o imponującej powierzchni 1300 hektarów (13 km²). Powstało w wyniku rekultywacji terenów pokopalnianych, gdzie wcześniej funkcjonowała kopalnia odkrywkowa Bärwalde. Od 1970 roku wydobywano tu węgiel brunatny, którym przez ponad dwie dekady zasilano elektrownie Boxberg i Schwarze Pumpe – aż do zakończenia eksploatacji w 1992 roku. W ramach szeroko zakrojonego programu przekształcania zdegradowanego terenu, w latach 90. rozpoczęto zalewanie wyrobiska wodą, co zakończyło się sukcesem w 2008 roku, tworząc jedno z najbardziej malowniczych miejsc wypoczynkowych w regionie.
Dziś Barwalder See to prawdziwa oaza rekreacji i przyrody, idealna dla miłośników aktywnego wypoczynku. Wokół jeziora wytyczono 26-kilometrową trasę rowerową i spacerową, prowadzącą przez zróżnicowany, zrekultywowany krajobraz. Utrzymane w doskonałym stanie plaże, kąpieliska, kempingi i wypożyczalnie sprzętu wodnego sprawiają, że miejsce to tętni życiem zwłaszcza latem. Żeglarstwo, windsurfing, kajakarstwo, wakeboard, wodny plac zabaw – to tylko niektóre z aktywności, jakie czekają na odwiedzających.

.\media\route1\5\IMG_2953.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2956.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2959.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2965.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2968.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2973.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2974.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2977.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2982.jpeg

.\media\route1\5\IMG_2989.jpeg

.\media\route1\5\DSC05402.jpeg

.\media\route1\5\DSC05403.jpeg

.\media\route1\5\DSC05405.jpeg

.\media\route1\5\DSC05406.jpeg

.\media\route1\5\DSC05407.jpeg

.\media\route1\5\DSC05408.jpeg

.\media\route1\5\DSC05401.jpeg

6.Most Rakoczego – Kromlau

Most Rakoczego (Rakotzbrücke), zwany również „Mostem Diabła”, to jedna z najbardziej charakterystycznych budowli w Parku Rododendronów w Kromlau. Zbudowany w XIX wieku, most jest znany ze swojej unikalnej konstrukcji, która tworzy idealny okrąg odbijający się w wodach jeziora, co daje niesamowity efekt wizualny. Most Rakoczego, będący częścią romantycznego parku krajobrazowego, stał się jednym z najczęściej fotografowanych miejsc w regionie, a jego symbolika związana jest z licznymi legendami. Według jednej z nich most miał zostać zbudowany przy pomocy diabła, który w zamian za swoją pomoc miał otrzymać duszę pierwszego przechodnia. Dziś most nie jest dostępny dla ruchu pieszego, ale jego urok przyciąga wielu turystów i fotografów.

.\media\route1\6\DSC02259.jpeg

.\media\route1\6\DSC02260.jpeg

.\media\route1\6\DSC02261.jpeg

.\media\route1\6\DSC02262.jpeg

.\media\route1\6\DSC02263.jpeg

.\media\route1\6\DSC02265.jpeg

.\media\route1\6\DSC02268.jpeg

.\media\route1\6\DSC02269.jpeg

.\media\route1\6\DSC02270.jpeg

.\media\route1\6\DSC02271.jpeg

.\media\route1\6\DSC02272.jpeg

.\media\route1\8\IMG_9700.jpeg

.\media\route1\6\DSC05375.jpeg

.\media\route1\6\DSC05384.jpeg

.\media\route1\6\DSC05385.jpeg

.\media\route1\6\DSC05392.jpeg

7.Park Rododendronów – Kromlau

Park Rododendronów w Kromlau to jeden z największych parków tego typu w Europie, obejmujący obszar 200 hektarów. Park powstał w połowie XIX wieku i słynie z wyjątkowo bogatej kolekcji rododendronów oraz azalii, które kwitną od maja do czerwca, przyciągając tysiące turystów z całej Europy. Park został zaprojektowany w stylu angielskiego ogrodu krajobrazowego, z licznymi ścieżkami, mostkami i punktami widokowymi, w tym wspomnianym Mostem Rakoczego. W parku znajduje się także kilka historycznych budowli, takich jak zamek oraz pawilony, które dodają miejscu wyjątkowego charakteru. Park Rododendronów w Kromlau jest nie tylko atrakcją botaniczną, ale również ważnym miejscem kultury i wypoczynku, gdzie organizowane są liczne imprezy plenerowe.

.\media\route1\7\DSC02243.JPG

.\media\route1\7\DSC02244.jpeg

.\media\route1\7\DSC02250.jpeg

.\media\route1\7\DSC02251.jpeg

.\media\route1\7\DSC02252.jpeg

.\media\route1\7\DSC02253.jpeg

.\media\route1\7\DSC02264.jpeg

.\media\route1\7\DSC02266.jpeg

.\media\route1\7\DSC02267.jpeg

.\media\route1\7\DSC02300.jpeg

.\media\route1\7\DSC02308.jpeg

.\media\route1\7\DSC02314.jpeg

8.Geopark Łuk Mużakowa – Kromlau

Geopark Łuk Mużakowa to unikatowy obszar geologiczny, który został uznany przez UNESCO za geopark o światowym znaczeniu. Geopark obejmuje teren jednego z największych lodowcowych łuków morenowych w Europie, który powstał podczas ostatniego zlodowacenia. Na obszarze geoparku znajdują się malownicze jeziora, które powstały w wyniku zalania dawnych wyrobisk węgla brunatnego. Ciekawostką jest, że Łuk Mużakowski to również jedno z najbogatszych stanowisk skamieniałości roślinnych i zwierzęcych, co czyni go rajem dla geologów i paleontologów. Na terenie parku znajdują się liczne ścieżki edukacyjne, które umożliwiają odkrywanie unikatowych formacji geologicznych oraz poznanie historii przemysłu górniczego w regionie. Geopark jest idealnym miejscem zarówno dla miłośników geologii, jak i dla osób szukających ciszy i kontaktu z naturą.

.\media\route1\8\DSC01047.jpeg

.\media\route1\8\DSC02256.jpeg

.\media\route1\8\DSC02257.jpeg

.\media\route1\8\DSC02258.jpeg

.\media\route1\8\DSC02303.jpeg

.\media\route1\8\IMG_9764.jpeg

.\media\route1\8\DSC05383.jpeg

.\media\route1\8\DSC05390.jpeg

.\media\route1\8\DSC05393.jpeg

.\media\route1\8\DSC05394.jpeg

.\media\route1\8\DSC05397.jpeg

.\media\route1\8\DSC05400.jpeg

.\media\route1\8\DSC05371.jpeg

Naszą kolejną rowerową wyprawę rozpoczynamy na Moście Staromiejskim, który łączy dwa kraje i dwa miasta – Zgorzelec i Görlitz. Ten 80-metrowy most to nie tylko ważny punkt komunikacyjny, ale i świadek burzliwej historii. W przeszłości był drewniany, lecz zniszczyła go II wojna światowa. Odbudowano go w obecnej formie dopiero w 2004 roku, a po zniesieniu kontroli granicznych w 2007 stał się symbolem europejskiej jedności oraz popularnym miejscem spacerów i spotkań.

Młyn Trójkołowy – świadek dawnych czasów
Po przejechaniu mostu kierujemy się w stronę jednego z najstarszych zabytków przemysłowych regionu – Młyna Trójkołowego w Görlitz. Położony tuż nad Nysą Łużycką, funkcjonował już w średniowieczu, a dzięki napędzającym go mechanizmom wodnym mógł pracować nawet w czasie suszy. Dziś w jego wnętrzu mieści się stylowa restauracja oraz sklep z pamiątkami – idealne miejsce na krótki odpoczynek.

Barokowe perełki Görlitz
Jedziemy dalej przez zabytkowe uliczki Görlitz, mijając imponujące kamienice. Wśród nich wyróżniają się Dom Barokowy i Dom Biblijny. Oba budynki, wzniesione w XVIII wieku, zachwycają bogatymi zdobieniami i kunsztem architektonicznym. W Domu Barokowym mieści się muzeum miejskie oraz biblioteka z ponad 100 tysiącami cennych woluminów, w tym unikalnymi manuskryptami. Natomiast Dom Biblijny, wybudowany w 1570 roku w stylu renesansowym, zdobią misternie wykonane płaskorzeźby z motywami biblijnymi autorstwa Hansa Kramera Młodszego.

Ratusz, zegary i tajemnica szeptów
Jadąc dalej, docieramy na Rynek Görlitz, gdzie wznosi się majestatyczny Ratusz, którego początki sięgają XIV wieku. 60-metrowa wieża oferuje wspaniały widok na miasto. Szczególną uwagę zwracają dodane w XVI wieku renesansowe schody oraz herb króla Węgier Macieja Korwina, świadczący o dawnych związkach Görlitz z dynastią węgierską. Na wieży znajdują się dwa zegary z 1584 roku, dzieło Bartholomäusa Scultetusa. Górny zegar to astronomiczny czasomierz pokazujący fazy Księżyca, a dolny to klasyczny zegar z rzymskimi cyframi. W centrum dolnego zegara znajduje się głowa strażnika miejskiego, który według legendy został zamurowany żywcem za przegapienie pożaru miasta. Co minutę otwiera oczy, które świecą na pomarańczowo, a następnie otwiera usta w wyrazie przerażenia.
Tuż obok znajduje się Apteka Ratuszowa, słynąca z dwóch niezwykłych zegarów z 1550 roku. Jeden z nich pokazuje czas według systemu babilońskiego, a drugi to zegar planetarny – oba były zaawansowanymi urządzeniami astronomicznymi w swoich czasach. Zegary słoneczne na fasadzie Apteki Ratuszowej (Ratsapotheke) w Görlitz zostały wykonane przez Zachariasa Scultetusa w 1550 roku. Był on starszym bratem wspomnianego Bartłomieja Scultetusa. Zachariasz stworzył dwa zegary: jeden z nich, nazwany „Solarium”, wskazuje różne rodzaje godzin, takie jak bürgerliche (obywatelskie), antyczne i norymberskie. Drugi zegar, zwany „Arachne”, przedstawia pozycje planet według systemu Ptolemeusza oraz linie planetarne, co czyni go jednym z najbardziej złożonych zegarów słonecznych w regionie.
Naszą uwagę przykuwa również niezwykła konstrukcja – Łuk Szeptów. To gotycka budowla o wyjątkowych właściwościach akustycznych – jeśli wyszepczemy coś na jednym końcu łuku, nasz głos będzie słyszalny na drugim. Turyści chętnie sprawdzają to niezwykłe zjawisko.
Zanim opuścimy rynek warto przyglądnąć się budynkowi wagi miejskiej. Jest to jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów na Dolnym Rynku pełniący niegdyś kluczową rolę w handlu miejskim. Parter budynku zachował sklepienie późnogotyckie, a nad nim wznosi się czterokondygnacyjna, renesansowa struktura o nieregularnym kształcie. Fasada wyróżnia się kolumnami, na których umieszczono popiersia kluczowych postaci związanych z budową: Jonasa Roskopfa z cyrklem, mistrza murarskiego Eliasa Ebermanna z kielnią oraz mistrza wagi Andreasa Alerta z ciężarkiem i wagą. Dodatkowo przedstawiono również radnego miejskiego, błazna oraz parę zakochanych. Budynek służył jako miejsce ważenia i oclenia towarów wprowadzanych do miasta. Był to bardzo ważny budynek w administracji miejskiej ponieważ to właśnie handel był jednym z kluczowych źródeł bogactwa miasta.

Śladami Jakuba Boehme – mistyka i filozofa
Ruszamy w stronę cmentarza św. Mikołaja, gdzie spoczywa Jakub Boehme, wybitny mistyk i filozof religijny. Urodzony w XVI wieku w pobliskim Zawidowie, większość życia spędził w Görlitz jako szewc, zanim poświęcił się pisarstwu. Jego dzieła wywarły ogromny wpływ na europejską filozofię mistyczną. Kamieniołom Königshain – natura i geologia w jednym Kierujemy się dalej na północ, w stronę kamieniołomu Königshain, położonego w malowniczych Górach Königshain. Przez ponad 200 lat wydobywano tu granit wykorzystywany do budowy dróg i mostów. Dziś wyrobisko, wypełnione wodą, jest popularnym miejscem do nurkowania, kąpieli oraz wspinaczki. Otaczają je liczne szlaki piesze i rowerowe, które pozwalają na podziwianie surowego, skalistego krajobrazu.

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

Bezpieczne parkingi rowerowe w Görlitz
Stare Miasto w Görlitz to miejsce pełne historycznych perełek, jednak nie wszystkie atrakcje są dostępne dla rowerzystów. Aby umożliwić turystom swobodne zwiedzanie pieszo, przy Moście Staromiejskim oraz na ulicy Uferstraße zlokalizowano specjalne garaże rowerowe. Można tu bezpiecznie pozostawić rower i bez obaw odkrywać urokliwe uliczki oraz zabytki miasta.
Trasa rowerowa Görlitz – Königshain – śladami dawnej kolei
Rowerowa trasa łącząca Görlitz z Königshain wiedzie po dawnym nasypie kolejowym, co zapewnia łagodny profil i komfortową jazdę. Wzdłuż trasy rozmieszczono stoły piknikowe i ławki, idealne na krótki odpoczynek w otoczeniu natury. Warto zatrzymać się także przy tablicach informacyjnych, które przybliżają historię nieistniejącej już linii kolejowej oraz jej wpływ na rozwój regionu.
Sieć tras pieszo-rowerowych przy kamieniołomie Königshain
Rejon kamieniołomu Königshain to prawdziwy raj dla miłośników kolarstwa górskiego. Wytyczone tu trasy pieszo-rowerowe prowadzą przez malownicze tereny o urozmaiconym ukształtowaniu, stanowiąc wyzwanie dla bardziej doświadczonych rowerzystów. Po intensywnej jeździe można odpocząć w jednym z licznych punktów widokowych, skąd roztaczają się wspaniałe panoramy na okoliczne wzgórza. 4. Wieża widokowa i ogródek piknikowy na Hochstein.
Na szczycie góry Hochstein czeka kolejna atrakcja – wieża widokowa, z której rozpościera się niezapomniany widok na Góry Żytawskie. Obok działa restauracja serwująca lokalne specjały, a dla tych, którzy wolą własny prowiant, przygotowano ogród piknikowy dostępny niezależnie od godzin otwarcia lokalu. To idealne miejsce na przerwę w trasie i chwilę relaksu na świeżym powietrzu.

Trasa

Strona trasy

1.Most Staromiejski

Most Staromiejski, łączący Zgorzelec i Görlitz, to wyjątkowe miejsce o bogatej historii, będące świadkiem wielu istotnych wydarzeń na przestrzeni wieków. Most ten, pierwotnie drewniany, istniał już w średniowieczu i służył jako kluczowa przeprawa na trasie handlowej między Śląskiem a Saksonią. Ze znanych zapisów i zachowanych zdjęć wiemy, że do 1905 roku stał w mniej więcej tym samym miejscu most drewniany. Został on zniszczony wskutek powodzi wraz z Kościołem Św. Ducha. Kolejna, mocniejsza konstrukcja przetrwała do 7 maja 1945 roku, kiedy to żołnierze niemieccy wysadzili most wraz z innymi przeprawami na Nysie Łużyckiej. Do końca wieku w Zgorzelcu przez rzekę można było przeprawić się tylko jednym mostem drogowym oraz wiaduktem kolejowym. Impulsem do odbudowy Mostu Staromiejskiego było proklamowanie 5 maja 1998 roku Europa-Miasta Zgorzelec/Görlitz. Rozpoczęta w 2003 roku odbudowa zniszczonego w 1945 roku mostu stała się impulsem do zmian na polskim brzegu Nysy, gdzie niedługo później ruszyły prace rewitalizacyjne. Przywróciły one dawną urodę najstarszej części Zgorzelca – Przedmieściu Nyskiemu. 20 października 2004 roku nastąpiło uroczyste otwarcie 80-metrowej przeprawy pieszo-rowerowej. Poza swoim praktycznym przeznaczeniem most stał się symbolem pojednania i współpracy między Polską a Niemcami. Od momentu zniesienia kontroli granicznych w 2007 roku Most Staromiejski nie tylko służy mieszkańcom obu miast, ale także stanowi popularny cel spacerów i miejsce spotkań turystów z całej Europy. Otoczony malowniczymi widokami na Nysę Łużycką, most ten jest doskonałym punktem obserwacyjnym, z którego można podziwiać zarówno architekturę Starego Miasta w Görlitz, jak i zabytkową zabudowę Zgorzelca.

.\media\route2\1\DSCF4563.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4568.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4569.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4571.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4574.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4575.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4582.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4583.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4584.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4586.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4588.jpeg

.\media\route2\1\DSCF4593.jpeg

.\media\route2\1\DSC05314.JPG

2.Młyn Trójkołowy (Dreirad Mühle) – Görlitz

Młyn Trójkołowy, położony nad brzegiem Nysy Łużyckiej, jest jednym z najlepiej zachowanych zabytkowych młynów wodnych w Görlitz. Historia młyna sięga średniowiecza, kiedy młyny wodne były kluczowym elementem gospodarki wielu europejskich miast. Dreirad Mühle przez wieki pełnił funkcję młyna zbożowego, dostarczając mąkę dla mieszkańców miasta i okolic. Dzięki imponującym mechanizmom napędzanym siłą wody, młyn mógł funkcjonować nawet w okresach suszy, co czyniło go niezwykle ważnym dla lokalnej gospodarki. Współcześnie w młynie mieści się restauracja oraz sklep z pamiątkami. Jest to popularne miejsce dla odwiedzających, którzy przybywają licznie ze względu na piękne położenie tarasu restauracyjnego, widok na Most Staromiejski oraz starówkę Görlitz. W 1938 roku przy młynie wybudowano silos zbożowy. Dziś budynek ten jest jedną z wizytówek miasta, ozdobiony mozaiką WAZE, zdobiącą stronę zachodnią i południową budynku. WAZE, skrót od Wyraz Artystyczny Zjednoczonej Europy, przedstawia kobietę wyrastającą z ziemi – symbol rodzącej się wspólnoty między miastami Zgorzelec i Görlitz. Autorami mozaiki są Ormianin Vahan Bego oraz Michał Bulak.

.\media\route2\2\DSC05315.jpeg

.\media\route2\2\DSC05316.jpeg

.\media\route2\2\DSC05317.jpeg

.\media\route2\2\DSC05318.jpeg

.\media\route2\2\DSC05319.jpeg

.\media\route2\2\DSC05320.jpeg

.\media\route2\2\DSC05321.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4565.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4575.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4577.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4578.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4579.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4580.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4581.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4589.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4590.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4591.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4594.jpeg

.\media\route2\2\DSCF4595.jpeg

3.Dom Barokowy i Dom Biblijny

Dom Barokowy (Barockhaus) przy Neißstraße 30 to imponujący przykład architektury barokowej, który od XVIII wieku przyciąga uwagę bogato zdobionym wnętrzem i fasadą. Zbudowany w latach 1727–1729 przez kupca Christiana Ameisa, budynek ten służył nie tylko jako rezydencja, ale również jako symbol bogactwa i prestiżu jego właściciela. Dziś mieści się tu muzeum miejskie oraz imponująca biblioteka z ponad 100 tysiącami tomów, w tym cennymi manuskryptami i pierwszymi wydaniami dzieł literatury europejskiej. Sąsiadujący Dom Biblijny, wzniesiony w stylu renesansowym w 1570 roku, zdobią płaskorzeźby przedstawiające sceny biblijne autorstwa Hansa Kramera Młodszego. W górnej części widoczne są sceny z Nowego Testamentu: Zwiastowanie, Narodziny Chrystusa, Chrzest Jezusa, Ostatnia Wieczerza i Ukrzyżowanie. Dolna część ukazuje sceny ze Starego Testamentu: Stworzenie Ewy, grzech pierworodny, ofiarowanie Izaaka, otrzymanie Dekalogu przez Mojżesza i podniesienie spiżowego węża. Obie budowle stanowią ważne punkty na kulturalnej mapie Görlitz, oferując zwiedzającym możliwość podziwiania architektury oraz zgłębiania historii literatury, sztuki i religii.

.\media\route2\3\0.jpeg

.\media\route2\3\1.jpeg

.\media\route2\3\10.jpeg

.\media\route2\3\11.jpeg

.\media\route2\3\12.jpeg

.\media\route2\3\13.jpeg

.\media\route2\3\15.jpeg

.\media\route2\3\2.jpeg

.\media\route2\3\3.jpeg

.\media\route2\3\4.jpeg

.\media\route2\3\5.jpeg

.\media\route2\3\6.jpeg

.\media\route2\3\7.jpeg

.\media\route2\3\8.jpeg

.\media\route2\3\9.jpeg

.\media\route2\3\DSC05331.jpeg

.\media\route2\3\DSC05332.jpeg

.\media\route2\3\DSC05333.jpeg

.\media\route2\3\DSC05335.jpeg

.\media\route2\3\DSC05336.jpeg

4.Budynek Wagi

Budynek Wagi (Waage) to jeden z kluczowych obiektów handlowych w dawnym Görlitz, który od XVII wieku pełnił funkcję urzędu ważenia towarów. Obecny budynek jest efektem przebudowy gotyckiego budynku z 1453 roku, z którego zachowały się jedynie gotyckie piwnice. Budynek ten przez wieki służył miastu jako punkt, w którym clono towary wwożone i wywożone z miasta. Na jego fasadzie znajdują się charakterystyczne kolumny z jońskimi kapitelami oraz zdobienia, w tym popiersia: budowniczego miejskiego Jonasa Roskopfa z cyrklem, mistrza murarskiego Eliasa Ebermanna z kielnią oraz mistrza wagi Andreasa Alerta z ciężarkiem i wagą. Dawniej, gdy handel rybami był jednym z głównych źródeł dochodów miasta, targi rybne odbywały się pod arkadami tego budynku. Obecnie budynek pełni funkcje administracyjne, ale jego bogata historia jest wciąż pielęgnowana, a sam obiekt przyciąga zwiedzających, którzy chcą poczuć atmosferę dawnych czasów.

