Cis Henrykowski to niepozorne na pierwszy rzut oka drzewo rosnące przy stodole w
miejscowości Henryków Lubański. Choć z pozoru nie wyróżnia się niczym szczególnym,
według szacunków ma ponad 1300 lat, co czyni go nie tylko najstarszym drzewem w Polsce,
ale również jednym z najstarszych w całej Europie. Do tej niezwykłej rośliny wytyczona
została malownicza trasa rowerowa, która prowadzi przez liczne atrakcje przyrodnicze,
kulturowe i historyczne. Cała wycieczka liczy około 58 kilometrów i w dużej części biegnie
utwardzonymi ścieżkami oraz lokalnymi drogami asfaltowymi, dzięki czemu nadaje się
zarówno dla bardziej doświadczonych rowerzystów, jak i rodzin z dziećmi.
Początek trasy – Zgorzelec i jego dziedzictwo kulturowe
Wycieczkę rozpoczynamy na skwerze imienia błogosławionego Jerzego Popiełuszki w
Zgorzelcu. Zanim wyruszycie na wycieczkę odwiedźcie pobliski Miejski Dom Kultury, który
znajduje się w monumentalnym budynku z monumentalną zieloną kopułą Warto zajrzeć do
środka, by podziwiać zachwycające witraże, oryginalne sztukaterie oraz wnętrza, które
przywodzą na myśl lata świetności tego miejsca. W ostatnich latach budynek został
odrestaurowany, dzięki czemu przywrócono mu jego dany wygląd. Tuż za budynkiem, na
zielonym terenie, pomiędzy samym budynkiem MDK i obiektami sportowymi znajduje się
replika zegara słonecznego z 1715 roku. Został on postawiony w 2018 roku z inicjatywy
lokalnej społeczności – warto sprawdzić czy po ponad 300 latach nadal wskazuje odpowiedni
czas.
Zjeżdżając w kierunku doliny Nysy Łużyckiej, wjeżdżamy na teren malowniczego Parku
Nadnyskiego. Park ten to doskonała przestrzeń do wypoczynku – wyposażony w ławki, wiaty
i elementy małej architektury, oferuje chwilę wytchnienia przed dalszą drogą. Dalej trasa
wiedzie przez Przedmieście Nyskie – najstarszą część Zgorzelca, gdzie znajduje się Bulwar
Grecki. To miejsce o wyjątkowym znaczeniu historycznym i kulturowym. W latach
powojennych osiedliła się tutaj duża liczba greckich uchodźców politycznych, tworząc z tej
dzielnicy swoiste centrum greckiej kultury w Polsce. Przez lata można było tu usłyszeć język
grecki na ulicach, a lokalne sklepy i kawiarnie oferowały specjały kuchni
śródziemnomorskiej.
Zgorzeleckie skarby: Muzeum Łużyckie i Dom Jakuba Böhme
Wędrując dalej, nie sposób pominąć Muzeum Łużyckiego, które prezentuje bogatą historię
regionu Łużyc oraz kulturę Serbołużyczan. Wystawy obejmują zarówno eksponaty
archeologiczne, jak i elementy tradycyjnego rzemiosła, dokumentujące wielowiekową
obecność ludności słowiańskiej na tych terenach. Tuż obok muzeum znajduje się Dom Jakuba
Böhme – znanego niemieckiego mistyka i filozofa. W tym skromnym budynku na przełomie
XVI i XVII wieku tworzył swoje dzieła ten niezwykły myśliciel, którego wpływ na
chrześcijańską teozofię i filozofię mistyczną pozostaje nie do przecenienia. Warto odwiedzić
wnętrze domu, gdzie zaaranżowano rekonstrukcję jego izby, przybliżając życie codzienne
oraz duchowy świat jednego z najwybitniejszych mieszkańców regionu.