.\media\route2\4\DSC05337.jpeg

.\media\route2\4\DSC05338.jpeg

.\media\route2\4\DSC05339.jpeg

.\media\route2\4\DSC05365.jpeg

.\media\route2\4\DSC05366.jpeg

.\media\route2\4\DSC05367.jpeg

.\media\route2\4\DSC05368.jpeg

.\media\route2\4\DSC05369.jpeg

.\media\route2\4\DSC05370.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4664 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4665 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4666 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4667 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4668 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4669 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4671 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4807 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4808 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4810 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4845 1.jpeg

.\media\route2\4\DSCF4852 1.jpeg

5.Zegar słoneczny na aptece

Ratsapotheke, czyli Apteka Ratuszowa, to nie tylko jeden z najstarszych budynków w Görlitz, ale także miejsce, gdzie znajdują się jedne z najbardziej niezwykłych zegarów słonecznych w regionie. Wykonane w 1550 roku przez Zachariasza Scultetusa, zegary te nie tylko odmierzały czas, ale były również zaawansowanymi urządzeniami astronomicznymi. „Solarium”, pierwszy z zegarów, wskazuje godziny według różnych systemów, w tym babilońskich i włoskich, natomiast drugi zegar, „Arachne”, pokazuje tzw. godziny planetarne, co czyni go jednym z najbardziej skomplikowanych zegarów słonecznych swojej epoki. Dziś zegary te są jednym z najważniejszych zabytków technicznych Görlitz i stanowią niezwykłą atrakcję turystyczną.

.\media\route2\5\DSC05340.jpeg

.\media\route2\5\DSC05341.jpeg

.\media\route2\5\DSC05342.jpeg

.\media\route2\5\DSC05343.jpeg

.\media\route2\5\DSC05344.jpeg

.\media\route2\5\DSC05345.jpeg

.\media\route2\5\DSC05346.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4672.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4673.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4674.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4675.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4676.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4677.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4811.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4812.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4813.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4814.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4840.jpeg

.\media\route2\5\DSCF4841.jpeg

6.Łuk Szeptów

Łuk Szeptów, znajdujący się na Dolnym Rynku, to niezwykła konstrukcja o unikatowych właściwościach akustycznych. Powstały w późnym gotyku, łuk ten przenosi dźwięk tak, że szept wypowiedziany po jednej stronie jest doskonale słyszalny po drugiej, nawet jeśli osoby stoją w znacznej odległości od siebie. Dzięki temu Łuk Szeptów jest jedną z ulubionych atrakcji turystów, którzy chętnie testują to zjawisko. Konstrukcja, ozdobiona motywami roślinnymi, stanowi doskonały przykład architektury gotyckiej, a jej właściwości akustyczne świadczą o znajomości fizyki dźwięku przez dawnych budowniczych.

.\media\route2\6\DSC05349.jpeg

.\media\route2\6\DSC05350.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4818.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4819.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4820.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4822.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4824.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4825.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4826.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4827.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4828.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4829.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4830.jpeg

.\media\route2\6\DSCF4831.jpeg

7.Ratusz

Ratusz w Görlitz to majestatyczna budowla, która przez wieki była świadkiem wielu kluczowych wydarzeń w historii miasta. Zbudowany w XIV wieku, ratusz przeszedł liczne przebudowy, które nadały mu dzisiejszy, eklektyczny charakter. Gotycka wieża, mierząca 60 metrów, góruje nad Dolnym Rynkiem i oferuje zwiedzającym widok na panoramę miasta. Renesansowe schody, dodane w XVI wieku i zaprojektowane przez Wendela Rosskopfa, są jednym z najważniejszych elementów budowli. Na fasadzie ratusza widnieje herb Macieja Korwina, króla Węgier, świadczący o bliskich związkach Görlitz z dynastią węgierską. Ratusz nadal pełni funkcję administracyjną, jednocześnie pozostając jednym z najważniejszych zabytków architektonicznych regionu.

.\media\route2\7\DSC05352.jpeg

.\media\route2\7\DSC05353.jpeg

.\media\route2\7\DSC05354.jpeg

.\media\route2\7\DSC05355.jpeg

.\media\route2\7\DSC05356.jpeg

.\media\route2\7\DSC05357.jpeg

.\media\route2\7\DSC05358.jpeg

.\media\route2\7\DSC05359.jpeg

.\media\route2\7\DSC05360.jpeg

.\media\route2\7\DSC05361.jpeg

.\media\route2\7\DSC05362.jpeg

.\media\route2\7\DSC05363.jpeg

.\media\route2\7\DSC05364.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4620.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4623.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4624.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4625.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4626.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4627.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4628.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4629.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4630.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4632.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4633.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4802.jpeg

.\media\route2\7\DSCF4805.jpeg

8.Grób Jakuba Böhme

Jakub Böhme, urodzony w pobliskim Zawidowie w 1575 roku, jest jednym z najbardziej znanych mistyków i filozofów religijnych Europy. Twórczości pisarskiej poświęcił życie, a jego dzieła miały znaczący wpływ na rozwój filozofii mistycznej, szczególnie w środowiskach protestanckich. Böhme spędził większość życia w Görlitz, gdzie pracował jako szewc, zanim poświęcił się pisarstwu. Zmarł w 1624 roku i został pochowany na cmentarzu Świętego Mikołaja, jednym z najstarszych i najbardziej prestiżowych cmentarzy w regionie. Grób Böhme przyciąga turystów, filozofów i badaczy, chcących oddać hołd tej wybitnej postaci mistyki europejskiej.

.\media\route2\8\DSCF4599.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4601.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4602.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4604.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4605.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4607.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4609.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4611.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4614.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4615.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4616.jpeg

.\media\route2\8\DSCF4617.jpeg

9.Kamieniołom Königshain

Kamieniołom Königshain, położony w malowniczych górach o tej samej nazwie, to jedno z najciekawszych przyrodniczo i geologicznie miejsc w regionie. Przez ponad 200 lat wydobywano tu granit, wykorzystywany do budowy dróg, mostów i innych obiektów infrastrukturalnych. Dziś kamieniołom jest obszarem chronionym, a jego główne wyrobisko, wypełnione wodą, jest popularnym miejscem do nurkowania, kąpieli oraz wspinaczki. Wokół kamieniołomu rozciągają się liczne szlaki turystyczne, które prowadzą przez skaliste zbocza i umożliwiają podziwianie niezwykłych formacji geologicznych. W pobliskim Muzeum Górnictwa Granitu Königshainer Berge, będącym częścią szlaku kultury przemysłowej Saksonii, można zobaczyć sprzęty związane z wydobyciem granitu oraz przedmioty codziennego użytku dawnych górników. W dawnym budynku socjalnym zwiedzający mogą poznać cały proces produkcji – od rozbicia kamienia po jego obróbkę jako materiał budowlany.

.\media\route2\9\DSCF4953.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4954.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4956.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4957.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4958.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4959.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4960.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4961.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4962.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4963.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4964.jpeg

.\media\route2\9\DSCF4965.jpeg

10.Historyczna linia kolejowa Görlitz-Weißenberg

Spółka Görlitzer Kreisbahn A.G. została założona 20 lipca 1903 roku, z zadaniem budowy linii kolejowej z Görlitz przez góry Königshain do Weißenbergu, gdzie łączyła się z linią kolejową Löbau-Radibor. Linia kolejowa Görlitz-Weißenberg była jednym z kluczowych szlaków transportowych, przyczyniając się do rozwoju przemysłu w regionie. Umożliwiała przewóz surowców, w tym węgla i granitu, z pobliskich kamieniołomów do dużych ośrodków przemysłowych. Po II wojnie światowej linia została przejęta przez kraj związkowy Saksonia i funkcjonowała do 1994 roku, końca istnienia NRD. Po zaprzestaniu działalności planowano utworzenie muzeum linii kolejowej, a efektem częściowej realizacji tego projektu są zachowane wagony kolejowe na stacji Königshain-Hochstein. Część torów między Görlitz a Königshain-Hochstein usunięto pod koniec lat 90., a na ich miejscu utworzono ścieżkę rowerową o długości około 8,5 km, którą zainaugurowano 30 kwietnia 2009 roku.

Naszą rowerową wyprawę rozpoczynamy na pograniczu polsko-niemieckim, tuż przy monumentalnym wiadukcie kolejowym w Zgorzelcu/Görlitz, którego historia sięga XIX wieku. To jedna z najbardziej charakterystycznych budowli w regionie, zaprojektowana przez Gustava Kießlera, inżyniera zafascynowanego architekturą antyczną. Konstrukcja nawiązuje do rzymskich akweduktów — łukowe przęsła, monumentalne filary i masywna sylwetka harmonijnie wpisują się w nadnyski krajobraz. Obiekt ten był świadkiem burzliwych dziejów regionu, od industrialnego rozwoju XIX wieku, przez zniszczenia wojenne, aż po współczesne czasy, w których służy jako malownicze tło dla pieszych i rowerowych wędrówek.

Po krótkim postoju ruszamy w dalszą trasę, eksplorując wyjątkowe miejsca po obu stronach granicy. Przejeżdżamy przez most graniczny im. Jana Pawła II, wybudowany w 1875 roku jako kamienny most łukowy, wsparty na czterech potężnych, granitowych filarach, z których dwa stoją w korycie rzeki. Pierwotnie nosił nazwę Reichenberger Brücke (Most Liberecki) i pełnił funkcję ważnego połączenia komunikacyjnego między Zgorzelcem a Görlitz. Podobnie jak wszystkie inne mosty w mieście. Został zniszczony w maju 1945 Po odbudowie, most służył jako najwrażliwszy łącznik obu miast.

Jadąc dalej korzystając z bardzo urokliwej drogi rowerowej mijamy Obermühle czyli Górnego Młynu. Jego pierwotne przeznaczenie to już historią. Dziś to punkt gastronomiczny oraz miejsce gdzie można wypożyczyć łódkę bądź odpocząć korzystając z pięknie położonego tarasu Warto się tu zatrzymać aby podziwiać piękny widok na wiadukt kolejowy. Tuż za wiaduktem nad nami znajduje się Browar Landskron, jeden z najstarszych funkcjonujących browarów w Niemczech. Założony w 1869 roku, przetrwał obie wojny światowe i okres NRD, nieprzerwanie warząc piwo według tradycyjnych metod dolnej fermentacji. Do dziś Landskron produkuje szeroki wybór piw rzemieślniczych, ciesząc się uznaniem nie tylko w Niemczech, ale i w Polsce. Rowerzyści mogą zatrzymać się tutaj na krótką przerwę – w sezonie działa ogródek piwny, browar ma również swoją scenę na której regularnie odbywają się koncerty.

Po dotarciu do miejscowości Hagenwerder napotykamy niezwykły industrialny eksponat – gigantyczną koparkę wielonaczyniową. Mierzy ona aż 75 metrów długości i 33,5 metra wysokości, a przez ponad ćwierć wieku służyła w pobliskiej kopalni odkrywkowej do wydobycia węgla brunatnego. Dziś stanowi pomnik przemysłowego dziedzictwa regionu i jest jednym z najciekawszych punktów edukacyjno-turystycznych dla zwiedzających. Warto zatrzymać się tu na dłużej, obejrzeć wnętrze maszyny i zapoznać się z historią wydobycia węgla w tym regionie.

Nasza trasa prowadzi dalej do Blue Lagoon – malowniczej zatoki położonej na południowo- zachodnim brzegu Berzdorfer See. To miejsce jest idealnym przykładem udanej rekultywacji terenów pokopalnianych. Jeszcze w latach 90. działała tu ogromna kopalnia odkrywkowa, której przemysłowy krajobraz zupełnie odmienił charakter okolicy. Od 2002 roku rozpoczęto proces zalewania wyrobiska, który zakończył się w 2013 roku, tworząc jeden z największych sztucznych zbiorników wodnych w Saksonii. Jezioro Berzdorfer See ma powierzchnię 960 hektarów, osiąga głębokość do 72 metrów i posiada linię brzegową o długości 15,5 kilometra. Cały obszar został starannie zagospodarowany z myślą o rekreacji, turystyce i ochronie przyrody.

Wokół jeziora wytyczono komfortową, szeroką trasę rowerową, która umożliwia pełne okrążenie zbiornika. Nawierzchnia, poza jednym odcinkiem, jest asfaltowa, co pozwala na poruszanie się rowerzystom rekreacyjnym. Niestety odcinek, który został tylko utwardzony utrudnia poruszanie się osobom na hulajnogach czy z wózkami dziecięcymi. Przy trasie rozmieszczono liczne punkty gastronomiczne – od sezonowych food trucków po restauracje serwujące regionalne potrawy. Znajdziemy tu również plaże, wypożyczalnie sprzętu wodnego, pomosty, a także oznakowane miejsca do kąpieli i pikników. Dla rodzin z dziećmi przewidziano bezpieczne place zabaw, natomiast miłośnicy przyrody mogą skorzystać z wieży, z której rozpościera się piękny widok na jezioro.

Opuszczając wybrzeże jeziora, kierujemy się na południowy wschód, gdzie teren staje się bardziej wymagający. Naszym celem jest Landeskrone – wygasły wulkan o wysokości 420 metrów n.p.m., dominujący nad krajobrazem Görlitz. Jego historia geologiczna sięga 30 milionów lat wstecz i stanowi wyjątkowe świadectwo aktywności wulkanicznej w regionie Łużyc. Pierwsze ślady osadnictwa na jego zboczach pochodzą z epoki brązu. W średniowieczu wzniesiono tu zamek, który należał do książąt czeskich, a następnie do szlachty saskiej. Dziś na szczycie znajduje się hotel z wieżą widokową, z której rozciąga się panoramiczny widok na Góry Żytawskie, Nizinę Śląsko-Łużycką, a przy dobrej pogodzie – aż po Karkonosze. Sama droga na szczyt, choć miejscami stroma, jest możliwa do pokonania rowerem – szczególnie polecana dla miłośników aktywnej jazdy.

Po emocjonującym zjeździe z Landeskrone kierujemy się w stronę miasta Görlitz – jednego z najpiękniejszych miast Niemiec Wschodnich. Znane z doskonale zachowanej zabudowy, Görlitz zachwyca bogactwem architektury: od gotyku, przez renesans, po secesję. Przejeżdżamy przez zabytkowe ulice, mijając m.in. kościół św. Piotra i Pawła, Nowy Rynek oraz barwne kamienice przy ulicy Brüderstraße. Warto zatrzymać się przy obserwatorium Scultetus-Sternwarte, które od dekad przyciąga miłośników astronomii i nauki. Założone w latach 60. XX wieku, nosi imię Bartholomäusa Scultetusa – słynnego matematyka, kartografa i astronoma, związanego z Görlitz w XVI wieku.

Trasa wiedzie dalej ulicami starego miasta, mijając zabytkowe kościoły, liczne galerie i brukowane alejki. Kończymy naszą rowerową podróż przy imponującym dworcu kolejowym w Görlitz. Oddany do użytku w 1917 roku, stanowi przykład architektury art nouveau – z przestronnym holem, ozdobnymi stiukami i witrażami. Dla rowerzystów przygotowano tu nowoczesną infrastrukturę – bezpieczny parking rowerowy znajduje się w przejściu podziemnym, co pozwala na wygodne przesiadki i eksplorowanie miasta pieszo. Cała trasa rowerowa z Görlitz do Berzdorfer See oraz wokół jeziora zaprojektowana została z myślą o bezpieczeństwie i wygodzie użytkowników. Prowadzi ubocznymi drogami, z dala od głównego ruchu samochodowego, co pozwala na spokojne przemierzanie kolejnych kilometrów w otoczeniu natury i historii. Przy trasie rozmieszczono oznaczenia kierunkowe, tablice informacyjne oraz miejsca odpoczynku – ławki, wiaty i miejsca piknikowe. . To miejsce, które szczególnie upodobali sobie mieszkańcy pogranicza. W sezonie przyjeżdża tu wielu rowerzystów a na parkingach dla aut widzimy samochody zarówno z rejestracjami niemieckimi jak również polskimi i czeskimi. Wszyscy chcą spędzić tu czas jeżdżąc rowerem, na rolkach, hulajnogach, grillując, plażując, bawiąc się z wykorzystaniem infrastruktury rekreacyjnej.

Trasa

Strona trasy

1.Most kolejowy w Zgorzelcu/Görlitz

Most kolejowy łączący Zgorzelec i Görlitz to jedna z najbardziej charakterystycznych budowli inżynieryjnych regionu. Jego monumentalna sylwetka, rozpięta nad Nysą Łużycką, nie tylko robi wrażenie swoją formą, ale również opowiada historię przemysłowego rozwoju XIX wieku. Zbudowany w latach 1844–1847 według projektu Gustava Kießlera, most był częścią rozwijającej się sieci kolejowej łączącej Śląsk z Saksonią. Jego architekt zainspirował się rzymskimi akweduktami, czego efektem jest efektowna konstrukcja z łukowymi przęsłami, łącząca prostotę, lekkość i elegancję z monumentalnością. Całość wykonano z lokalnego granitu, a cement sprowadzano aż z Anglii i Tarnowskich Gór – co świadczy o ambicji i skali przedsięwzięcia. Most ma 448 metrów długości i wznosi się na wysokość 35 metrów nad lustrem wody, co czyni go najwyższym kamiennym mostem kolejowym w Niemczech i jednym z najdłuższych tego typu w Polsce (choć krótszym od mostu w Bolesławcu, który mierzy 519 m). Przez niemal sto lat most przetrwał w niezmienionym stanie, będąc symbolem trwałości i precyzji XIX-wiecznej inżynierii. W maju 1945 roku, wycofujące się wojska niemieckie wysadziły jego środkowe przęsła. Zniszczenia szybko jednak naprawiono i już w 1954 roku most został odbudowany, odzyskując swoje strategiczne znaczenie. Dziś stanowi istotny element europejskiego korytarza transportowego E30, łączącego Berlin z Kijowem. W 2014 roku przeszedł gruntowną rewitalizację, która przywróciła mu dawny blask. Dla odwiedzających Görlitz warto polecić punkt widokowy po stronie niemieckiej, skąd roztacza się malownicza panorama na Nysę Łużycką, Zgorzelec i monumentalne łuki mostu.

.\media\route3\1\DSCF4678.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4679.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4680.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4682.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4684.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4685.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4686.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4687.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4688.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4689.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4690.jpeg

.\media\route3\1\DSCF4691.jpeg

2.Koparka wielonaczyniowa

Koparka wielonaczyniowa SRs 1200 to imponujący eksponat przemysłowy, symbolizujący okres intensywnej działalności górniczej w okolicach Berzdorfer See. Zbudowana w 1971 roku, przez ponad 25 lat była wykorzystywana do wydobywania węgla brunatnego z kopalni odkrywkowej. Maszyna ma 75 metrów długości i 33,5 metra wysokości, co czyni ją jedną z największych tego typu w regionie. Jej czerpaki, z których każdy ma pojemność kilku metrów sześciennych, przenosiły ogromne ilości węgla, przyspieszając proces wydobycia. Po zamknięciu kopalni w 1997 roku koparka przestała być używana, jednak zachowano ją jako eksponat muzealny, który przyciąga turystów i miłośników techniki. Zwiedzający mogą nie tylko podziwiać maszynę z zewnątrz, ale także wziąć udział w zorganizowanych wycieczkach, podczas których poznają historię górnictwa w regionie oraz zobaczą wnętrze koparki. Jest to niezwykła atrakcja, pokazująca, jak ogromny wpływ przemysł wydobywczy miał na krajobraz i gospodarkę regionu.

.\media\route3\2\DSCF4854 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4855 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4856 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4857 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4858 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4859 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4860 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4861 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4862 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4863 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4864 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4865 1.jpeg

.\media\route3\2\DSCF4866 1.jpeg

3.Blue Lagoon – Berzdorfer See

Blue Lagoon, czyli zatoka na zbiorniku Berzdorfer See, to przykład udanej rekultywacji terenów poprzemysłowych. Jezioro powstało w miejscu dawnej kopalni węgla brunatnego, która działała tutaj do końca lat 90. XX wieku. Po zakończeniu wydobycia rozpoczęto zalewanie kopalni wodą, co trwało od 2002 do 2013 roku. Obecnie Berzdorfer See ma powierzchnię 960 hektarów i maksymalną głębokość 72 metrów, co czyni go jednym z największych sztucznych zbiorników w regionie. Linia brzegowa ma 15,5 km długości, a jezioro otaczają plaże, ścieżki rowerowe i piesze oraz infrastruktura turystyczna, w tym port jachtowy i liczne miejsca do biwakowania. Blue Lagoon to idealne miejsce dla miłośników rekreacji nad wodą. Szeroka plaża, molo, place zabaw, boiska do siatkówki plażowej, park linowy, punkty gastronomiczne, marina żeglarska oraz pole golfowe sprawiają, że miejsce to doceniają zarówno plażowicze, jak i osoby preferujące aktywny wypoczynek. Woda w jeziorze jest krystalicznie czysta, co czyni je szczególnie atrakcyjnym dla amatorów kąpieli. Wzdłuż linii brzegowej znajdują się restauracje i kawiarnie, do których można dotrzeć, korzystając z deptaku otaczającego jezioro – idealnego do spacerów, jazdy na rowerze i rolkach. Do jeziora można również dotrzeć samochodami, a specjalnie przygotowane parkingi z infrastrukturą gastronomiczną ułatwiają odwiedziny.

.\media\route3\3\DSCF4903 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4904 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4905 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4906 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4907 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4909 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4910 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4911 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4912 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4913 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4914 1.jpeg

.\media\route3\3\DSCF4915 1.jpeg

4.Wieża widokowa Neuberzdorfer Höhe

Wieża widokowa Neuberzdorfer Höhe to jeden z najważniejszych punktów widokowych nad Berzdorfer See i okolicą. Otwarto ją w 2008 roku, oferując dwie platformy widokowe na wysokościach 19 i 21 metrów. Z wieży można podziwiać wspaniałe widoki na okoliczne wzgórza, takie jak Landeskrone, oraz na rozległe wody Berzdorfer See. 121 stopni prowadzących na szczyt to atrakcja sama w sobie, a nagrodą są spektakularne widoki. Wieża jest wyposażona w kamerę internetową, umożliwiającą transmisję widoków na żywo. Stanowi popularne miejsce odwiedzin turystów i lokalnych mieszkańców, którzy przychodzą tu, aby cieszyć się naturą i spokojem. Jest to także doskonały punkt wyjściowy dla pieszych i rowerowych wycieczek po okolicy.

.\media\route3\4\DSCF4875 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4876 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4877 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4878 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4879 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4880 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4881 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4882 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4883 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4884 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4885 1.jpeg

.\media\route3\4\DSCF4886 1.jpeg

5.Wieża Bismarcka

Wieże Bismarcka to charakterystyczne budowle wznoszone na cześć kanclerza Otto von Bismarcka, rozproszone po całych Niemczech. Jedna z tych wież znajduje się w okolicy Landeskrone i jest interesującą atrakcją historyczną oraz punktem widokowym. Zbudowana w 1901 roku według projektu architekta Wilhelma Kreisa, upamiętnia kanclerza. Podczas rocznic związanych z jego życiem zapalano na wieży ogień, symbolizujący jedność narodową i siłę Niemiec. Dziś wieża jest popularnym celem turystycznym. Choć wejście na nią jest niemożliwe, jej położenie na wzgórzu Landeskrone pozwala podziwiać piękne widoki na okolicę, stojąc przy jej podstawie.

.\media\route3\5\IMG_0199.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0200.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0201.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0202.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0203.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0206.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0207.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0208.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0209.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0210.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0211.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0212.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0213.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0214.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0215.JPEG

.\media\route3\5\IMG_0216.JPEG

.\media\route3\5\DSCF476791.jpeg

.\media\route3\5\DSCF4797101.jpeg

.\media\route3\5\DSCF4799111.jpeg

.\media\route3\5\DSCF475001.jpeg

.\media\route3\5\DSCF475311.jpeg

.\media\route3\5\DSCF475421.jpeg

.\media\route3\5\DSCF475531.jpeg

.\media\route3\5\DSCF475841.jpeg

.\media\route3\5\DSCF475951.jpeg

.\media\route3\5\DSCF476261.jpeg

.\media\route3\5\DSCF476371.jpeg

.\media\route3\5\DSCF476581.jpeg

6.Landeskrone

Landeskrone to wygasły wulkan o wysokości 419,4 m n.p.m., górujący nad okolicą Görlitz. Jego formacja geologiczna sięga około 30 milionów lat wstecz, a miejsce to od wieków przyciągało osadników z różnych epok. Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z epoki brązu, a w średniowieczu na szczycie góry znajdował się zamek, należący do książąt czeskich i możnych rodów szlacheckich. W XIV wieku zamek wykupiło miasto Görlitz, które później zdecydowało się go zburzyć, aby nie służył za schronienie dla rabusiów. Pod koniec XVIII wieku Landeskrone zaczęli odwiedzać pisarze i filozofowie, szukający natchnienia. W 1863 roku na ruinach zamku miasto wybudowało gospodę, która spłonęła w 1946 roku, ale pięć lat później została odbudowana. Dziś znajduje się tam hotel i restauracja. Na szczycie Landeskrone, oprócz restauracji i hotelu, jest również wieża widokowa, z której można podziwiać piękną panoramę miasta oraz okolicznych gór.

.\media\route3\6\DSCF4731.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4735.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4736.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4737.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4742.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4768.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4769.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4770.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4772.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4775.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4776.jpeg

.\media\route3\6\DSCF4778.jpeg

7.Obserwatorium Scultetus

Obserwatorium Scultetus-Sternwarte, nazwane na cześć Bartholomäusa Scultetusa, znanego astronoma i matematyka związanego z regionem. Obiekt ten powstał w latach 1967–1971 i do dziś pełni ważną rolę jako regionalne centrum nauki i edukacji astronomicznej. Sercem obserwatorium jest planetarium z 8-metrową kopułą, mieszczące Małe Planetarium ZEISS. Dzięki zainstalowanym przyrządom możliwe jest realistyczne odwzorowanie nocnego nieba z dowolnego miejsca na Ziemi i w dowolnym czasie. Ze względu na wyjątkową akustykę, w kopule odbywają się również koncerty. Charakterystyczne dla obserwatorium są widoczne z daleka dwie kopuły obserwacyjne. Pod większą, o średnicy 4 metrów, znajduje się teleskop Newtona-Cassegreina oraz szukacz komet, a pod mniejszą, 3-metrową kopułą, zlokalizowany jest teleskop Cassegreina. Te precyzyjne instrumenty pozwalają na obserwację planet, gwiazd, komet i innych ciał niebieskich w sposób profesjonalny i dostępny dla każdego. Obserwatorium prowadzi również działalność edukacyjną – organizowane są wykłady, warsztaty oraz imprezy otwarte dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W jego zasobach znajduje się także specjalistyczna biblioteka z literaturą astronomiczną.

.\media\route3\7\DSCF4722 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4723 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4724 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4725 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4726 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4727 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4728 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4729 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4792 1.jpeg

.\media\route3\7\DSCF4793 1.jpeg

.\media\route3\7\IMG_20231021_175444.jpg

.\media\route3\7\IMG_20231021_175613.jpg

.\media\route3\7\IMG_20231021_175622.jpg

.\media\route3\7\IMG_20231021_175659.jpg

.\media\route3\7\IMG_20231021_175731.jpg

8.Dworzec kolejowy w Görlitz

Dworzec kolejowy w Görlitz to zabytek architektury, harmonijnie wpisany w miejską zabudowę. Hala peronowa, udostępniona podróżnym w 1917 roku, przyciąga dziś codziennie około 4 000 osób – zarówno dojeżdżających, jak i turystów. Charakterystycznym elementem dworca jest hol w stylu art nouveau, z misternie zdobionym sufitem, który emanuje elegancją dawnych lat. Przestronność holu i tuneli prowadzących na perony przypomina o randze tego miejsca, które niegdyś tętniło życiem, pełne kawiarni i sklepów umilających czas oczekującym na pociągi. Dworzec leży w sercu zabytkowej części Görlitz, skąd można udać się na historyczną ulicę Berliner Strasse, dawniej główną handlową arterię miasta, prowadzącą na Postplatz i do słynnego Kaufhaus Görlitz. Obecnie planowana jest kompleksowa modernizacja budowli. Po latach użytkowania dach hali dworca zostanie gruntownie odnowiony, a jego historyczne, szklane ściany wymienione. Prace obejmą także renowację konstrukcji nośnej, świetlików dachowych i instalację nowego oświetlenia. Zgodnie z wytycznymi konserwatorskimi zostaną odnowione piękne klatki schodowe, a nowe okna, wykonane ręcznie z zielonego szkła przypominającego oryginał, przywrócą wnętrzom autentyczny urok przeszłości.

.\media\route3\8\DSCF4699 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4700 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4702 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4705 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4708 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4709 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4710 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4711 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4714 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4716 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4717 1.jpeg

.\media\route3\8\DSCF4718 1.jpeg

.\media\route3\8\image00003.jpeg

.\media\route3\8\image00004.jpeg

.\media\route3\8\image00005.jpeg

.\media\route3\8\IMG_0178.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0179.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0180.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0181.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0182.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0183.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0184.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0186.JPEG

.\media\route3\8\IMG_0187.JPEG

Naszą rowerową wyprawę rozpoczynamy w Zgorzelcu, kierując się w stronę Löbau – urokliwego miasta, którego historia sięga średniowiecza. Pierwszym przystankiem jest rynek w Löbau, będący od wieków centrum kulturalnym, społecznym i handlowym regionu. Kiedyś odbywały się tu liczne targi i jarmarki, przyciągające kupców z całej Saksonii, co sprawiło, że miejsce to stało się symbolem spotkań różnych kultur i tradycji. W centralnym punkcie rynku znajduje się ratusz, jeden z najstarszych i najcenniejszych zabytków miasta. Wybudowany w XIV wieku, przeszedł liczne przebudowy po pożarach z lat 1570 i 1710, a jego obecny barokowy wygląd nadaje mu wyjątkowego charakteru. Ciekawostką są dwa zegary słoneczne umieszczone na fasadzie budynku, które od wieków pełniły funkcję pomiaru czasu i są doskonałym świadectwem dawnych umiejętności rzemieślniczych.
Spoglądając na zegary słoneczne oraz na fasadzie ratusza uwagę zwraca imponujący herb, który odzwierciedla historyczne powiązania miasta z Polską i Saksonią. Herb ten jest znany jako królewski herb sasko-polski i zawiera monogram "AR" oznaczający "Augustus Rex" – odniesienie do Augusta II Mocnego, który był jednocześnie królem Polski i elektorem Saksonii. Po lewej stronie herbu widnieje biały orzeł w koronie, symbolizujący Królestwo Polskie, oraz litewski jeździec z szablą, reprezentujący Wielkie Księstwo Litewskie. Po prawej stronie znajdują się symbole Saksonii: zielony wieniec na złoto-czarnym tle, herby księstw Jülich, Kleve i Berg, a centralnie umieszczone są miecze elektorskie z koroną elektorską, symbolizujące Elektorat Saksonii. Obecność tego herbu na ratuszu w Löbau świadczy o głębokich historycznych związkach miasta z Polską, zwłaszcza w okresie unii personalnej między Polską a Saksonią .

Ratusz Miejski to nie tylko siedziba administracji miejskiej ale również punkt informacji turystycznej, zlokalizowany na parterze tego zabytkowego budynku. Po wejściu do środka zwracają uwagę eleganckie detale architektoniczne: wysokie, sklepione sufity, drewniane belkowania oraz subtelne elementy renesansowej i klasycystycznej ornamentyki, które przypominają o długiej historii tego miejsca. Wnętrze zostało starannie odrestaurowane, łącząc zabytkową atmosferę z nowoczesną funkcjonalnością.
Przestrzeń punktu informacji jest jasna, przestronna i przyjazna dla odwiedzających – znajdą tu Państwo estetyczne regały z ulotkami, mapami i materiałami promocyjnymi, cyfrowy kiosk informacyjny, a także wygodne miejsce do krótkiego odpoczynku. Na ścianach widnieją grafiki przedstawiające panoramy Löbau oraz historyczne widoki miasta.
To miejsce nie tylko dostarcza praktycznych informacji, ale również pozwala poczuć klimat architektonicznego dziedzictwa Löbau – miasta, które od wieków łączy rzemiosło, kulturę i tradycję.

Jako turyści rowerowi sami pokonujecie kilometry tras. Dziś mapy, urządzenia mierzące i same wyznaczające przebieg trasy bardzo ułatwiają nam planowanie podróży. W minionych wiekach nie było to takie proste. Aby usprawnić planowanie podróży na potrzeby poczty, transportu i wojska w XVIII wieku wspomniny już król August Mocny postanowił wprowadzić nowoczesny i bardzo precyzyjny system miar odległości. Najbardziej charakterystycznymi elementami tego systemu były słupy poczty saskiej. W Löbau zachował się oryginalny słup poczty saskiej, który stoi niedaleko starego miasta. Wykonany jest z piaskowca, ozdobiony herbem Saksonii oraz insygniami królewskimi „AR”. Na słupie znajdują się napisy z nazwami miast oraz liczby określające odległość w milach i ułamkach mili. Dziś słupy te są cennymi zabytkami, a wiele z nich zostało pieczołowicie odrestaurowanych. Można je znaleźć nie tylko w Löbau, ale także w takich miastach jak Bautzen, Görlitz, Dresden, Zgorzelec czy Lubań Śląski– i stanowią fascynujące świadectwo historii komunikacji i kartografii.
Po krótkim postoju przy słupie poczty saskiej kierujemy się w stronę Löbauer Berg – wzgórza o wysokości 447 metrów n.p.m., które góruje nad miastem. To popularne miejsce turystyczne, oferujące piękne widoki oraz bogatą infrastrukturę rekreacyjną. Na zboczu wzgórza znajduje się Honigbrunnen, historyczna restauracja, której tradycje sięgają XIX wieku. Dawniej była miejscem spotkań turystów i mieszkańców, a dziś przyciąga wyjątkową kuchnią saksońską oraz malowniczymi panoramami miasta i okolicznych wzgórz. Naszym celem do zdobycia na Löbauer Berg jest wjazd na jej szczyt gdzie góruje Gusseiserner Turm – Ta wspaniała wieża to unikatowy zabytek architektury inżynieryjnej, będący jedyną w Europie w pełni zachowaną wieżą. Wieża została wzniesiona w 1854 roku na szczycie Löbauer Berg z inicjatywy przedsiębiorcy Friedricha Augusta Bretschneidera. Jej budowa trwała dwa lata, a do jej wykonania użyto około 70 ton żeliwa. Konstrukcja mierzy 28 metrów wysokości, a na jej szczyt prowadzi 120 stopni spiralnych schodów. Po krótkim odpoczynku kontynuujemy jazdę i docieramy do kolejnej imponującej konstrukcji inżynieryjnej – wiaduktu kolejowego w Löbau. ten monumentalny most z XIX wieku, składający się z kilku majestatycznych łuków, jest jednym z najciekawszych zabytków technicznych w regionie. Jego budowa miała kluczowe znaczenie dla rozwoju gospodarczego i transportowego miasta, a dziś stanowi fascynujący przykład dawnej inżynierii kolejowej. Z wiaduktu kierujemy się do parowozowni, gdzie znajduje się muzeum kolejnictwa z odrestaurowanymi lokomotywami. Dla miłośników historii transportu jest to wyjątkowa atrakcja, a dodatkową gratką są organizowane przejażdżki zabytkowymi parowozami. Nasza trasa prowadzi dalej w kierunku słupów poczty saksońskiej, które w XVIII wieku wyznaczały punkty orientacyjne na dawnych szlakach pocztowych. Te kamienne konstrukcje, ozdobione herbami i inskrypcjami, stanowiły niegdyś kluczowe elementy infrastruktury komunikacyjnej Saksonii. Naszym kolejnym przystankiem jest młyn w Kottmarsdorf, pochodzący z XVIII wieku. To przykład dawnego rolnictwa i przemysłu, który odgrywał istotną rolę w produkcji mąki dla okolicznych mieszkańców.

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

Bezpośrednia trasa rowerowa Löbau – Görlitz. Trasa rowerowa łącząca Löbau z Görlitz to dobrze oznakowany i bezpieczny szlak. Dzięki asfaltowej nawierzchni i łagodnym wzniesieniom trasa jest odpowiednia zarówno dla rekreacyjnych rowerzystów, jak i osób pokonujących dłuższe dystanse.

Trasy rowerowe na Löbauer Berg. Dla miłośników bardziej wymagających tras przygotowano sieć tras rowerowych na Löbauer Berg. Urozmaicone ukształtowanie terenu sprawia, że są one atrakcyjne zarówno dla rowerzystów szosowych, jak i pasjonatów MTB.

Miejsca odpoczynku przy wiatraku w Kottmarsdorf. Na trasie znajdują się przystanki rowerowe, w tym miejsce odpoczynku przy zabytkowym wiatraku w Kottmarsdorf. To doskonałe miejsce na krótką przerwę w cieniu historycznego obiektu oraz okazja do spróbowania lokalnych wypieków, które oferuje piekarnia zlokalizowana w sąsiedztwie wiatraku.

Punkty gastronomiczne przy żeliwnej wieży widokowej na Löbauer Berg. Na szczycie Löbauer Berg, tuż obok słynnej żeliwnej wieży widokowej, znajdują się punkty gastronomiczne, oferujące możliwość odpoczynku i regeneracji.

Trasa

Strona trasy

1.Rynek w Löbau

Rynek w Löbau to serce miasta, które od wieków pełniło kluczowe funkcje handlowe, społeczne i kulturalne. Jest to jedno z najstarszych miejsc w Löbau, a jego początki sięgają średniowiecza. Przez wiele lat rynek był miejscem, gdzie odbywały się regularne targi i jarmarki, przyciągające kupców z całej Saksonii, a nawet sąsiednich regionów. Dzięki dogodnemu położeniu Löbau na szlakach handlowych rynek stał się miejscem, gdzie krzyżowały się różne kultury i tradycje.
Kamienice otaczające rynek są świadkami długiej historii miasta. Ich styl architektoniczny obejmuje różne epoki – od renesansu przez barok po klasycyzm. Każda z nich ma swoją unikalną historię i jest dowodem na rozwój architektoniczny oraz gospodarczy regionu. Warto również wspomnieć, że niektóre budynki były przebudowywane lub restaurowane po zniszczeniach wojennych, co przyczyniło się do zachowania ich historycznego charakteru.
Dziś rynek w Löbau pełni rolę centrum życia kulturalnego. Odbywają się tu liczne festiwale, koncerty, wystawy oraz jarmarki bożonarodzeniowe i wielkanocne, które przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów. Liczne kawiarnie i restauracje wokół placu tworzą przyjazną atmosferę, idealną do relaksu i podziwiania piękna zabytkowej architektury.

.\media\route4\1\DSC008511.jpeg

.\media\route4\1\DSC0085811.jpeg

.\media\route4\1\DSC0085911.jpeg

.\media\route4\1\DSC0086011.jpeg

.\media\route4\1\DSC0086111.jpeg

.\media\route4\1\DSC0086211.jpeg

.\media\route4\1\DSC00864.jpeg

.\media\route4\1\DSC0086511.jpeg

.\media\route4\1\DSC008671.jpeg

.\media\route4\1\DSC0086811.jpeg

.\media\route4\1\DSC0087011.jpeg

.\media\route4\1\DSC00884.jpeg

.\media\route4\1\IMG_0154.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0155.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0156.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0157.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0158.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0159.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0160.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0161.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0163.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0164.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0165.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0166.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0167.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0168.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0169.JPEG

.\media\route4\1\IMG_0170.JPEG

.\media\route4\1\IMG_20230909_162840.jpg

.\media\route4\1\IMG_20230909_162928.jpg

2.Ratusz w Löbau

Ratusz w Löbau to jeden z najważniejszych zabytków miasta, pełen historycznych odniesień i symboli władzy miejskiej. Pierwotnie wybudowany na początku XIV wieku, służył jako siedziba lokalnych władz i był centrum administracyjnym miasta. Po dwóch dużych pożarach, które zniszczyły znaczną część miasta w latach 1570 i 1710, ratusz został odbudowany w latach 1711–1714 w stylu barokowym. Jego charakterystyczna fasada z bogatymi zdobieniami stała się jednym z symboli miasta.
Ratusz był wielokrotnie modernizowany, m.in. w XIX wieku, kiedy wprowadzono zmiany architektoniczne dostosowujące budynek do ówczesnych standardów. Jednak podczas prac restauracyjnych w latach 1935–1936 wiele z tych zmian zostało cofniętych, aby przywrócić oryginalny wygląd z XVIII wieku. Obecnie budynek ratusza stanowi nie tylko siedzibę władz miejskich, ale także miejsce, gdzie odbywają się uroczystości, wystawy oraz inne wydarzenia kulturalne.
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów ratusza jest zegar z maską o ruchomym podbródku, symbolizujący jurysdykcję miejską i sprawowanie władzy. Mechanizm ten, popularny w renesansie, stanowi wyjątkową atrakcję turystyczną. Dodatkowo na fasadzie budynku można dostrzec saksońsko-polski herb oraz herb miasta, które świadczą o dawnych związkach Löbau z Polską.

.\media\route4\2\DSC00845.JPG

.\media\route4\2\DSC00846.JPG

.\media\route4\2\DSC00847.JPG

.\media\route4\2\DSC00848.JPG

.\media\route4\2\DSC00849.JPG

.\media\route4\2\DSC00850.JPG

.\media\route4\2\DSC00852.JPG

.\media\route4\2\DSC00854.JPG

.\media\route4\2\DSC00855.JPG

.\media\route4\2\DSC00858.JPG

.\media\route4\2\DSC01527.JPG

.\media\route4\2\DSC01529.JPG

3.Zegar słoneczny na ratuszu w Löbau

Na fasadzie ratusza w Löbau znajdują się dwa zegary słoneczne, które od wieków pełniły nie tylko funkcję pomiaru czasu, ale także stanowiły element dekoracyjny budynku. Zegary te są doskonałym przykładem ówczesnej wiedzy astronomicznej oraz umiejętności rzemieślniczych. W czasach, gdy zegary mechaniczne były jeszcze rzadkością, zegary słoneczne były podstawowym narzędziem do określania pory dnia, a ich precyzja była niezwykle istotna dla funkcjonowania społeczności.
Oprócz zegarów słonecznych, na płycie rynku, około 25 metrów od wieży ratuszowej, znajduje się okrągły znacznik, który przypomina o dawnych metodach pomiaru czasu. Był on częścią większego systemu, który pomagał mieszkańcom Löbau orientować się w czasie, co miało ogromne znaczenie, zwłaszcza w epoce przed wynalezieniem zegarów mechanicznych.
Ciekawostką jest również złota kula wskazująca fazy księżyca (Mondphasenkugel), umieszczona na wieży ratusza. Ten rzadki mechanizm astronomiczny jest wyjątkowym przykładem ówczesnej inżynierii i precyzji. Kula pokazuje aktualną fazę księżyca, co dawniej miało znaczenie nie tylko praktyczne, ale także symboliczne, ponieważ fazy księżyca były związane z rolnictwem i kalendarzem.

.\media\route4\3\DSC01549.JPG

.\media\route4\3\DSC01550.JPG

.\media\route4\3\DSC01551.JPG

.\media\route4\3\DSC01552.JPG

.\media\route4\3\DSC01553.JPG

.\media\route4\3\DSC01554.JPG

.\media\route4\3\DSC01555.JPG

.\media\route4\3\DSC01557.JPG

.\media\route4\3\DSC01558.JPG

.\media\route4\3\DSC01559.JPG

.\media\route4\3\DSC01578.JPG

.\media\route4\3\DSC01579.JPG

4.Löbauer Berg

Löbauer Berg, wznoszące się na wysokość 447 metrów n.p.m., to jedno z najbardziej malowniczych miejsc w okolicach Löbau i popularny cel wycieczek zarówno dla turystów, jak i miłośników przyrody. To nie tylko punkt widokowy – to również miejsce o niezwykłej historii geologicznej, ponieważ wzgórze to jest pozostałością po wygasłym wulkanie. Prawdziwą perłą Löbauer Berg jest König-Friedrich-August-Turm – unikatowa na skalę światową żeliwna wieża widokowa, zbudowana w 1854 roku. To najstarsza, w pełni zachowana wieża tego typu, wykonana z około 1000 prefabrykowanych elementów w technologii wtykowej. Ma 28 metrów wysokości, a na jej szczyt prowadzi 119 spiralnych stopni. Całość waży około 70 ton, a bogata ornamentyka wieży nawiązuje do stylu gotyckiego i bizantyjskiego. Wieża została zaprojektowana przez cenionego inżyniera tamtej epoki i sfinansowana prywatnie przez lokalnego piekarza, Fryderyka Augusta Bretschneidera, który przeznaczył na ten cel 25 tysięcy talarów. Uroczyste otwarcie miało miejsce 9 września 1854 roku, a po ponad 140 latach, w 1994 roku, konstrukcja przeszła gruntowną renowację, przywracając jej dawny blask.
Ze szczytu wieży roztacza się zapierająca dech w piersiach panorama na miasto Löbau oraz pobliskie Góry Żytawskie i Łużyckie. Wokół wzgórza wytyczono szlaki turystyczne i trasy rowerowe, które prowadzą przez malownicze lasy, oferując idealne warunki do aktywnego wypoczynku.

.\media\route4\4\DSC009011.jpeg

.\media\route4\4\DSC009031.jpeg

.\media\route4\4\DSC00904.jpeg

.\media\route4\4\DSC009061.jpeg

.\media\route4\4\DSC00909.jpeg

.\media\route4\4\DSC00911.jpeg

.\media\route4\4\DSC00911.JPG

.\media\route4\4\DSC009131.jpeg

.\media\route4\4\DSC00914.JPG

.\media\route4\4\DSC00915.jpeg

.\media\route4\4\DSC00916.jpeg

.\media\route4\4\DSC009171.jpeg

5.Honigbrunnen – „Miodowa Fontanna”

Jeśli szukacie Państwo wyjątkowego miejsca, z którego rozpościera się panoramiczny widok na Löbau i jego malownicze okolice, koniecznie warto odwiedzić górską restaurację Honigbrunnen, położoną około 650 metrów na północny wschód od szczytu Löbauer Berg. To miejsce, znane również jako „Balkon Löbau”, zachwyca nie tylko swoim położeniem, ale również bogatą historią i niepowtarzalnym klimatem. Nazwa „Honigbrunnen”, czyli „Miodowa Fontanna”, wywodzi się z lokalnej legendy, według której w pobliżu karczmy biło źródło o wodzie tak słodkiej jak miód. Pierwsza wzmianka o tym miejscu pochodzi z 1681 roku, natomiast pierwsze zabudowania powstały w latach 1841–1844. W związku z rosnącą popularnością obiektu, w 1890 roku podjęto decyzję o jego gruntownej przebudowie, zakończonej uroczystym otwarciem 1 czerwca 1897 roku. Na początku XX wieku Honigbrunnen cieszyła się ogromną popularnością – w 1909 roku w jej sąsiedztwie powstał nawet tor saneczkowy. Po II wojnie światowej restauracja została przekształcona w dom wypoczynkowy, a w latach 50. pełniła funkcję ośrodka wczasowego. Niestety, w 1989 roku doszło do awarii, która doprowadziła do zamknięcia obiektu. Opuszczony budynek zaczął popadać w ruinę, a jego los przypieczętował pożar w noc sylwestrową 1999/2000. Nowy rozdział w historii Honigbrunnen rozpoczął się w 2003 roku, kiedy to budynek został sprzedany obecnemu właścicielowi za symboliczne 1 euro. Dzięki jego zaangażowaniu obiekt został pieczołowicie odrestaurowany w stylu alpejskim, a ponowne otwarcie restauracji i hotelu nastąpiło 1 grudnia 2006 roku. Oficjalna inauguracja odbyła się kilka miesięcy później, podczas uroczystości zorganizowanych w dniach 6–8 lipca 2007 roku, z okazji 110. rocznicy działalności „Miodowej Fontanny”.

.\media\route4\5\IMG_8253.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8391.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8400.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8403.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8409.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8415.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8418.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8421.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8427.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8433.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8439.jpeg

.\media\route4\5\IMG_8445.jpeg

6.Wiadukt kolejowy w Löbau

Wiadukt kolejowy w Löbau to monumentalna konstrukcja z XIX wieku, która stała się symbolem rozwoju infrastruktury kolejowej w regionie. Zbudowany nad doliną, wiadukt składa się z kilku monumentalnych łuków, sprawiających wrażenie lekkiej, a jednocześnie niezwykle solidnej konstrukcji. Jego budowa była jednym z kluczowych projektów inżynieryjnych w XIX wieku, a wiadukt pełnił ważną rolę w rozwoju gospodarczym i transportowym miasta.
Wiadukt jest do dziś używany jako część aktywnej linii kolejowej, a jego imponujące łuki są jednym z najważniejszych zabytków technicznych w okolicy. Jest on popularną atrakcją turystyczną, zwłaszcza dla miłośników architektury i inżynierii kolejowej.

7.Parowozownia Löbau

Parowozownia w Löbau to wyjątkowe miejsce, w którym przeszłość kolejnictwa ożywa na nowo. Jej historia sięga połowy XIX wieku – pierwsze połączenie kolejowe do Löbau uruchomiono w grudniu 1846 roku, co zapoczątkowało dynamiczny rozwój infrastruktury kolejowej w regionie. Wraz z rosnącym ruchem pasażerskim i towarowym, pojawiła się potrzeba budowy zaplecza technicznego dla obsługi parowozów. Poza istniejącą parowozownią w Zittau, podjęto decyzję o wzniesieniu podobnego obiektu w Löbau, który rozpoczął działalność około 1859 roku. Był to jak na swoje czasy nowoczesny kompleks, który z biegiem lat dostosowywano do zmieniającej się technologii – w XX wieku przekształcono go w lokomotywownię dla pojazdów spalinowych. Ostatni parowóz obsługujący regularne połączenia z Löbau wycofano w 1988 roku, a jego miejsce zajęły lokomotywy spalinowe. Przemiany polityczno-gospodarcze po 1990 roku spowodowały gwałtowny spadek przewozów, co doprowadziło do zamknięcia lokomotywowni w 1994 roku. Tego samego roku rozpoczął się nowy etap w historii tego miejsca – do obiektu trafiły pierwsze muzealne lokomotywy, a lokalne stowarzyszenie miłośników kolei odkupiło zabudowania od spółki DB AG. Od tamtej pory parowozownia przekształciła się w muzeum, które systematycznie powiększało swoją kolekcję i przeszło gruntowną renowację zakończoną w 2010 roku. Dziś Parowozownia Löbau to żywe muzeum, w którym można nie tylko podziwiać starannie odrestaurowane lokomotywy parowe, wagony i urządzenia techniczne, ale również wziąć udział w przejażdżkach zabytkowymi pociągami na specjalnie przygotowanych trasach. To prawdziwa gratka nie tylko dla miłośników kolei, ale także dla całych rodzin

.\media\route4\7\IMG_0116.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0118.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0119.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0120.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0121.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0122.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0123.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0124.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0125.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0126.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0127.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0128.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0129.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0130.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0131.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0132.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0133.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0134.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0136.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0139.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0140.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0141.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0142.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0143.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0144.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0145.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0146.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0147.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0148.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0149.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0150.JPEG

.\media\route4\7\IMG_0151.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0152.jpeg

.\media\route4\7\IMG_0153.jpeg

.\media\route4\7\IMG_8244.JPG

.\media\route4\7\IMG_8255.JPG

8.Słupy poczty saskiej

Słupy poczty saskiej to zabytkowe kamienne konstrukcje, które dawniej służyły jako znaki orientacyjne na szlakach pocztowych. Powstały w XVIII wieku i były ozdobione herbami, inskrypcjami oraz oznaczeniami odległości do najważniejszych miejscowości i punktów pocztowych. W Löbau zachowało się kilka takich słupów, które są niezwykłym świadectwem dawnej infrastruktury komunikacyjnej.
Słupy te odgrywały kluczową rolę w usprawnieniu pocztowego transportu w Saksonii, umożliwiając szybkie i efektywne przemieszczanie się zarówno listów, jak i pasażerów. Dziś stanowią cenny zabytek kultury i są świadectwem dawnej organizacji dróg i szlaków handlowych w regionie.

.\media\route4\8\DSC00875.jpeg

.\media\route4\8\DSC00876.jpeg

.\media\route4\8\DSC00877.jpeg

.\media\route4\8\DSC00878.jpeg

.\media\route4\8\DSC00879.jpeg

.\media\route4\8\DSC00881.jpeg

.\media\route4\8\DSC00882.jpeg

.\media\route4\8\DSC00883.jpeg

.\media\route4\8\DSC00888.jpeg

.\media\route4\8\DSC00889.jpeg

.\media\route4\8\DSC00890.jpeg

.\media\route4\8\DSC00891.jpeg

9.Siedziba informacji turystycznej na rynku w Löbau

Na rynku w Löbau znajduje się nowoczesna siedziba informacji turystycznej, będąca pierwszym punktem odwiedzanym przez wielu turystów. Oferuje ona szeroki wybór materiałów informacyjnych, takich jak mapy, przewodniki oraz broszury dotyczące atrakcji turystycznych, wydarzeń kulturalnych oraz tras pieszych i rowerowych w regionie. Dodatkowo pracownicy informacji turystycznej są zawsze gotowi udzielić pomocnych porad i wskazówek, co czyni to miejsce niezbędnym przystankiem dla wszystkich odwiedzających miasto.

10.Młyn w Kottmarsdorf

Młyn w Kottmarsdorf to jeden z najbardziej fascynujących zabytków regionu, będący świadectwem dawnego rolnictwa i rzemiosła. Zbudowany w XVIII wieku młyn wodny odgrywał kluczową rolę w produkcji mąki dla okolicznych mieszkańców. W muzeum znajdującym się na terenie młyna można zobaczyć tradycyjne metody mielenia zboża, oryginalne maszyny młyńskie oraz dowiedzieć się o historii młynarstwa.
Oprócz zwiedzania, młyn oferuje także pokazy na żywo oraz warsztaty, podczas których uczestnicy mogą spróbować swoich sił w mieleniu zboża przy użyciu tradycyjnych metod. Dzięki tym interaktywnym atrakcjom młyn jest popularnym miejscem zarówno dla dorosłych, jak i dzieci.

.\media\route4\10\IMG_1359.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1367.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1368.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1371.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1374.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1377.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1382.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1383.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1386.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1389.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1392.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1395.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1398.jpeg

.\media\route4\10\IMG_1401.jpeg

Bory Dolnośląskie – rowerowa przygoda przez serce zielonego pogranicza

Bory Dolnośląskie to jeden z największych i najdzikszych kompleksów leśnych w Polsce, obejmujący ponad 165 tysięcy hektarów. Ten potężny obszar leśny położony jest w zachodniej części kraju, na styku województw dolnośląskiego i lubuskiego. Przez lata pozostawał stosunkowo mało znanym turystycznie zakątkiem, co czyni go prawdziwym rajem dla miłośników ciszy, przyrody i aktywnego wypoczynku. Dominującym typem lasu są tu bory sosnowe, ale nie brakuje również bagiennych olsów, torfowisk oraz urokliwych polan i stawów, które stwarzają wyjątkowy krajobraz.

Na tych terenach spotkać można wiele rzadkich i chronionych gatunków zwierząt. Wśród ptaków królują żurawie, bociany czarne, bieliki i liczne gatunki sów. W głębi lasu żyją również wilki, jelenie, sarny oraz dziki, a w cichych mokradłach – płazy i gady, którym sprzyja mozaikowy układ siedlisk. Bory Dolnośląskie są więc nie tylko przestrzenią rekreacyjną, ale również ważnym obszarem ochrony przyrody.

Trasa rowerowa przez Gminę Węgliniec.

Proponowana trasa rowerowa prowadzi przez malownicze tereny Gminy Węgliniec – regionu o wyjątkowych walorach krajobrazowych i bogatej historii przemysłowej. Jej długość wynosi około 25,5 km, a nawierzchnia składa się z dróg asfaltowych, utwardzonych szutrów oraz leśnych duktów. Trasa jest odpowiednia zarówno dla początkujących rowerzystów, jak i dla rodzin z dziećmi. Trasa ma słabo rozwiniętą infrastrukturę turystyczną, nie mamy tu wielu punktów odpoczynkowych co nie przeszkadza aby pokonanie jej było świetnym pomysłem na całodzienną wycieczkę.

Węgliniec – start przy dworcu, historia kolei i Kresy Wschodnie

Naszą wyprawę rozpoczynamy przy dworcu PKP w Węglińcu, który jest nie tylko dogodnym punktem logistycznym, ale również miejscem o dużym znaczeniu historycznym. Miasto od XIX wieku było ważnym węzłem kolejowym. Na placu w niedalekiej odległości od dworca znajduje się zabytkowy parowóz TKh-2942 – pomnik techniki, przypominający o czasach, gdy Węgliniec tętnił życiem jako punkt przeładunkowy i węzeł transportowy.

Warto również odwiedzić oryginalne Muzeum Kresów Wschodnich, urządzone w wagonach kolejowych, które są replikami tych, jakimi po II wojnie światowej repatrianci przemierzali setki kilometrów, by dotrzeć na tzw. Ziemie Odzyskane. Wewnątrz zgromadzono przedmioty codziennego użytku, fotografię i dokumenty, które tworzą przejmującą opowieść o życiu ludzi zmuszonych do migracji i budowania wszystkiego od nowa.

W sercu Borów – przyroda, historia i odpoczynek

Z centrum Węglińca kierujemy się na północ, opuszczając miejskie zabudowania i zanurzając się w zieloną przestrzeń Borów Dolnośląskich. Rowerowa ścieżka wiedzie wśród pachnących żywicą sosen, wzdłuż dawnych torowisk i leśnych cieków wodnych. Mijamy staw Tartaczny – ulubione miejsce wędkarzy i spacerowiczów, gdzie znajduje się wiata turystyczna „Asuan”, idealna na pierwszy przystanek. Dla osób, które mają ochotę zorganizować piknik poza wiatą przygotowano miejsce do rozpalenia ogniska, stoły, ławki, zapewniono również zaplecze sanitarne.

Dalszy odcinek trasy prowadzi przez obszary, gdzie niegdyś działały kopalnie węgla brunatnego, zakłady przetwórcze i elektrociepłownie. Dziś są one świadectwem przemysłowej przeszłości regionu. W krajobrazie uważny widz dostrzeże zmiany w krajobrazie wynikłe z funkcjonującego tu przemysłu w postaci hałd, wyrobisk zalanych e wodą oraz pozostałości po torach kolejki wąskotorowej, która niegdyś transportowała surowce do zakładów.

Pokonując trasę warto zatrzymać się przy stawie Wolno Starym gdzie stoi nieduża wieża widokowa. Poza nią mamy tu ławy i stoły, z których możemy skorzystać podczas odpoczynku. Dzięki zamontowanej tablicy informacyjnej możemy dowiedzieć się jaka historia wiąże się z tym miejscem.

Bielawa Dolna i Kulturinsel – kiedy las spotyka kulturę

Kolejnym przystankiem jest Bielawa Dolna – miejscowość graniczna, znana z bliskości niezwykłego obiektu turystycznego, jakim jest Kulturinsel Einsiedel. Choć główna część tego magicznego parku kultury i przygody znajduje się po stronie niemieckiej, wiele atrakcji zbudowano również na terenie Polski. Charakterystycznym elementem jest pływający most pontonowy nad Nysą Łużycką, który można pokonać pieszo lub rowerem. Most prowadzi do kawiarni „Na Nysie”, znajdującej się... pośrodku rzeki, gdzie można odpocząć przy kawie, obserwując nurt granicznej rzeki.

Infrastruktura Kulturinsel wykorzystuje materiały odzyskane z dawnych kopalni – m.in. elementy taśmociągów, stalowe ramy czy koła zębate, co nadaje miejscu unikalnego, industrialno-baśniowego klimatu. Dla rodzin z dziećmi to obowiązkowy przystanek – zarówno ze względu na atrakcje, jak i oryginalną atmosferę.

Pieńsk – ślady hutnictwa i przemysłowego dziedzictwa

Jadąc dalej na południe, docieramy do Pieńska, miasta o bogatej historii przemysłowej. W XIX wieku Pieńsk był jednym z głównych ośrodków hutnictwa szkła i żelaza w regionie. Do dziś zachowały się budynki dawnych zakładów, a w przestrzeni miejskiej odnaleźć można liczne ślady tej industrialnej przeszłości. Deptak w centrum miasta, niegdyś handlowe serce Pieńska, zachęca do krótkiego spaceru i poznania lokalnej historii.

Żarki Średnie – relaks w "Żareckim Gaju"

Opuszczając Pieńsk, kierujemy się bocznymi drogami w stronę Żarek Średnich. Mijamy niewielkie przysiółki, malownicze pola i zagajniki. W Żarkach znajduje się kolejne miejsce przygotowane z myślą o rowerzystach – „Żarecki Gaj”. To leśna polana przystosowana do potrzeb turystów: są tu miejsca do siedzenia, leżaki, plac zabaw dla dzieci oraz punkt gastronomiczny serwujący napoje i przekąski. Miejsce to cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców i przyjezdnych – warto tu zatrzymać się na dłużej.

Zakończenie trasy – przez Jędrzychowice do Zgorzelca Ostatni etap trasy wiedzie przez Jędrzychowice, niewielką, ale urokliwą miejscowość położoną na przedmieściach Zgorzelca. Odcinek ten jest spokojny, z niewielkim ruchem samochodowym, idealny na finisz wycieczki. Wjeżdżając do Zgorzelca, kierujemy się w stronę mostu Staromiejskiego nad Nysą Łużycką – miejsca, które łączy Polskę i Niemcy oraz stanowi doskonały punkt do zakończenia wyprawy. Można tu odpocząć nad rzeką, skorzystać z jednej z lokalnych kawiarni lub z oferty tzw. „Food Park`u” zlokalizowanego tuż przy moście.

Infrastruktura turystyczna na trasie – rowerzyści mile widziani

Węgliniec – punkt serwisowy i myjka rowerowa przy dworcu PKP.
Stary Węgliniec – wiata turystyczna nad stawem Tartacznym.
Bielawa Dolna – pływający most, kawiarnia „Na Nysie”, plaża i miejsca piknikowe.
Żarki Średnie – „Żarecki Gaj”: gastronomia, plac zabaw, punkty odpoczynkowe.

Trasa

Strona trasy

1.Dworzec kolejowy w Węglińcu

Dworzec PKP w Węglińcu to jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów kolejowych Dolnego Śląska. Zaprojektowany w stylu nawiązującym do średniowiecznego zamku obronnego, wyróżnia się dwiema symetrycznymi wieżami, z których każda mierzy 18,6 metra. Ten imponujący budynek nie tylko zachwyca architekturą, ale także pełnił i wciąż pełni ważną funkcję w historii kolejnictwa regionu. Budowę stacji rozpoczęto w 1843 roku, z inicjatywy spółki Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej, która już trzy lata później doprowadziła do otwarcia połączenia z Legnicą i Berlinem. Wybór lokalizacji – wówczas niewielkiej osady położonej na skraju Puszczy Zgorzeleckiej – był strategicznym kompromisem, umożliwiającym efektywne skomunikowanie Górnego Śląska i Wrocławia z Berlinem na północy oraz Dreznem na południu. Dynamiczny rozwój sieci kolejowej doprowadził w latach 1864–1865 do budowy nowego dworca, w bezpośrednim sąsiedztwie starszego obiektu. Nowa konstrukcja została zaprojektowana z myślą o obsłudze pociągów cesarskich, co świadczy o prestiżu stacji w tamtym czasie. Wraz z rozwojem kolei Węgliniec stał się ważnym punktem logistycznym – działała tu potężna ekspedycja pocztowa i bagażowa, a przez stację przejeżdżały pociągi najwyższej kategorii. Szczególne znaczenie miało także otwarcie połączenia z Lubaniem, które stanowiło pierwszą odnogę tzw. Śląskiej Kolei Górskiej. Trasa ta stała się silnym impulsem gospodarczym dla całych Sudetów, wpływając na rozwój przemysłu, handlu i turystyki. Przez ostatnie dekady budynek dworca systematycznie niszczał Na szczęście w latach 2020–2022 dworzec kolejowy w Węglińcu przeszedł kompleksową modernizację Dzięki temu dziś możemy podziwiać jego piękno i okazałość.

.\media\route5\1\DSC08930.jpeg

.\media\route5\1\DSC09821.jpeg

.\media\route5\1\DSC09834.jpeg

.\media\route5\1\DSC09835.jpeg

.\media\route5\1\DSC09837.jpeg

.\media\route5\1\DSC09839.jpeg

.\media\route5\1\DSC09840.jpeg

.\media\route5\1\DSC09846.jpeg

.\media\route5\1\DSC09847.jpeg

.\media\route5\1\DSC09848.jpeg

.\media\route5\1\DSC09852.jpeg

.\media\route5\1\DSC09854.jpeg

2.Parowóz TKh-2942

Jedną z ciekawszych atrakcji technicznych Węglińca jest zabytkowy parowóz TKh-2942 – przemysłowy tendrzak typu T3A (znany również jako Ferrum 47), będący cennym świadectwem epoki kolei parowej. Lokomotywa została wyprodukowana w 1952 roku w Fabryce Lokomotyw im. Feliksa Dzierżyńskiego w Chrzanowie i przez ponad ćwierć wieku służyła w Kopalni Węgla Brunatnego Turów, gdzie była eksploatowana do maja 1978 roku. Po wycofaniu z eksploatacji w 1990 roku parowóz trafił do Węglińca, gdzie w 1993 roku został poddany gruntownej renowacji. Dziś, jako pomnik techniki, przypomina o przemysłowym dziedzictwie regionu i roli kolejnictwa w jego rozwoju. Obok parowozu znajduje się również dwuwózkowy, ręczny żuraw techniczny – kolejny unikalny eksponat, który dopełnia obraz kolejowej historii miasta.

.\media\route5\2\DSC08940.jpeg

.\media\route5\2\DSC08943.jpeg

.\media\route5\2\DSC08946.jpeg

.\media\route5\2\DSC09736.jpeg

.\media\route5\2\DSC09739.jpeg

.\media\route5\2\DSC09744.jpeg

.\media\route5\2\DSC09745.jpeg

.\media\route5\2\DSC09750.jpeg

.\media\route5\2\DSC09751.jpeg

.\media\route5\2\DSC09758.jpeg

.\media\route5\2\DSC09764.jpeg

.\media\route5\2\DSC09772.jpeg

3.Muzeum Kresów Wschodnich

Na terenie parku miejskiego w Węglińcu znajduje się wyjątkowe miejsce pamięci – Muzeum Kresów Wschodnich, zlokalizowane w dwóch historycznych wagonach towarowych. To niecodzienne muzeum powstało z inicjatywy pana Alfreda Janickiego, który zgromadził w nim liczne pamiątki należące do repatriantów przybyłych po II wojnie światowej z dawnych ziem wschodnich Rzeczypospolitej – często właśnie w takich samych wagonach. Ekspozycja stanowi poruszające świadectwo losów tysięcy rodzin zmuszonych do opuszczenia swoich domów. Wśród najcenniejszych obiektów znajduje się imponująca, 1,5-metrowa figura Matki Boskiej Niepokalanej, pochodząca z kościoła w Buczaczu – miejscowości dziś leżącej na terenie Ukrainy. Wnętrze drugiego wagonu przekształcono w przestrzeń ekspozycyjną, w której prezentowane są dokumenty, zdjęcia oraz wystawy tematyczne, m.in.: „Lwów w Starej Fotografii”, „Kamieniec Podolski”, „Słobódka Janowska”, „Historia Wielkiego Bałakania”. Muzeum Kresów Wschodnich to nie tylko zbiór eksponatów, ale przede wszystkim miejsce refleksji nad historią przesiedleń i utraconych ojczyzn. Zwiedzanie możliwe jest po wcześniejszym uzgodnieniu, co nadaje tej wizycie kameralny i autentyczny charakter.

.\media\route5\3\DSC09777.jpeg

.\media\route5\3\DSC09778.jpeg

.\media\route5\3\DSC09779.jpeg

.\media\route5\3\DSC09784.jpeg

.\media\route5\3\DSC09785.jpeg

.\media\route5\3\DSC09786.jpeg

.\media\route5\3\DSC09787.jpeg

.\media\route5\3\DSC09788.jpeg

.\media\route5\3\DSC09789.jpeg

.\media\route5\3\DSC09793.jpeg

.\media\route5\3\DSC09798.jpeg

.\media\route5\3\DSC09799.jpeg

4.Stawy Węglinieckie

Stawy Węglinieckie, takie jak Staw Urocze Dolne, Średnie i Górne, znajdują się w lesie Borów Dolnośląskich niedaleko Węglińca. Otoczone są dębami i torfowiskami, tworząc malowniczą trasę turystyczną z bogatymi walorami przyrodniczymi. To idealne miejsce na wypoczynek i kontakt z naturą.

.\media\route5\4\DSC04956.jpeg

.\media\route5\4\DSC04958.jpeg

.\media\route5\4\DSC04959.jpeg

.\media\route5\4\DSC04960.jpeg

.\media\route5\4\DSC04961.jpeg

.\media\route5\4\DSC04965.jpeg

.\media\route5\4\DSC04966.jpeg

.\media\route5\4\DSC04967.jpeg

.\media\route5\4\DSC04975.jpeg

.\media\route5\4\DSC097271.jpeg

.\media\route5\4\DSC09732 1.jpeg

.\media\route5\4\IMG_20210713_194039.jpg

5.Drewniana wieża widokowa

Drewniana wieża widokowa przy Stawie Wolno Stary to doskonały punkt obserwacyjny, gdzie można podziwiać okoliczną przyrodę. Znajduje się przy szlaku rowerowym, w pobliżu turystycznego schronu Asuan, i stanowi dobre miejsce na odpoczynek dla turystów.

.\media\route5\5\IMG_20240623_082208.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_084654.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_085857.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_085917.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_085935.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_091257.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_092944.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_093221.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_095039.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_095100.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_095123.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_121442.jpeg

.\media\route5\5\IMG_20240623_125742.jpeg

6.Zlikwidowane kopalnie Rygle

W ich okolicach wytyczono interesujące szlaki rowerowe, prowadzące do starych wyrobisk kopalnianych. Po przejechaniu przez tereny dawnej eksploatacji można wkroczyć w gęsty las bukowy, gdzie drzewa sięgają nawet 30 metrów wysokości. To miejsce stanowi wyjątkową atrakcję dla miłośników historii i przyrody.

.\media\route5\6\IMG_20240623_092229.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_093114.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_093837.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_113012.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_115657.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_124020.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_130408.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_131605.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_141101.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_141351.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_142453.jpeg

.\media\route5\6\IMG_20240623_144156.jpeg

7.Staw Krusza

Staw Krusza to niezwykle wartościowy przyrodniczo fragment torfowisk, gdzie można spotkać rzadkie gatunki zwierząt, takie jak jaszczurka zwinka i zaskroniec zwyczajny, a także obserwować siedlisko bobrów. W pobliżu znajduje się dawny kamieniołom piaskowca, który był ważnym źródłem budulca w średniowieczu.

.\media\route5\7\DSC04889.jpeg

.\media\route5\7\DSC04892.jpeg

.\media\route5\7\DSC04893.jpeg

.\media\route5\7\DSC04894.jpeg

.\media\route5\7\DSC04895.jpeg

.\media\route5\7\DSC04900.jpeg

.\media\route5\7\DSC04901.jpeg

.\media\route5\7\DSC04902.jpeg

.\media\route5\7\DSC04904.jpeg

.\media\route5\7\DSC04906.jpeg

.\media\route5\7\DSC04909.jpeg

.\media\route5\7\DSC04912.jpeg

.\media\route5\7\DSC04915.jpeg

8.Deptak w centrum Pieńska

Deptak w centrum Pieńska, zmodernizowany w 2006 roku, to kluczowy punkt miasta, który przywrócił mu dawny urok i estetykę. Stanowi popularne miejsce spacerów i relaksu zarówno dla mieszkańców, jak i turystów, pełniąc rolę wizytówki miasta. Wzdłuż deptaku znajduje się Euroregionalne Centrum Kultury i Komunikacji EuRegioKom, które oferuje bogaty program kulturalny i edukacyjny. EuRegioKom to miejsce organizacji warsztatów artystycznych, spotkań z lokalnymi twórcami, wystaw historycznych oraz plenerowych seansów filmowych i koncertów, co czyni deptak atrakcyjnym punktem turystycznym i kulturalnym Pieńska

.\media\route5\8\0.jpeg

.\media\route5\8\1.jpeg

.\media\route5\8\2.jpeg

.\media\route5\8\3.jpeg

.\media\route5\8\4.jpeg

.\media\route5\8\5.jpeg

.\media\route5\8\6.jpeg

.\media\route5\8\7.jpeg

.\media\route5\8\8.jpeg

.\media\route5\8\9.jpeg

.\media\route5\8\10.jpeg

.\media\route5\8\11.jpeg

Cis Henrykowski to niepozorne na pierwszy rzut oka drzewo rosnące przy stodole w miejscowości Henryków Lubański. Choć z pozoru nie wyróżnia się niczym szczególnym, według szacunków ma ponad 1300 lat, co czyni go nie tylko najstarszym drzewem w Polsce, ale również jednym z najstarszych w całej Europie. Do tej niezwykłej rośliny wytyczona została malownicza trasa rowerowa, która prowadzi przez liczne atrakcje przyrodnicze, kulturowe i historyczne. Cała wycieczka liczy około 58 kilometrów i w dużej części biegnie utwardzonymi ścieżkami oraz lokalnymi drogami asfaltowymi, dzięki czemu nadaje się zarówno dla bardziej doświadczonych rowerzystów, jak i rodzin z dziećmi.

Początek trasy – Zgorzelec i jego dziedzictwo kulturowe

Wycieczkę rozpoczynamy na skwerze imienia błogosławionego Jerzego Popiełuszki w Zgorzelcu. Zanim wyruszycie na wycieczkę odwiedźcie pobliski Miejski Dom Kultury, który znajduje się w monumentalnym budynku z monumentalną zieloną kopułą Warto zajrzeć do środka, by podziwiać zachwycające witraże, oryginalne sztukaterie oraz wnętrza, które przywodzą na myśl lata świetności tego miejsca. W ostatnich latach budynek został odrestaurowany, dzięki czemu przywrócono mu jego dany wygląd. Tuż za budynkiem, na zielonym terenie, pomiędzy samym budynkiem MDK i obiektami sportowymi znajduje się replika zegara słonecznego z 1715 roku. Został on postawiony w 2018 roku z inicjatywy lokalnej społeczności – warto sprawdzić czy po ponad 300 latach nadal wskazuje odpowiedni czas.

Zjeżdżając w kierunku doliny Nysy Łużyckiej, wjeżdżamy na teren malowniczego Parku Nadnyskiego. Park ten to doskonała przestrzeń do wypoczynku – wyposażony w ławki, wiaty i elementy małej architektury, oferuje chwilę wytchnienia przed dalszą drogą. Dalej trasa wiedzie przez Przedmieście Nyskie – najstarszą część Zgorzelca, gdzie znajduje się Bulwar Grecki. To miejsce o wyjątkowym znaczeniu historycznym i kulturowym. W latach powojennych osiedliła się tutaj duża liczba greckich uchodźców politycznych, tworząc z tej dzielnicy swoiste centrum greckiej kultury w Polsce. Przez lata można było tu usłyszeć język grecki na ulicach, a lokalne sklepy i kawiarnie oferowały specjały kuchni śródziemnomorskiej.

Zgorzeleckie skarby: Muzeum Łużyckie i Dom Jakuba Böhme

Wędrując dalej, nie sposób pominąć Muzeum Łużyckiego, które prezentuje bogatą historię regionu Łużyc oraz kulturę Serbołużyczan. Wystawy obejmują zarówno eksponaty archeologiczne, jak i elementy tradycyjnego rzemiosła, dokumentujące wielowiekową obecność ludności słowiańskiej na tych terenach. Tuż obok muzeum znajduje się Dom Jakuba Böhme – znanego niemieckiego mistyka i filozofa. W tym skromnym budynku na przełomie XVI i XVII wieku tworzył swoje dzieła ten niezwykły myśliciel, którego wpływ na chrześcijańską teozofię i filozofię mistyczną pozostaje nie do przecenienia. Warto odwiedzić wnętrze domu, gdzie zaaranżowano rekonstrukcję jego izby, przybliżając życie codzienne oraz duchowy świat jednego z najwybitniejszych mieszkańców regionu.

Szlakiem pałaców i kościołów – Łagów i Sławnikowice

Kontynuując podróż trasą rowerową ER-4, docieramy do Łagowa, gdzie znajduje się pięknie odrestaurowany pałac otoczony rozległym parkiem. Jeszcze niedawno niszczejący budynek był w złym stanie technicznym, ale dziś, dzięki staraniom właścicielu przy wsparciu ze środków unijnych, odzyskał dawny blask. Elewacje pałacu lśnią, dach pokrywa nowa dachówka, a wnętrza urządzono w sposób łączący tradycję z nowoczesnością. Warto zatrzymać się tu na krótki spacer po parku lub odwiedzić pobliską kawiarnię.

W Sławnikowicach czeka na nas kolejna atrakcja – gotycki kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa z XIV wieku. Ten zabytkowy obiekt, mimo licznych przebudów, zachował wiele oryginalnych elementów, takich jak ostrołukowe okna, sklepienia krzyżowo-żebrowe i kamienne portale. Przy wejściu znajduje się krzyż pokutny – relikt średniowiecznego prawa zwyczajowego. Krzyże te stawiano w miejscu popełnienia zbrodni, zazwyczaj przez samego sprawcę, jako forma publicznej pokuty i zadośćuczynienia rodzinie ofiary.

Henryków Lubański – zielone serce historii

Zbliżamy się do kulminacyjnego punktu naszej wyprawy – Henrykowa Lubańskiego. To właśnie tu rośnie słynny Cis Henrykowski – pomnik przyrody i niemy świadek ponad tysiącletnich dziejów. Dziś otoczony jest specjalną konstrukcją z zamontowanym systemem utrzymującym wilgoć. Cały ten zabieg przynosi efekty. Pomimo wieku i uszkodzeń drzewo powoli odżywa wypuszczając młode gałązki. Miejmy nadzieję, że niebawem konstrukcja zniknie i drzewo będzie mogło rosnąć samodzielnie. Przy drzewie znajduje się drewniana wiata turystyczna i tablica informacyjna. Jest tu również coś w rodzaju parku honorowych obywateli Henrykowa Lubańskiego. W nawiązaniu do nazwy miejscowości co roku lokalna społeczność uhonorowuje znane osoby noszące imię Henryk bądź Henryka poprzez umieszczenie tabliczki na kamieniach z informacją, kto może czuć się honorowym mieszkańcem tej miejscowości.

Powrót – przez Siekierczyn i Mikułową

W drodze powrotnej trasa prowadzi przez wieś Henryków, gdzie napotkamy kolejne miejsce odpoczynku z wiatami, stołami i stojakami na rowery. Następnie wjeżdżamy do Siekierczyna – dynamicznie rozwijającej się miejscowości, w której znajduje się atrakcyjny teren rekreacyjny. Sztuczny zbiornik wodny otoczony jest ścieżką pieszo-rowerową, a pobliski skatepark, plac zabaw oraz punkt gastronomiczny sprawiają, że miejsce to tętni życiem, szczególnie w cieplejsze dni.

Kolejnym punktem jest Mikułowa, gdzie uwagę przyciąga ogromna rozdzielnia energetyczna – strategiczny węzeł przesyłowy, łączący elektrownię Turów z krajową siecią energetyczną. Choć to obiekt przemysłowy, jego skala robi wrażenie i świadczy o znaczeniu regionu w systemie energetycznym Polski.

Zalew Czerwona Woda – idealne zakończenie wyprawy

Nasza podróż kończy się przy zalewie Czerwona Woda – jednym z ulubionych miejsc wypoczynku mieszkańców Zgorzelca. Zbiornik ten, powstały w latach 60. XX wieku, po modernizacji zyskał nowe życie. Dziś oferuje trasę spacerową, ścieżki rowerowe, miejsca piknikowe, plac zabaw. W planach jest zagospodarowanie wyspy dzięki czemu mieszkańcy Zgorzelca oraz turyści otrzymają nowy punkt rekreacyjny. To idealne miejsce na zakończenie wycieczki po przejechaniu niemal 60 kilometrów.

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

Punkt Informacji Turystycznej – Dom Jakuba Böhme
Henryków Lubański – wiata turystyczna przy Cisie Henrykowskim
Siekierczyn – trasa rowerowa, plac zabaw, miejsce postojowe, zbiornik wodny, skatepark
Zbiornik Czerwona Woda – wiaty, miejsca piknikowe, plac zabaw, drogi rowerowe

Trasa

Strona trasy

1.Miejski Dom Kultury, Zegar słoneczny

Zegar słoneczny, datowany na rok 1715, został przeniesiony z nieistniejącego już budynku przy ul. Lubańskiej 4. Właścicielem budynku był Georg Lochmann, który w 1739 roku przeniósł zegar z innej lokalizacji. Budynek, na którym pierwotnie znajdował się zegar, został rozebrany w latach 90. XX wieku, a zegar przez długi czas znajdował się w magazynie. W 2015 roku, z inicjatywy Piotra Gruszczyńskiego, zegar przeszedł gruntowną renowację i został ponownie ustawiony w Parku Błachańca w 2018 roku. Zegar pokazuje czas zimowy, a jego dokładność może się wahać do 15 minut w zależności od pory roku. Jest to cenny element historyczny, który stanowi atrakcję turystyczną Zgorzelca.
Miejski Dom Kultury w Zgorzelcu to główne centrum kulturalne miasta. Budynek, zbudowany w stylu neobarokowym, został w pełni sfinansowany ze składek mieszkańców. Organizowane są tu koncerty, spektakle teatralne, wystawy i warsztaty dla wszystkich grup wiekowych. MDK jest także miejscem spotkań lokalnych stowarzyszeń artystycznych, które wspierają rozwój kultury w Zgorzelcu.

.\media\route6\1\0.jpeg

.\media\route6\1\1.jpeg

.\media\route6\1\10.jpeg

.\media\route6\1\11.jpeg

.\media\route6\1\12.jpeg

.\media\route6\1\2.jpeg

.\media\route6\1\3.jpeg

.\media\route6\1\4.jpeg

.\media\route6\1\5.jpeg

.\media\route6\1\6.jpeg

.\media\route6\1\7.jpeg

.\media\route6\1\8.jpeg

.\media\route6\1\9.jpeg

2.Muzeum Łużyckie

Muzeum Łużyckie w Zgorzelcu to instytucja kulturalna, która została otwarta w 2007 roku. Inicjatorem jej powstania było Polskie Stowarzyszenie Euroopera, Muzeum koncentruje się na prezentacji historii, kultury i codziennego życia mieszkańców polskiej części Górnych Łużyc. Jedną z głównych atrakcji jest stała wystawa „Krajobrazy codzienności. Z dziejów wsi łużyckiej”, która odtwarza wnętrze tradycyjnej chaty łużyckiej z XVIII–XIX wieku. Wystawa zawiera m.in. fragment ściany domu o konstrukcji przysłupowej oraz oryginalne meble i przedmioty codziennego użytku.Muzeum regularnie organizuje wydarzenia edukacyjne i kulturalne, takie jak Pikniki Archeologiczne, podczas których uczestnicy mogą poznać dawne techniki rzemieślnicze, np. barwienie tkanin czy wyrób obuwia.

.\media\route6\4\IMG_0472.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0473.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0476.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0477.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0479.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0480.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0482.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0483.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0484.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0486.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0487.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0488.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0489.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0490.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0492.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0497.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0500.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0502.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0503.jpeg

.\media\route6\4\IMG_0504.jpeg

3.Dom Jakuba Böhme

Jakub Böhme, znany filozof, urodził się w Starym Zawidowie, a mieszkał w dzisiejszym Zgorzelcu. Jego dom, obecnie pełniący funkcję punktu informacji turystycznej, jest ważnym zabytkiem związanym z jego życiem i twórczością.

.\media\route6\5\DSC04797.jpeg

.\media\route6\5\DSC04802.jpeg

.\media\route6\5\DSC04806.jpeg

.\media\route6\5\DSC04808.jpeg

.\media\route6\5\DSC04811.jpeg

.\media\route6\5\DSC04814.jpeg

.\media\route6\5\DSC04817.jpeg

.\media\route6\5\DSC04820.jpeg

.\media\route6\5\DSC04858.jpeg

.\media\route6\5\DSC04861.jpeg

.\media\route6\5\DSC04862.jpeg

.\media\route6\5\DSC04863.jpeg

4.Przedmieście Nyskie

Przedmieście Nyskie – najstarsza dzielnica Zgorzelca, gdzie znajduje się Bulwar Grecki. Nazwa bulwaru wywodzi się od największej mniejszości narodowej, która zamieszkuje Zgorzelec. Na placu pocztowym możemy podziwiać odrestaurowany słup poczty saskiej.

.\media\route6\6\DSCF5211.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5214.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5220.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5222.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5225.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5226.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5229.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5241.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5244.jpeg

.\media\route6\6\DSCF5245.jpeg

.\media\route6\6\IMG_0881.jpeg

.\media\route6\6\IMG_0883.jpeg

.\media\route6\6\IMG_0905.jpeg

5.Pałac w Łagowie

Pałac w Łagowie to jedna z najcenniejszych rezydencji w regionie, której historia sięga początku XIV wieku. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z tego właśnie okresu, a przez stulecia majątek należał do wielu znamienitych rodów, m.in. rycerskiej rodziny von Penzig, von Salza, Matthiasa Axta, czy Georga Emmericha – burmistrza Görlitz w 1481 roku. Obecny pałac powstał w 1581 roku z inicjatywy Michała Endera von Serch oraz jego żony Elisabeth Hoffmann. To właśnie z tego czasu pochodzi renesansowy trzon budowli, który zachował się do dziś w jej architekturze. W kolejnych stuleciach pałac był świadkiem ważnych wydarzeń historycznych – w 1620 roku rezydował tu Johann Georg von Brandenburg, a podczas wojny trzydziestoletniej, od 30 października do 4 listopada 1633 roku, swoją kwaterę główną miał tu sam Albrecht von Wallenstein. Gościem pałacu był także książę saksoński Johann Georg II, który odwiedził Łagów w 1680 roku. W 1782 roku, dzięki przebudowie z inicjatywy Christiny Frederiki Geissler, pałac uzyskał swój obecny, bardziej klasycystyczny wygląd. Z tego okresu pochodzi m.in. ozdobny portal z pilastrami we wschodnim ryzalicie, w którym wciąż znajduje się tablica fundacyjna z 1581 roku oraz kartusz herbowy rodzin Ender von Serch i Hoffmannów. Pałac pozostał w rękach rodziny Geissler aż do przełomu XIX i XX wieku. Po latach zapomnienia, w 2014 roku pałac przeszedł kompleksowy remont i rewitalizację, dzięki czemu przywrócono mu dawny blask. Prace objęły zarówno główny budynek, jak i przyległe zabudowania folwarczne.

.\media\route6\8\DSC09901.jpeg

.\media\route6\8\DSC09904.jpeg

.\media\route6\8\DSC09909.jpeg

.\media\route6\8\DSC09910.jpeg

.\media\route6\8\DSC09924.jpeg

.\media\route6\8\DSC09930.jpeg

.\media\route6\8\DSC09933.jpeg

.\media\route6\8\DSC09934.jpeg

.\media\route6\8\DSC09940.jpeg

.\media\route6\8\DSC09950.jpeg

.\media\route6\8\DSC09960.jpeg

.\media\route6\8\IMG_55471.jpeg

6.Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sławnikowicach

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sławnikowicach to zabytkowa świątynia o bogatej historii, sięgającej XIV wieku. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1346 roku, choć jego budowa rozpoczęła się około 1300 roku. W XVI wieku został gruntownie przebudowany, prawdopodobnie z wykorzystaniem elementów wcześniejszej konstrukcji. Kościół jest skromną, bezwieżową budowlą barokową z prostokątną nawą i prezbiterium, nakrytą dwuspadowym dachem z ośmioboczną sygnaturką. Północną ścianę kościoła zdobi epitafium ku czci Doroty Sophii Eleonory von Tschirnhaus. Ród Tschirnhaus dla wielu może być nie znany lecz warto wspomnieć o jednej osobie. Ehrenfried Walther von Tschirnhaus, uczony, filozof, matematyk i przyrodnik, odegrał kluczową rolę w odkryciu europejskiej porcelany – jednego z największych osiągnięć technicznych baroku. To on a nie Johann Friedrich Böttger, który powszechnie uznawany jest za wynalazcę porcelany, jest prawdziwym ojcem europejskiej porcelany. Sam Ehrenfried Walther von Tschirnhaus zamieszkiwał w pałacu leżącym w bezpośrednim sąsiedztwie kościała. Przed bramą prowadzącą na teren kościoła, po jej lewej stronie, umieszczono na murze krzyż pokutny, będący cennym zabytkiem kultury.

.\media\route6\9\DSCF4840.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4843.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4845.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4849.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4851.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4852.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4855.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4857.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4861.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4862.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4864.jpeg

.\media\route6\9\DSCF4870.jpeg

7.Cis Henrykowski „Henryk”

W Henrykowie Lubańskim rośnie wyjątkowy pomnik przyrody – Cis Henrykowski, nazywany również „Henrykiem”. To najstarsze drzewo w Polsce, którego wiek oszacowano w 1987 roku na około 1250 lat. Należy do gatunku cis pospolity (Taxus baccata) i od 1945 roku, po zmianie granic państwowych, jest uznawany za najstarszy żywy organizm na terenie naszego kraju. Historia drzewa to także historia jego przetrwania. W 1813 roku cis został uszkodzony przez żołnierzy, w 1945 roku trafił go pocisk artyleryjski, a w 1989 poważnie nadwerężył go huragan. Pomimo tych zniszczeń „Henryk” przetrwał, a dzięki staraniom specjalistów jego stan jest systematycznie monitorowany i poprawiany. W latach 90. XX wieku przeprowadzono pierwsze kompleksowe zabiegi konserwacyjne, a w 2016 roku zainicjowano kolejne działania mające na celu wzmocnienie drzewa. Zabezpieczono system korzeniowy przed gryzoniami, zbudowano specjalne rusztowanie podtrzymujące jego potężne konary, a także zainstalowano zraszacze i zamgławiacze, które pomagają drzewu przetrwać coraz bardziej dotkliwe letnie upały. Cis Henrykowski został oficjalnie uznany za pomnik przyrody 6 kwietnia 1992 roku. Dziś stanowi nie tylko wyjątkowy obiekt botaniczny, ale także żywy symbol ciągłości natury i historii.

.\media\route6\10\DSC00032.jpeg

.\media\route6\10\DSC00034.jpeg

.\media\route6\10\DSC00035.jpeg

.\media\route6\10\DSC00036.jpeg

.\media\route6\10\DSC00040.jpeg

.\media\route6\10\DSC00044.jpeg

.\media\route6\10\DSC00046.jpeg

.\media\route6\10\DSC00048.jpeg

.\media\route6\10\IMG_56141.jpeg

.\media\route6\10\IMG_56171.jpeg

.\media\route6\10\IMG_56191.jpeg

.\media\route6\10\IMG_56271.jpeg

8.Wiaty przy kościele w Henrykowie

Przy kościele w Henrykowie znajdują się wiaty wypoczynkowe oraz muszla koncertowa, które są wykorzystywane podczas wydarzeń plenerowych.

9.Miejsce postojowe w Siekierczynie

Siekierczyn oferuje miejsce postojowe z ławkami i placem zabaw, idealne dla turystów pieszych i rowerowych.

10.Zalew Czerwona Woda w Zgorzelcu

Zalew Czerwona Woda w Zgorzelcu to sztuczny zbiornik wodny utworzony na rzece Czerwona Woda. Powstał w latach 70. XX wieku jako ośrodek rekreacyjny dla pracowników Elektrowni Turów oraz mieszkańców Zgorzelca. W latach 80. i 90. zalew cieszył się dużą popularnością jako miejsce rekreacji. Jednak z czasem kąpielisko podupadło, a w wyniku pogorszenia jakości wody zostało zamknięte.
W ostatnich latach Zalew Czerwona Woda przeszedł intensywną rewitalizację w ramach projektu „Przygoda z Nysą – zagospodarowanie turystyczne pogranicza polsko-niemieckiego”. Dzięki dofinansowaniu z Programu Współpracy Interreg Polska – Saksonia 2014–2020 kompleks zyskał nowe oblicze. Wokół zbiornika powstało blisko 2 km ścieżek dodatkowo zainstalowano drewniane kładki nad rzeką, urządzenia do ćwiczeń oraz punkt widokowy.

.\media\route6\13\DSC04716.jpeg

.\media\route6\13\DSC04718.jpeg

.\media\route6\13\DSC04720.jpeg

.\media\route6\13\DSC04722.jpeg

.\media\route6\13\DSC04725.jpeg

.\media\route6\13\DSC05185.jpeg

.\media\route6\13\DSC05191.jpeg

.\media\route6\13\DSC05194.jpeg

.\media\route6\13\DSC05195.jpeg

.\media\route6\13\DSC05196.jpeg

.\media\route6\13\DSC05199.jpeg

.\media\route6\13\DSCF5352.jpeg

Izerbejdżan to tajemnicza a zarazem malownicza kraina rozpościerająca się na terenie Pogórza Izerskiego. Miejsce to posiada swoją historię, własną kulturę, coroczny festiwal muzyczny oraz symboliczny słup graniczny. Aby poznać jego historię, odwiedzić urokliwe miejscowości i podziwiać zapierające dech w piersiach krajobrazy, zapraszamy na niezapomnianą trasę rowerową!

Informacje o trasie

Długość: ok. 78 km
Poziom trudności: średni
Nawierzchnia: głównie drogi asfaltowe o umiarkowanym natężeniu ruchu, odcinki szlaków rowerowych
Rekomendowany kierunek: Stara Kamienica → Zgorzelec

Stara Kamienica

Rozpoczynamy trasę w Starej Kamienicy, do której można dotrzeć pociągiem. Z dworca PKP kierujemy się do centrum miejscowości, gdzie znajdują się ruiny jednego z najstarszych zamków na Dolnym Śląsku. Trwają tu prace konserwatorskie mające na celu zabezpieczenie obiektu dla przyszłych pokoleń. Warto też odwiedzić Bramę Herkulesa, dawną bramę wjazdową na teren zamku

Chromiec i Antoniów

Opuściwszy Starą Kamienicę, kierujemy się asfaltową drogą do Chromca. To tutaj w pełni poczujemy urok Pogórza Izerskiego. Dalej trasa prowadzi do Antoniowa, urokliwej wsi, gdzie można odwiedzić pracownie artystów i rękodzielników oraz zobaczyć charakterystyczne domy przysłupowe i nowoczesne stodoły.

Źródło św. Wolfganga i Kufel

Z Antoniowa zjeżdżamy z asfaltu i żółtym szlakiem docieramy do Źródła św. Wolfganga, historycznego miejsca kultu o bogatej legendzie. Według lokalnych legend, św. Wolfgang, który żył w X wieku, miał tutaj swoje objawienia i uzdrawiał chorych, wykorzystując wodę ze źródła. W średniowieczu woda z tego źródła była uważana za cudowną, a pielgrzymi z różnych stron Europy przybywali tutaj, by doznać uzdrowienia. Na przestrzeni wieków wokół źródła powstały liczne kapliczki, a miejsce to stało się ważnym ośrodkiem kultu religijnego. W XVII wieku zbudowano przy źródle małą kaplicę poświęconą św. Wolfgangowi, która niestety nie przetrwała do dzisiejszych czasów. Obecnie wokół źródła znajduje się kilka ławeczek, na których można odpocząć, podziwiając jednocześnie piękno otaczającej przyrody. Następnie podjeżdżamy na górę, która na mapach nazywa się Łyszczyk lecz wraz z utworzeniem Izerbejdżanu nadano jej nazwę Kufel. Na jej szczycie ustawiono wspomniany słup graniczny symbolicznie określający obszar Izerbejdżanu. Można tu odpocząć na ławkach i podziwiać wspaniałe widoki.

Geopark Kopalni św. Jana i Wolimierz

Z Kufla zjeżdżamy do dawnej kopalni cyny i srebra, gdzie można zwiedzić podziemne sztolnie. Następnie kierujemy się do Wolimierza, niewielkiej wsi, założonej w XVIII wieku, znanej dziś z działalności artystycznej i kulturalnej. W latach 90. XX wieku powstała tu inicjatywa „Wolimierz Artystyczny”, przekształcając wieś w ośrodek kulturalno-artystyczny. To doskonałe miejsce na odpoczynek i zanurzenie się w lokalnej kulturze. Co roku na terenie Stacji odbywa się ekofest „Stacja Wolimierz”, który nawiązując do inicjatyw ekologicznych wyróżnia się spośród innych festiwali organizowanych w regionie. Zamek Świecie i Zamek Czocha

Świecie i Zamek Czocha

Kontynuujemy trasę do miejscowości Świecie, gdzie znajdują się ruiny średniowiecznej warowni. Ten XIV wieczny zamek pełnił kiedyś rolę warowni obronnej na pograniczu śląsko – łużyckim. Obecni właściciele zamku próbują przywrócić jego świetność wykonując prace rekonstrukcyjne. W bezpośrednim sąsiedztwie zamku zmagazynowano wiele kamiennych elementów, które mają być użyte do jego odbudowy. Patrząc na ilość zgromadzonego budulca droga do przywrócenia zamkowi pierwotnego wygląda będzie bardzo długa. Następnie wspinamy się na Dębową Górę, by odwiedzić ruiny domku myśliwskiego Ernsta Gütschowa, ostatniego właściciela Zamku Czocha. Dalej trasa prowadzi do Zamku Czocha, jednego z najpiękniejszych zamków w Polsce będącego jednym z symboli Dolnego Śląska. Położony nad Jeziorem Leśniańskim zamek, zbudowany w XIII wieku, zachwyca swoją architekturą i bogatą historią. Obecnie pełni funkcję hotelu i centrum konferencyjnego, ale jest również dostępny do zwiedzania dla turystów.

Dolina Pereł i Platerówka

W drodze do Leśnej zatrzymujemy się przy restauracji Zielony Piec. Na zlokalizowanym w tym miejscu parkingu rowerowym możemy pozostawić rowery aby ruszyć na Perłowy Szlak w Dolinie Pereł. Pierwsze zmianki dotyczące wydobycia pereł z Kwisy pochodzą z XVII wieku natomiast szlak nazwany dziś perłowym powstał w 1832 roku na rozkaz barona, który wówczas był właścicielem zamku Czocha jak i przyległych mu terenów.
Po odbytym spacerze wzdłuż obu brzegów Kwisy wsiadamy na rowery aby dojechać do wcześniejszego celu naszej podróży czyli miejscowości Leśna. Warto tu odwiedzić zrewitalizowany rynek aby ponownie wsiąść na rower i wyruszyć w kierunku Platerówka. Wieś Platerówka swoją nazwę otrzymała od osiedleńców, którymi po II Wojnie Światowej głównie były żołnierki II batalionu żeńskiego im. Emilii Plater. Warto tu zjechać z drogi asfaltowej na szlak rowerowy ER-7, który zaprowadzi nas na górującą nad Platerówką górą Czubatka. Na jej szczycie dla turystów przygotowano miejsce na ognisko, wiatę turystyczną oraz ławki, z których możemy skorzystać podziwiając piękne widoki.

Włosień i finał w Zgorzelcu

Ostatni etap trasy prowadzi przez Włosień, gdzie oglądamy ruiny dawnego pałacu otoczonego parkiem. Można tu odpocząć i zastanowić się nad przyszłością tego miejsca. Jego los został przypieczętowany wraz z zakończeniem II Wojny Światowej kiedy został przejęty przez Skarb Państwa i nie zabezpieczony, systematycznie dewastowany popadł w ruinę, którą dziś możemy oglądać. Kilka lat temu w lokalnej prasie ukazał się artykuł nt. planów odrestaurowana tego obiektu i wniesienia go do znanej sieci obiektów hotelowych. Niestety poza pracami porządkowymi, wycinką drzew i krzewów w parku nic od dłuższego czasu nic się tu nie dzieje.
Ostatnim etapem naszej wycieczki jest odcinek od Włosienia do Zgorzelca. Możemy pokonać go zgonie z wytyczoną trasą bądź zmodyfikować ten odcinek i pojechać zgodnie z trasą wytyczoną do wycieczki „Cis Henrykowski”, zahaczając przy tym o zalew Czerwona Woda w Zgorzelcu.

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

Nad zalewem Czerwona Woda dostępne są drogi rowerowe, które umożliwiają swobodną jazdę w malowniczym otoczeniu jak również objechanie zalewu. Dla osób planujących dłuższy odpoczynek przygotowano wiaty turystyczne, plac zabaw oraz parkingi rowerowe, które pozwalają na bezpieczne pozostawienie roweru podczas relaksu nad wodą.
Na trasie znajduje się Domek Myśliwski Ernsta Gutschowa, który pełni funkcję miejsca odpoczynku dla turystów.
W Grabieszycach Dolnych pod numerem 52 mieści się punkt informacji turystycznej, gdzie można uzyskać szczegółowe informacje na temat lokalnych atrakcji, tras rowerowych oraz miejsc wartych odwiedzenia.
Na szczycie wzgórza Czubatka znajduje się zadaszone miejsce postojowe, gdzie rowerzyści mogą odpocząć i skorzystać z przygotowanego miejsca do rozpalenia ogniska.

Trasa

Strona trasy

1.Ruiny zamku w Starej Kamienicy

Ruiny zamku w Starej Kamienicy są jednym z najstarszych zabytków na Dolnym Śląsku, a ich historia sięga XI wieku, kiedy to zamek pełnił funkcję obronną na pograniczu śląsko-czeskim. Początkowo był to zamek drewniano-ziemny, który z czasem został przekształcony w kamienną warownię. Zamek przechodził przez ręce różnych rodów szlacheckich, w tym rodu von Reussów i von Schaffgotschów, którzy znacznie rozbudowali jego strukturę. Niestety, w XVIII wieku zamek został zniszczony przez pożar, co spowodowało, że pozostawał w ruinie przez kolejne wieki. Dziś widoczne są pozostałości wieży obronnej oraz fundamentów budynków gospodarczych i mieszkalnych. Teren zamku otoczony jest malowniczym parkiem, który dawniej stanowił część ogrodów zamkowych. Obecnie prowadzone są prace konserwatorskie, które mają na celu zabezpieczenie ruin oraz przystosowanie ich do zwiedzania. Zamek jest popularnym miejscem wycieczek dla miłośników historii i średniowiecznej architektury.

.\media\route7\1\DSC05136.jpeg

.\media\route7\1\DSC05138.jpeg

.\media\route7\1\DSC05139.jpeg

.\media\route7\1\DSC05141.jpeg

.\media\route7\1\DSC05145.jpeg

.\media\route7\1\DSC05147.jpeg

.\media\route7\1\DSC05152.jpeg

.\media\route7\1\DSC05154.jpeg

.\media\route7\1\IMG_7507.JPG

.\media\route7\1\IMG_7513.JPG

.\media\route7\1\IMG_7525.JPG

.\media\route7\1\IMG_7537.JPG

2.Kraina Izerbejdżan

Antoniów to urokliwa wieś położona na terenie Gór Izerskich, której początki sięgają XVII wieku. Została założona przez potężny ród Schaffgotschów, którzy dominowali w regionie i rozwijali przemysł, szczególnie hutnictwo szkła. Wieś ta była jednym z głównych ośrodków produkcji szkła, a wiele z dawnych hut przetrwało do XIX wieku. Dziś Antoniów to malownicze miejsce o charakterze agroturystycznym, gdzie można podziwiać zachowane do dziś tradycyjne budynki przysłupowe oraz szachulcowe, które stanowią architektoniczną perłę Dolnego Śląska. W miejscowości znajduje się wiele gospodarstw agroturystycznych, które oferują noclegi oraz warsztaty związane z tradycyjnymi rzemiosłami, takimi jak tkactwo i produkcja szkła artystycznego. Antoniów jest także popularnym miejscem wypadowym dla miłośników pieszych wędrówek i jazdy na rowerze, oferując liczne szlaki prowadzące w głąb Gór Izerskich.

Tłoczyna to jedno z mniej znanych, ale niezwykle malowniczych wzniesień w Górach Izerskich, położone na wysokości około 700 metrów n.p.m. Góra ta jest częścią łańcucha wzniesień, które tworzą naturalną barierę pomiędzy Kotliną Jeleniogórską a Górami Izerskimi. Szlak prowadzący na Tłoczynę jest stosunkowo łagodny, co sprawia, że jest dostępny dla turystów o różnym poziomie zaawansowania. Ze szczytu góry roztacza się przepiękna panorama na okoliczne lasy, doliny oraz inne wzniesienia Gór Izerskich, co czyni ją idealnym miejscem na odpoczynek i relaks na świeżym powietrzu. W przeszłości Tłoczyna była wykorzystywana przez miejscowych pasterzy jako pastwisko dla owiec i kóz, co przyczyniło się do zachowania otwartych terenów na jej zboczach. Dziś jest to popularny cel wycieczek przede wszystkim pieszych, do pewnego momentu można dojechać do na rowerze.

Źródło św. Wolfganga, położone na wysokości 750 metrów n.p.m., jest jednym z najbardziej mistycznych miejsc w regionie. Według lokalnych legend, św. Wolfgang, który żył w X wieku, miał tutaj swoje objawienia i uzdrawiał chorych, wykorzystując wodę ze źródła. W średniowieczu woda z tego źródła była uważana za cudowną, a pielgrzymi z różnych stron Europy przybywali tutaj, by doznać uzdrowienia. Na przestrzeni wieków wokół źródła powstały liczne kapliczki, a miejsce to stało się ważnym ośrodkiem kultu religijnego. W XVII wieku zbudowano przy źródle małą kaplicę poświęconą św. Wolfgangowi, która niestety nie przetrwała do dzisiejszych czasów. Obecnie wokół źródła znajduje się kilka ławeczek, na których można odpocząć, podziwiając jednocześnie piękno otaczającej przyrody. Woda z tego źródła jest nadal uważana za wyjątkową, a wielu turystów zabiera ją ze sobą, wierząc w jej lecznicze właściwości.

Łyszczyk, znany również jako Kufel, to szczyt o wysokości 812 metrów n.p.m., położony w sercu Gór Izerskich. Miejsce to jest szczególnie interesujące ze względu na swoje legendarne znaczenie – według lokalnych opowieści, na szczycie góry znajduje się symboliczny słup graniczny mitycznej krainy Izerbejdżanu, której mieszkańcy słynęli z miłości do wolności i niezależności. Kraina ta była opisywana jako „republika wolnych ludzi”, gdzie każdy mógł żyć według własnych zasad, z dala od opresji. Słup graniczny, który można zobaczyć na Łyszczyku, to nie tylko atrakcja turystyczna, ale także symbol dążenia do niezależności. Ze szczytu Łyszczyka rozciąga się wspaniała panorama na Pogórze Izerskie, a przy dobrej pogodzie można dostrzec odległe pasma Sudetów. Miejsce to przyciąga zarówno miłośników pieszych wędrówek, jak i osoby zainteresowane historią i mitologią regionu.

.\media\route7\2\IMG_20190728_112115.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_113000.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_113213.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_113256.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_113450.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_113524.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_114134.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_114322.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_114342.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_114637.jpg

.\media\route7\2\IMG_20190728_114817.jpg

.\media\route7\2\IMG_20210225_115548.jpg

.\media\route7\2\IMG_20210225_115938.jpg

.\media\route7\2\IMG_20210225_120054.jpg

.\media\route7\2\IMG_20210225_120108.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_154857.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_154929.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_155253.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_155659.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_155713.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_161519.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_161534.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_161546.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_163849.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_163958.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_164131.jpg

.\media\route7\2\IMG_20220305_170508.jpg

3.Geopark Kopalnia św. Jana

Geopark Kopalnia św. Jana to fascynujące miejsce, które oferuje podróż w głąb historii górnictwa w regionie. Kopalnia, która działała od XVI wieku, była jednym z ważniejszych ośrodków wydobycia cyny, srebra oraz innych cennych kruszców. Podziemna trasa turystyczna, otwarta dla zwiedzających, ma długość około 350 metrów i prowadzi przez dawne sztolnie, gdzie można zobaczyć, jak wyglądała praca górników w minionych wiekach. Kopalnia św. Jana jest częścią większego Geoparku, który powstał w celu promocji geologicznych i historycznych zasobów regionu. Oprócz zwiedzania kopalni, turyści mogą wziąć udział w warsztatach geologicznych, gdzie dowiedzą się więcej o skałach i minerałach występujących w Górach Izerskich. W przeszłości, kopalnia ta była jednym z głównych ośrodków przemysłu górniczego w regionie, a jej historia sięga czasów, kiedy Dolny Śląsk był jednym z najbogatszych obszarów w Europie pod względem zasobów mineralnych.

.\media\route7\6\DSC05159.jpeg

.\media\route7\6\DSC05161.jpeg

.\media\route7\6\DSC05163.jpeg

.\media\route7\6\DSC05164.jpeg

.\media\route7\6\DSC05165.jpeg

.\media\route7\6\DSC05173.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7660.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7669.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7672.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7678.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7681.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7687.jpeg

.\media\route7\6\IMG_7696.jpeg

4.Wolimierz

Wolimierz to mała, lecz niezwykle urokliwa wieś położona w malowniczej dolinie Gór Izerskich. Historia wsi sięga XVIII wieku, kiedy to została założona przez niemieckich osadników jako osada rolnicza. Obecnie Wolimierz znany jest przede wszystkim z działalności artystycznej i kulturalnej. W latach 90. XX wieku w Wolimierzu powstała inicjatywa o nazwie „Wolimierz Artystyczny”, której celem było przekształcenie wsi w ośrodek kulturalno-artystyczny. Miejsce to szybko zyskało popularność wśród artystów z całej Polski, którzy przyjeżdżają tu, by tworzyć, organizować warsztaty oraz festiwale. Wolimierz słynie również z ekologicznych inicjatyw, takich jak uprawa organicznych warzyw czy budowa domów z naturalnych materiałów. Wieś jest także popularnym celem turystycznym dla osób szukających spokoju i kontaktu z naturą. Znajduje się tu kilka gospodarstw agroturystycznych, które oferują noclegi oraz warsztaty artystyczne.

.\media\route7\7\DSC00918.jpeg

.\media\route7\7\DSC00919.jpeg

.\media\route7\7\DSC00920.jpeg

.\media\route7\7\DSC00922.jpeg

.\media\route7\7\DSC00923.jpeg

.\media\route7\7\DSC00924.jpeg

.\media\route7\7\DSC00925.jpeg

.\media\route7\7\DSC00928.jpeg

.\media\route7\7\DSC00930.jpeg

.\media\route7\7\DSC00931.jpeg

.\media\route7\7\DSC00933.jpeg

.\media\route7\7\DSC00934.jpeg

5.Zamek Świecie

Zamek Świecie, położony na skalistym wzgórzu nad rzeką Kwisą, został zbudowany w XIV wieku i przez wieki pełnił funkcję obronną na szlaku handlowym z Łużyc do Jeleniej Góry. Zamek, choć niegdyś potężna twierdza, był kilkakrotnie niszczony przez najazdy i pożary, szczególnie w czasie wojny trzydziestoletniej, kiedy został zdobyty i spalony przez wojska szwedzkie. W XVIII wieku zamek popadł w ruinę, jednak jego malownicze położenie przyciągało romantyków i artystów. W XIX wieku ruiny zamku stały się popularnym miejscem wycieczek dla podróżników. Obecnie prowadzone są prace konserwatorskie, mające na celu zabezpieczenie pozostałości zamku. Zwiedzający mogą podziwiać fragmenty murów obronnych, resztki baszt oraz wieżę, z której rozciąga się piękny widok na dolinę Kwisy. Zamek Świecie to także popularne miejsce dla miłośników fotografii oraz plenerów artystycznych.

.\media\route7\8\DSC00941.jpeg

.\media\route7\8\DSC00942.jpeg

.\media\route7\8\DSC00944.jpeg

.\media\route7\8\DSC00946.jpeg

.\media\route7\8\DSC00947.jpeg

.\media\route7\8\DSC00948.jpeg

.\media\route7\8\DSC00954.jpeg

.\media\route7\8\DSC00955.jpeg

.\media\route7\8\DSC00958.jpeg

.\media\route7\8\DSC00960.jpeg

.\media\route7\8\DSC00962.jpeg

.\media\route7\8\DSC00963.jpeg

.\media\route7\8\DSC00964.jpeg

.\media\route7\8\DSC00965.jpeg

6.Domek myśliwski Ernsta Gütschowa

Domek myśliwski Ernsta Gütschowa, ostatniego właściciela zamku Czocha, to jedno z bardziej tajemniczych miejsc w okolicach Świecia. Zbudowany na początku XX wieku przez Ernsta Gütschowa, domek służył jako prywatne miejsce wypoczynku podczas polowań. Gütschow, zafascynowany architekturą i przyrodą, zaprojektował domek w stylu neogotyckim, nawiązującym do średniowiecznych zamków. Po II wojnie światowej domek został częściowo zniszczony, a do dzisiaj zachowały się jedynie ruiny – fragmenty fundamentów oraz komin. Mimo to miejsce to wciąż przyciąga turystów swoim tajemniczym klimatem. Otoczony gęstym lasem, domek myśliwski jest doskonałym punktem na odpoczynek podczas pieszych wędrówek. Niedaleko domku przebiega niebieski szlak wytyczony między zamkiem Czocha a zamkiem w Świeciu.

7.Zamek Czocha

Zamek Czocha to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i malowniczych warowni w Polsce. Zamek został zbudowany w XIII wieku przez króla czeskiego Wacława II jako twierdza obronna mająca chronić granice czeskiego państwa. W ciągu wieków zamek przeszedł wiele przebudów, zyskując cechy architektury renesansowej i barokowej. W XIX wieku zamek został kupiony przez Ernsta Gütschowa, który przeprowadził gruntowną renowację, nadając zamkowi charakter luksusowej rezydencji. Po II wojnie światowej zamek został przejęty przez władze polskie i służył jako ośrodek wypoczynkowy dla wojska. Dziś Zamek Czocha pełni funkcję hotelu i centrum konferencyjnego. Zamek stał się sławny dzięki licznym produkcjom filmowym, m.in. „Tajemnica twierdzy szyfrów” oraz „Wiedźmin”. W ostatnim okresie zamek Czocha zyskał nowę nazwę - “polski Hogwart”. To wszsytko dzięki swojemu wyglądowi oraz organizowanym tu spotkaniom fanów książek J.K. Rowling o Harry Potterze. Turyści mogą zwiedzać zarówno wnętrza zamku, jak i jego rozległe ogrody, które zachwycają swoją urodą.

.\media\route7\10\DSC00977.jpeg

.\media\route7\10\DSC00978.JPG

.\media\route7\10\DSC00979.jpeg

.\media\route7\10\DSC00981.jpeg

.\media\route7\10\DSC00992.JPG

.\media\route7\10\DSC00993.jpeg

.\media\route7\10\DSC00999.JPG

.\media\route7\10\DSC01001.jpeg

.\media\route7\10\DSC01002.JPG

.\media\route7\10\DSC01008.jpeg

.\media\route7\10\DSC01018.jpeg

.\media\route7\10\DSC01021.jpeg

.\media\route7\10\DSC01024.jpeg

8.Dolina Pereł

Dolina Pereł, rozciągająca się wzdłuż rzeki Kwisy, była w przeszłości jednym z najważniejszych ośrodków wydobycia pereł rzecznych na Dolnym Śląsku. Już w XVII wieku poławianie pereł z rzek regionu stało się znaną praktyką, a zdobyte perły trafiały na europejskie rynki, gdzie były cenione na królewskich dworach. Kwisa, znana z czystych wód i bogactwa muszli perłowych, stała się symbolem tego cennego handlu. Perły z Doliny Pereł były uważane za jedne z najbardziej wartościowych na kontynencie i często używano ich do wyrobu biżuterii oraz ozdób koronacyjnych. Historia połowu pereł w Dolinie zakończyła się pod koniec XVIII wieku, kiedy wyczerpały się zasoby muszli perłowych. Obecnie dolina jest popularnym miejscem wśród turystów, którzy przyjeżdżają, by podziwiać piękno krajobrazu, jak również poznać fascynującą historię dawnych czasów. Szlaki piesze prowadzące przez Dolinę Pereł oferują malownicze widoki na rzekę oraz otaczające lasy, co czyni to miejsce idealnym do rekreacyjnych spacerów.

.\media\route7\11\DSC01029.jpeg

.\media\route7\11\DSC01032.jpeg

.\media\route7\11\DSC01036.jpeg

.\media\route7\11\DSC01039.jpeg

.\media\route7\11\DSC01040.jpeg

.\media\route7\11\DSC01042.jpeg

.\media\route7\11\DSC01043.jpeg

.\media\route7\11\DSC01045.jpeg

.\media\route7\11\DSC01069.jpeg

.\media\route7\11\DSC01070.jpeg

.\media\route7\11\DSC01083.jpeg

.\media\route7\11\DSC01090.jpeg

9.Zapora Leśniańska

Zapora Leśniańska, ukończona w 1905 roku, to jedna z najstarszych zapór wodnych w Polsce, zbudowana na rzece Kwisie. Powstała w ramach wielkiego projektu hydrotechnicznego, który miał na celu ochronę terenów Dolnego Śląska przed powodziami oraz zapewnienie dostaw wody pitnej dla okolicznych miejscowości. Zapora ma 45 metrów wysokości i tworzy Zalew Leśniański – malowniczy zbiornik wodny, który obecnie pełni funkcje rekreacyjne, oferując idealne warunki dla żeglarzy, kajakarzy oraz wędkarzy. Wokół zalewu rozciągają się malownicze szlaki turystyczne i rowerowe, które przyciągają miłośników aktywnego wypoczynku. Samo zwiedzanie zapory to fascynująca podróż w głąb technicznych osiągnięć początku XX wieku. Turyści mogą podziwiać imponujące konstrukcje hydrotechniczne, jak również spacerować po ścieżkach wzdłuż zapory, podziwiając wspaniałe widoki na okolicę.

.\media\route7\12\DSC01048.jpeg

.\media\route7\12\DSC01050.jpeg

.\media\route7\12\DSC01052.jpeg

.\media\route7\12\DSC01053.jpeg

.\media\route7\12\DSC01054.jpeg

.\media\route7\12\DSC01055.jpeg

.\media\route7\12\DSC01056.jpeg

.\media\route7\12\DSC01057.jpeg

.\media\route7\12\DSC01059.jpeg

.\media\route7\12\DSC01061.jpeg

.\media\route7\12\DSC01063.jpeg

.\media\route7\12\DSC01064.jpeg

.\media\route7\12\DSC01066.jpeg

10.Czubatka

Czubatka to niewielkie wzgórze o wysokości 357 m n.p.m., położone w Górach Izerskich, które wyróżnia się niezwykłą formacją geologiczną, składającą się z bazaltowych słupów. Wzniesienie to ma duże znaczenie zarówno pod względem przyrodniczym, jak i geologicznym, będąc unikalnym miejscem w skali regionu. Bazaltowe formacje powstały w wyniku dawnej działalności wulkanicznej, co przyciąga miłośników geologii i przyrody. Ze szczytu Czubatki rozciąga się przepiękny widok na Góry Izerskie oraz Pogórze Kaczawskie, co czyni ją popularnym celem wycieczek . Turyści mogą również podziwiać rzadkie gatunki roślin, które rosną na stromych zboczach wzgórza. Czubatka jest także znanym miejscem dla ornitologów, którzy obserwują tu liczne gatunki ptaków migrujących przez region.

.\media\route7\13\IMG_20230824_202824.jpg

.\media\route7\13\IMG_20230824_202905.jpg

.\media\route7\13\IMG20230824183840.jpg

.\media\route7\13\IMG20230824183946.jpg

.\media\route7\13\IMG20230824184024.jpg

.\media\route7\13\IMG20230824184039.jpg

.\media\route7\13\IMG20230824184346.jpg

.\media\route7\13\IMG20230824184559.jpg

11.Pałac Włosień

Pałac we Włosieniu to zabytek o długiej i bogatej historii, wzniesiony w latach 1715-1720 przez ród von Reussów. Pałac, który przez lata służył jako rezydencja dla arystokracji, w XIX wieku przeszedł gruntowną przebudowę, zyskując charakter klasycystyczny. Znajdujący się w otoczeniu rozległego parku krajobrazowego, pałac był jednym z najwspanialszych przykładów architektury pałacowej na Dolnym Śląsku. Po II wojnie światowej pałac pełnił funkcję szkoły rolniczej, jednak pożar w 1979 roku spowodował znaczne zniszczenia. Dziś pałac jest w ruinie, jednak jego pozostałości wciąż przyciągają turystów, którzy chcą podziwiać nie tylko architekturę, ale także przepiękne otoczenie parku. Obecnie trwają prace rewitalizacyjne mające na celu odtworzenie dawnej świetności pałacu, a plany dotyczą jego przyszłego wykorzystania jako centrum kulturalno-rekreacyjnego. Spacer po terenie dawnej posiadłości oferuje wyjątkową okazję do odkrywania zapomnianych zakątków Dolnego Śląska.

.\media\route7\14\DSC09221.JPG

.\media\route7\14\DSC09222.JPG

.\media\route7\14\DSC09223.JPG

.\media\route7\14\DSC09224.JPG

.\media\route7\14\DSC09225.JPG

.\media\route7\14\DSC09226.JPG

.\media\route7\14\DSC09227.JPG

.\media\route7\14\DSC09228.JPG

.\media\route7\14\DSC09229.JPG

.\media\route7\14\DSC09230.JPG

.\media\route7\14\DSC09231.JPG

.\media\route7\14\DSC09232.JPG

Nasza wyprawa rowerowa rozpoczyna się na dworcu głównym w Jeleniej Górze – mieście położonym w sercu Kotliny Jeleniogórskiej, otoczonym przez majestatyczne pasma Karkonoszy i Gór Kaczawskich. Nasza propozycja to dotarcie do Jeleniej Góry korzystając z oferty Kolei Dolnośląskich. Wynika to z faktu, iż z roku na rok infrastruktura kolejowa poprawia się. Jest ona przyjazna rowerzystom a sieć połączeń sprawia, że koleją możemy dotrzeć do kolejnych miejscowości doniedawna niedostępnych. Fakt ten sprawia, że z roku na rok podróże rowerowe przy wsparciu kolei zyskują na popularności, przyciągając zarówno lokalnych miłośników jednośladów, jak i turystów z całej Polski oraz zza granicy.

Opuszczamy Jelenią Górę i z dworca głównego kierujemy się do Łomnicy, gdzie znajduje się jeden z najpiękniejszych pałaców regionu. To miejsce, które zdaje się przenosić nas w czasie. Pałac w Łomnicy, zbudowany w 1654 roku, stanowi perłę architektury barokowej, choć z biegiem lat zyskał także cechy klasycyzmu i romantyzmu. Szczególnie warto zwrócić uwagę na subtelne detale elewacji oraz zachowane wnętrza, w których obecnie mieści się muzeum oraz przestrzenie hotelowe. Na terenie zespołu pałacowego znajdują się także ogrody krajobrazowe oraz historyczne zabudowania folwarczne, a w jednej z dawnych stajni funkcjonuje wypożyczalnia rowerów i serwis. Pałac w Łomnicy bezpośrednio sąsiaduje z dworem „Dom Wdowy” a po drugiej stronie parku z ewangelickim Domem Modlitwy. Dwór Dom Wdowy jest dziś hotelem. Wchodzenie na teren przylegającego do niego parku jak i same zwiedzanie dworu zarezerwowane jest dla gości hotelowych. My takimi nie byliśmy stąd oglądaliśmy go z daleka. Będąc na miejscu proponujemy bliżej przyglądnąć się Domowi Modlitewnemu. Budynek ten uważany jest za ostatni oryginalny dom modlitwy o konstrukcji szachulcowej, który ocalał na Dolnym Śląsku. Wygląda jakby od wieków sąsiadował z pałacem. W rzeczywistości dzięki staraniom członków Stowarzyszenia Pielęgnacji Kultury i Sztuki Śląska z Goerlitz. W 2008 roku budynek został przeniesiony ze wsi Rząśnik. Tam budynek niszczał i groził zawaleniem. W Łomnicy został odrestaurowany i dziś jest jedną z atrakcji turystycznej Łomnicy.

Z Łomnicy udajemy się w kierunku Pałacu Wojanów, kolejnego klejnotu architektonicznego Doliny Pałaców. To miejsce emanuje arystokratycznym duchem dawnych czasów. Historia pałacu sięga XIII wieku, a jego współczesna forma zawdzięcza wiele rodzinie Hohenzollernów. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej obiekt odbudowano, a w XIX wieku nadano mu romantyczną formę neogotyckiego pałacu otoczonego parkiem w stylu angielskim. Przechadzając się alejkami w cieniu wiekowych lip i dębów, mijając rzeźby ogrodowe i urokliwe mostki, można na chwilę zapomnieć o codzienności.

Nasza trasa prowadzi dalej do Pałacu Bobrów. Patrząc na te dwie wspaniałe metamorfozy sąsiednich historycznych posiadłości w Łomnicy i Wojanowie wzbudza się nadzieja, że i ten obiekt kiedyś odzyska swój dawny blask. Choć lata świetności ma dawno za sobą, a obecnie popada w ruinę, jego zróżnicowana bryła wciąż zachwyca. Pierwszy murowany obiekt na miejscu obecnego pałacu został wzniesiony ok. roku 1450, pełnił wówczas funkcję obrony przeprawy przez Bóbr. W obecnym kształcie pałac został wzniesiony pod koniec XIX wieku, to przykład neorenesansowej rezydencji, której architektura wzorowana była na włoskich pałacach renesansowych. Ciekawostką jest, że Carl Gotthard Langhans, który zaprojektował pałac, był także autorem Bramy Brandenburskiej w Berlinie. Pałac w Bobrowie był jednym z jego ostatnich projektów przed śmiercią. Przez wieki należał do rodów Schaffgotschów, Zedlitz oraz Decker aby 1934 znaleźć się w rękach państwa, które utworzyło tam szkołę sportową. Po wojnie pałac zajmowany był przez Armię Radziecką, następnie utworzono tam ośrodek dla uchodźców politycznych z Grecji, dom poprawczy, dom kolonijny, PGR. Obecnie ruiny pałacu są jednym z miejsc, które przyciągają fotografów oraz miłośników architektury. Plany na jego odrestaurowanie wciąż są przedmiotem dyskusji, a lokalne stowarzyszenia podejmują działania na rzecz jego ochrony. Oby tak się stało zanim budynek popadnie w całkowitą ruinę i będzie za późno aby go uratować przed wyburzeniem.

Nieco dalej leżą Karpniki, niewielka wieś z imponującym zamkiem i pałacem. Historia tych budowli sięga XIV wieku, kiedy to zamek pełnił funkcję obronną. W XIX wieku został przekształcony w rezydencję wypoczynkową dla pruskiej arystokracji. Odwiedzali go między innymi car Mikołaj I oraz członkowie rodu Radziwiłłów. To miejsce, w którym historia Europy spotyka się z romantyzmem krajobrazu.

Kolejnym przystankiem na naszej trasie jest Bukowiec, gdzie odnajdujemy klasycystyczny pałac z XVIII wieku. Wokół niego rozpościerają się rozległe ogrody krajobrazowe, zaprojektowane przez znakomitych architektów ogrodów epoki. W Bukowcu działa również Centrum Kultury i Sztuki „Pałac Bukowiec”, w którym organizowane są koncerty, warsztaty oraz wydarzenia edukacyjne dla dzieci i dorosłych. Warto zatrzymać się tu na dłużej.

Ruszamy dalej do Mysłakowic, gdzie znajduje się kolejna rezydencja królewska. Pałac ten został przekształcony przez Fryderyka Wilhelma III w stylu neogotyckim, a wokół niego rozciąga się park z egzotycznymi drzewami sprowadzonymi z różnych zakątków świata. Mimo że obecnie pałac pełni funkcję szkoły, jego historia i architektura nadal przyciągają turystów.

Kierując się na zachód warto odwiedzić zamek Księcia Henryka, wzniesiony w 1802 roku na górze Grodna, góruję nad okolicą. Nazwa nieco wprowadza w błąd gdyż to nie jest zamek lecz wieża, która była schronem myśliwskim i wieżą widokową. W 1842 roku budynek został przebudowany do obecnego kształtu. Od 2016 roku, kiedy wieża została wyremontowana, stanowi stały punkt wycieczek. Aby tam dotrzeć na rowerze trzeba się nieco zmęczyć lecz widoki z wieży rekompensują każde zmęczenie.

Zbliżając się do końca trasy, odwiedzamy dwa niezwykłe pałace w Staniszowie. Pierwszy z nich, klasycystyczny pałac z XIX wieku, znany jest jako miejsce spotkań artystycznych i intelektualnych elit. Obecnie znajduje się w nim hotel oraz przestrzeń dla wydarzeń kulturalnych. Kilka kilometrów dalej znajduje się Pałac na Wodzie – prawdziwa perełka architektury z 1786 roku, otoczona stawami i malowniczym parkiem. To idealne miejsce na romantyczny spacer, wypoczynek w luksusowych wnętrzach lub filiżankę kawy w pałacowej restauracji.

Nasza wyprawa kończy się w Cieplicach Śląskich-Zdroju – najstarszym uzdrowisku w Polsce. Historia miejscowości sięga XIII wieku, a lecznicze wody termalne od wieków przyciągały tu kuracjuszy i wędrowców. Dziś Cieplice oferują nie tylko wspaniałe możliwości relaksu i regeneracji, ale także bogatą infrastrukturę turystyczną, liczne kawiarnie, pijalnie wód i park zdrojowy.

Trasa rowerowa przez Dolinę Pałaców i Ogrodów to nie tylko fizyczna aktywność, lecz przede wszystkim podróż w głąb historii, kultury i natury Dolnego Śląska. Każdy kilometr tej wyprawy to opowieść o dawnych czasach, ludziach, którzy tworzyli te miejsca, oraz niezwykłej przyrodzie, która od wieków towarzyszy ludzkiej obecności w tym regionie. Niezależnie od pory roku, trasa ta pozostaje niezmiennie zachwycająca i inspirująca.

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

Przy zabytkach, takich jak Pałac Bukowiec, Zamek Karpniki i Pałac Wojanów, znajdują się miejsca parkingowe dla rowerów, które zapewniają bezpieczne miejsce na rowery podczas zwiedzania.
Wzdłuż trasy znajdują się restauracje i punkty gastronomiczne z przestrzenią na zewnątrz, w tym przy Pałacu Bukowiec, Zamku Karpniki, Pałacu Wojanów i pałacu w Łomnicy.
W pałacu w Łomnicy, w budynku „Starych Stajni”, znajduje się stacja wypożyczalni rowerów z warsztatem, który oferuje również drobne naprawy.
Przy Pałacu Bobrów znajduje się miejsce odpoczynku na krótką przerwę.

Trasa

Strona trasy

1.Pałac w Łomnicy

Pałac w Łomnicy, wybudowany w 1654 roku, to jedna z pereł architektury Dolnego Śląska. Pierwotnie zbudowany jako barokowa rezydencja z charakterystycznymi narożnymi wieżami, przez wieki przeszedł wiele zmian architektonicznych. Ciekawostką jest, że w XVIII wieku, gdy pałac należał do Karla Martina Frantza, dodano elementy architektoniczne, które zainspirowane były pałacami francuskimi, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na tle innych budowli w regionie. Dom Wdowy, wybudowany w 1804 roku, był miejscem zamieszkania wdowy po właścicielu majątku, zgodnie z niemiecką tradycją zapewniania odrębnych rezydencji dla wdów z arystokracji. Pałac, po latach zaniedbań, został odrestaurowany w latach 90. XX wieku i dziś pełni funkcję hotelu oraz centrum kulturalnego. Warto dodać, że corocznie w pałacu odbywa się „Jarmark Adwentowy”, który przyciąga gości z całej Polski i zagranicy, oferując tradycyjne wyroby lokalnych rzemieślników.

.\media\route8\1\DSC01459.jpeg

.\media\route8\1\DSC01462.jpeg

.\media\route8\1\DSC01466.jpeg

.\media\route8\1\DSC01470.jpeg

.\media\route8\1\DSC01484.jpeg

.\media\route8\1\DSC01485.jpeg

.\media\route8\1\DSC01487.jpeg

.\media\route8\1\DSC01489.jpeg

.\media\route8\1\DSC01491.jpeg

.\media\route8\1\DSC01492.jpeg

.\media\route8\1\DSC01500.jpeg

.\media\route8\1\DSC01501.jpeg

2.Pałac Wojanów

Pałac Wojanów to miejsce o wyjątkowo bogatej historii, sięgającej XIII wieku. Ciekawostką jest, że podczas wojny trzydziestoletniej pałac został całkowicie zniszczony przez wojska szwedzkie. Odbudowany w stylu barokowym, w XIX wieku przeszedł gruntowną przebudowę na neogotycki pałac dzięki rodzinie królewskiej Prus. Znajdujący się tutaj park krajobrazowy zaprojektowano zgodnie z duchem romantyzmu, nawiązując do tradycji angielskich ogrodów. W parku znajdziemy liczne mostki, fontanny oraz alejki, które zachęcają do długich spacerów. Obecnie pałac pełni funkcję luksusowego hotelu, a dodatkową atrakcją są organizowane tutaj regularnie koncerty i wystawy sztuki. Pałac i jego otoczenie były również miejscem planowania wielu ważnych decyzji politycznych w XIX wieku, kiedy odwiedzali go członkowie rodziny królewskiej.

.\media\route8\2\DSC01400.jpeg

.\media\route8\2\DSC01403.jpeg

.\media\route8\2\DSC01405.jpeg

.\media\route8\2\DSC01407.jpeg

.\media\route8\2\DSC01412.jpeg

.\media\route8\2\DSC01415.jpeg

.\media\route8\2\DSC01419.jpeg

.\media\route8\2\DSC01421.jpeg

.\media\route8\2\DSC01423.jpeg

.\media\route8\2\DSC01424.jpeg

.\media\route8\2\DSC01434.jpeg

.\media\route8\2\DSC01435.jpeg

.\media\route8\2\DSC01436.jpeg

3.Pałac Bobrów

Pałac Bobrów, wzniesiony pod koniec XIX wieku, to przykład neorenesansowej rezydencji, której architektura wzorowana była na włoskich pałacach renesansowych. Ciekawostką jest, że Carl Gotthard Langhans, który zaprojektował pałac, był także autorem Bramy Brandenburskiej w Berlinie. Pałac w Bobrowie był jednym z jego ostatnich projektów przed śmiercią. Pałac został zbudowany na miejscu dawnej strażnicy, co daje budynkowi wyjątkowe znaczenie historyczne. W czasie II wojny światowej pałac był zajęty przez Niemców i służył jako obiekt szkoleniowy dla oddziałów SA. Po wojnie wykorzystywano go jako obóz dla młodzieży, a następnie jako ośrodek kolonijny. Obecnie ruiny pałacu są jednym z miejsc, które przyciągają fotografów oraz miłośników architektury. Plany na jego odrestaurowanie wciąż są przedmiotem dyskusji, a lokalne stowarzyszenia podejmują działania na rzecz jego ochrony.

.\media\route8\3\DSC01437.jpeg

.\media\route8\3\DSC01440.jpeg

.\media\route8\3\DSC01441.jpeg

.\media\route8\3\DSC01443.jpeg

.\media\route8\3\DSC01445.jpeg

.\media\route8\3\DSC01446.jpeg

.\media\route8\3\DSC01447.jpeg

.\media\route8\3\DSC01448.jpeg

.\media\route8\3\DSC01450.jpeg

.\media\route8\3\DSC01452.jpeg

.\media\route8\3\DSC01453.jpeg

.\media\route8\3\DSC01457.jpeg

4.Pałac w Karpnikach

Pałac w Karpnikach, znany również jako Zamek Karpniki, ma swoją historię sięgającą XIV wieku, kiedy pełnił funkcję obronną. Co ciekawe, w XIX wieku pałac został przekształcony w elegancką rezydencję za sprawą księcia Fryderyka Wilhelma Pruskiego, brata króla Prus. Pałac był często odwiedzany przez cara Mikołaja I oraz polskich arystokratów, takich jak książę Radziwiłł. Pałac był również miejscem licznych politycznych spotkań w XIX wieku, kiedy to omawiano plany dotyczące przyszłości Europy. Zamek, otoczony pięknym parkiem krajobrazowym, w ostatnich latach przeszedł gruntowną renowację i obecnie pełni funkcję luksusowego hotelu. Warto dodać, że pałac jest dostępny dla zwiedzających, a spacer po parku umożliwia podziwianie licznych stawów oraz zabytkowych mostków.

.\media\route8\4\DSC03766.jpeg

.\media\route8\4\DSC03775.jpeg

.\media\route8\4\DSC03776.jpeg

.\media\route8\4\DSC03778.jpeg

.\media\route8\4\DSC03780.jpeg

.\media\route8\4\DSC03783.jpeg

.\media\route8\4\DSC03787.jpeg

.\media\route8\4\DSC03788.jpeg

.\media\route8\4\DSC03793.jpeg

.\media\route8\4\DSC03797.jpeg

.\media\route8\4\DSC03798.jpeg

.\media\route8\4\DSC03801.jpeg

.\media\route8\4\DSC03806.jpeg

5.Pałac w Bukowcu

Pałac w Bukowcu to XVIII-wieczna rezydencja otoczona jednym z najstarszych parków krajobrazowych w Polsce. Pałac został wzniesiony przez hrabiego von Redena, który przekształcił Bukowiec w intelektualne i artystyczne centrum regionu. Ciekawostką jest, że w XVIII i XIX wieku pałac odwiedzały znane osobistości, takie jak Johann Wolfgang von Goethe czy książę Wilhelm, którzy brali udział w licznych spotkaniach literackich i artystycznych organizowanych przez rodzinę von Reden. Park wokół pałacu zaprojektowano w stylu angielskim, z licznymi ścieżkami, stawami i punktami widokowymi, które do dziś zachwycają odwiedzających. Na terenie parku znajduje się również wieża widokowa, z której można podziwiać panoramę Karkonoszy. Pałac jest obecnie własnością Związku Gmin Karkonoskich, gdzie mieści się siedziba związku. Poza tym jest miejscem gdzie organizowane są wydarzenia kulturalne, takie jak koncerty i wystawy.

.\media\route8\5\DSC03714.jpeg

.\media\route8\5\DSC03719.jpeg

.\media\route8\5\DSC03723.jpeg

.\media\route8\5\DSC03724.jpeg

.\media\route8\5\DSC03725.jpeg

.\media\route8\5\DSC03728.jpeg

.\media\route8\5\DSC03730.jpeg

.\media\route8\5\DSC03733.jpeg

.\media\route8\5\DSC03736.jpeg

.\media\route8\5\DSC03737.jpeg

.\media\route8\5\DSC03746.jpeg

.\media\route8\5\DSC03748.jpeg

.\media\route8\5\DSC03764.jpeg

6.Pałac w Mysłakowicach

Pałac w Mysłakowicach to wyjątkowa rezydencja, która stała się letnią siedzibą królów pruskich. Zbudowany pod koniec XVII wieku, pałac zyskał na znaczeniu w XIX wieku, kiedy król Fryderyk Wilhelm III przekształcił go w swoją ulubioną rezydencję. W XIX wieku pałac został przebudowany w stylu neogotyckim, z licznymi wieżami, blankami i zdobionymi fasadami, co nadało mu charakter zamku. Ciekawostką jest, że wokół pałacu król założył rozległy park krajobrazowy, w którym zasadzono egzotyczne gatunki drzew, w tym sekwoje i cedry. Pałac stał się miejscem ważnych spotkań politycznych, a także ośrodkiem życia kulturalnego. Obecnie mieści się tu szkoła, ale pałac i otaczający go park są dostępne dla turystów, którzy mogą podziwiać jego piękno i wyjątkową architekturę.

7.Zamek Księcia Henryka

Zamek Księcia Henryka to romantyczna budowla wzniesiona na wzgórzu Grodna w XIX wieku przez księcia Henryka von Reuss. Zamek został zbudowany jako punkt widokowy, z którego można podziwiać panoramę Karkonoszy, Rudaw Janowickich oraz Kotliny Jeleniogórskiej. Ciekawostką jest, że zamek nigdy nie pełnił funkcji obronnych, lecz służył wyłącznie jako miejsce rekreacji i odpoczynku dla księcia oraz jego gości. Ruiny zamku są dziś popularnym celem pieszych wycieczek, a ścieżki prowadzące na wzgórze oferują spektakularne widoki na okoliczne krajobrazy. Dla miłośników fotografii zamek jest idealnym miejscem, aby uchwycić piękno przyrody w połączeniu z romantyczną architekturą.

.\media\route8\7\DSC01267.jpeg

.\media\route8\7\DSC01271.jpeg

.\media\route8\7\DSC01274.jpeg

.\media\route8\7\DSC01275.jpeg

.\media\route8\7\DSC01276.jpeg

.\media\route8\7\DSC01277.jpeg

.\media\route8\7\DSC01280.jpeg

.\media\route8\7\DSC01282.jpeg

.\media\route8\7\DSC01284.jpeg

.\media\route8\7\DSC01287.jpeg

.\media\route8\7\DSC01292.jpeg

.\media\route8\7\DSC01296.jpeg

8.Pałac Staniszów

Pałac Staniszów, zbudowany w XVIII wieku, to elegancka rezydencja otoczona malowniczym parkiem krajobrazowym. Pałac został wzniesiony przez Heinricha von Reibnitza, a w XIX wieku przeszedł przebudowę, dodając elementy klasycystyczne. Ciekawostką jest, że w XIX wieku pałac był miejscem częstych spotkań arystokracji i intelektualistów, co nadało mu miano „śląskiego salonu”. Dziś pałac pełni funkcję hotelu oraz centrum kulturalnego, organizowane są tutaj koncerty muzyki klasycznej, wystawy sztuki oraz spotkania literackie. Otaczający pałac park to idealne miejsce na spacery, z malowniczymi alejkami i stawami, które wprowadzają odwiedzających w nastrój romantycznych czasów.

.\media\route8\8\DSC01301.jpeg

.\media\route8\8\DSC01305.jpeg

.\media\route8\8\DSC01308.jpeg

.\media\route8\8\DSC01310.jpeg

.\media\route8\8\DSC01311.jpeg

.\media\route8\8\DSC01312.jpeg

.\media\route8\8\DSC01313.jpeg

.\media\route8\8\DSC01316.jpeg

.\media\route8\8\DSC01317.jpeg

.\media\route8\8\DSC01328.jpeg

.\media\route8\8\DSC01334.jpeg

.\media\route8\8\DSC01336.jpeg

9.Pałac na Wodzie w Staniszowie

Pałac na Wodzie w Staniszowie to jedno z najbardziej malowniczych miejsc w Dolinie Pałaców i Ogrodów. Zbudowany w 1786 roku przez Heinricha von Reussa, pałac jest otoczony licznymi stawami, które nadają mu wyjątkowy charakter. Ciekawostką jest, że pałac w latach 90. XX wieku przeszedł gruntowną renowację, a obecnie jest jednym z najpopularniejszych miejsc na organizację wesel i innych uroczystości. Jego położenie nad wodą, w otoczeniu zieleni, sprawia, że jest idealnym miejscem na romantyczne spacery i relaks. Pałac pełni również funkcję luksusowego hotelu, oferując gościom nie tylko komfortowe apartamenty, ale także możliwość korzystania z licznych atrakcji oferowanych przez okolice.

.\media\route8\9\DSC01338.jpeg

.\media\route8\9\DSC01340.jpeg

.\media\route8\9\DSC01341.jpeg

.\media\route8\9\DSC01343.jpeg

.\media\route8\9\DSC01349.jpeg

.\media\route8\9\DSC01351.jpeg

.\media\route8\9\DSC01358.jpeg

.\media\route8\9\DSC01361.jpeg

.\media\route8\9\DSC01362.jpeg

.\media\route8\9\DSC01429.jpeg

.\media\route8\9\DSC01430.jpeg

.\media\route8\9\DSC01432.jpeg

10.Pałac Schaffgotschów w Cieplicach

Pałac Schaffgotschów w Cieplicach to majestatyczna barokowa rezydencja, zbudowana w XVIII wieku. Pałac służył jako główna siedziba rodu Schaffgotschów, jednego z najpotężniejszych rodów na Śląsku, po zniszczeniu ich zamku na Chojniku. Ciekawostką jest, że w pałacu mieści się filia Politechniki Wrocławskiej, co nadaje temu miejscu wyjątkowy charakter – historia spotyka się tu z nauką. Otaczający pałac park, będący częścią uzdrowiska Cieplice, to idealne miejsce na relaks i spacery, a pobliskie wody termalne przyciągają kuracjuszy od ponad 700 lat.

11.Cieplice – Park, Uzdrowisko

Cieplice Śląskie-Zdrój to jedno z najstarszych uzdrowisk w Polsce, którego historia sięga XIII wieku. Znane przede wszystkim z leczniczych wód termalnych, które mają właściwości łagodzące bóle reumatyczne, neurologiczne i ortopedyczne. Ciekawostką jest, że Cieplice były częstym miejscem odwiedzin polskich i europejskich królów, w tym króla Jana Kazimierza. W XIX wieku uzdrowisko przeżywało swój rozkwit, przyciągając kuracjuszy z całej Europy. Park zdrojowy, otaczający uzdrowisko, to jedno z ulubionych miejsc spacerów kuracjuszy, z malowniczymi alejkami, stawami i pięknymi widokami na Karkonosze.

12.Rynek w Jeleniej Górze

Rynek w Jeleniej Górze to tętniące życiem serce miasta, pełne zabytkowych kamienic z charakterystycznymi podcieniami. Co ciekawe, większość zabudowy rynku pochodzi z XVII i XVIII wieku, po wielkim pożarze, który zniszczył większość średniowiecznych budynków. Ratusz, który dominuje nad rynkiem, został zbudowany w stylu barokowym i jest jednym z najważniejszych symboli miasta. Na rynku odbywają się liczne wydarzenia kulturalne, w tym Jarmark Staroci i Osobliwości, który jest jednym z największych tego typu wydarzeń w Polsce. To miejsce, gdzie historia spotyka się z nowoczesnością, oferując zarówno turystom, jak i mieszkańcom mnóstwo atrakcji.

Rowerowe Łużyce

Gdzie pojedziesz w ten weekend?

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

1.Pałac Pücklera

2.Park Mużakowski

3.Leśna Kolejka Mużakowska

4.Park Kamieni Narzutowych w Nochten

5.Jezioro Barwalder See Boxberg

6.Most Rakoczego – Kromlau

7.Park Rododendronów – Kromlau

8.Geopark Łuk Mużakowa – Kromlau

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

1.Most Staromiejski

2.Młyn Trójkołowy (Dreirad Mühle) – Görlitz

3.Dom Barokowy i Dom Biblijny

4.Budynek Wagi

5.Zegar słoneczny na aptece

6.Łuk Szeptów

7.Ratusz

8.Grób Jakuba Böhme

9.Kamieniołom Königshain

10.Historyczna linia kolejowa Görlitz-Weißenberg

1.Most kolejowy w Zgorzelcu/Görlitz

2.Koparka wielonaczyniowa

3.Blue Lagoon – Berzdorfer See

4.Wieża widokowa Neuberzdorfer Höhe

5.Wieża Bismarcka

6.Landeskrone

7.Obserwatorium Scultetus

8.Dworzec kolejowy w Görlitz

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

1.Rynek w Löbau

2.Ratusz w Löbau

3.Zegar słoneczny na ratuszu w Löbau

4.Löbauer Berg

5.Honigbrunnen – „Miodowa Fontanna”

6.Wiadukt kolejowy w Löbau

7.Parowozownia Löbau

8.Słupy poczty saskiej

9.Siedziba informacji turystycznej na rynku w Löbau

10.Młyn w Kottmarsdorf

Infrastruktura turystyczna na trasie – rowerzyści mile widziani

1.Dworzec kolejowy w Węglińcu

2.Parowóz TKh-2942

3.Muzeum Kresów Wschodnich

4.Stawy Węglinieckie

5.Drewniana wieża widokowa

6.Zlikwidowane kopalnie Rygle

7.Staw Krusza

8.Deptak w centrum Pieńska

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

1.Miejski Dom Kultury, Zegar słoneczny

2.Muzeum Łużyckie

3.Dom Jakuba Böhme

4.Przedmieście Nyskie

5.Pałac w Łagowie

6.Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sławnikowicach

7.Cis Henrykowski „Henryk”

8.Wiaty przy kościele w Henrykowie

9.Miejsce postojowe w Siekierczynie

10.Zalew Czerwona Woda w Zgorzelcu

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

1.Ruiny zamku w Starej Kamienicy

2.Kraina Izerbejdżan

3.Geopark Kopalnia św. Jana

4.Wolimierz

5.Zamek Świecie

6.Domek myśliwski Ernsta Gütschowa

7.Zamek Czocha

8.Dolina Pereł

9.Zapora Leśniańska

10.Czubatka

11.Pałac Włosień

Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:

1.Pałac w Łomnicy

2.Pałac Wojanów

3.Pałac Bobrów

4.Pałac w Karpnikach

5.Pałac w Bukowcu

6.Pałac w Mysłakowicach