Szlakiem pałaców i kościołów – Łagów i Sławnikowice
Kontynuując podróż trasą rowerową ER-4, docieramy do Łagowa, gdzie znajduje się pięknie
odrestaurowany pałac otoczony rozległym parkiem. Jeszcze niedawno niszczejący budynek
był w złym stanie technicznym, ale dziś, dzięki staraniom właścicielu przy wsparciu ze
środków unijnych, odzyskał dawny blask. Elewacje pałacu lśnią, dach pokrywa nowa
dachówka, a wnętrza urządzono w sposób łączący tradycję z nowoczesnością. Warto
zatrzymać się tu na krótki spacer po parku lub odwiedzić pobliską kawiarnię.
W Sławnikowicach czeka na nas kolejna atrakcja – gotycki kościół Najświętszego Serca Pana
Jezusa z XIV wieku. Ten zabytkowy obiekt, mimo licznych przebudów, zachował wiele
oryginalnych elementów, takich jak ostrołukowe okna, sklepienia krzyżowo-żebrowe i
kamienne portale. Przy wejściu znajduje się krzyż pokutny – relikt średniowiecznego prawa
zwyczajowego. Krzyże te stawiano w miejscu popełnienia zbrodni, zazwyczaj przez samego
sprawcę, jako forma publicznej pokuty i zadośćuczynienia rodzinie ofiary.
Henryków Lubański – zielone serce historii
Zbliżamy się do kulminacyjnego punktu naszej wyprawy – Henrykowa Lubańskiego. To
właśnie tu rośnie słynny Cis Henrykowski – pomnik przyrody i niemy świadek ponad
tysiącletnich dziejów. Dziś otoczony jest specjalną konstrukcją z zamontowanym systemem
utrzymującym wilgoć. Cały ten zabieg przynosi efekty. Pomimo wieku i uszkodzeń drzewo
powoli odżywa wypuszczając młode gałązki. Miejmy nadzieję, że niebawem konstrukcja
zniknie i drzewo będzie mogło rosnąć samodzielnie. Przy drzewie znajduje się drewniana
wiata turystyczna i tablica informacyjna. Jest tu również coś w rodzaju parku honorowych
obywateli Henrykowa Lubańskiego. W nawiązaniu do nazwy miejscowości co roku lokalna
społeczność uhonorowuje znane osoby noszące imię Henryk bądź Henryka poprzez
umieszczenie tabliczki na kamieniach z informacją, kto może czuć się honorowym
mieszkańcem tej miejscowości.
Powrót – przez Siekierczyn i Mikułową
W drodze powrotnej trasa prowadzi przez wieś Henryków, gdzie napotkamy kolejne miejsce
odpoczynku z wiatami, stołami i stojakami na rowery. Następnie wjeżdżamy do Siekierczyna
– dynamicznie rozwijającej się miejscowości, w której znajduje się atrakcyjny teren
rekreacyjny. Sztuczny zbiornik wodny otoczony jest ścieżką pieszo-rowerową, a pobliski
skatepark, plac zabaw oraz punkt gastronomiczny sprawiają, że miejsce to tętni życiem,
szczególnie w cieplejsze dni.
Kolejnym punktem jest Mikułowa, gdzie uwagę przyciąga ogromna rozdzielnia energetyczna
– strategiczny węzeł przesyłowy, łączący elektrownię Turów z krajową siecią energetyczną.
Choć to obiekt przemysłowy, jego skala robi wrażenie i świadczy o znaczeniu regionu w
systemie energetycznym Polski.
Zalew Czerwona Woda – idealne zakończenie wyprawy
Nasza podróż kończy się przy zalewie Czerwona Woda – jednym z ulubionych miejsc
wypoczynku mieszkańców Zgorzelca. Zbiornik ten, powstały w latach 60. XX wieku, po
modernizacji zyskał nowe życie. Dziś oferuje trasę spacerową, ścieżki rowerowe, miejsca
piknikowe, plac zabaw. W planach jest zagospodarowanie wyspy dzięki czemu mieszkańcy
Zgorzelca oraz turyści otrzymają nowy punkt rekreacyjny. To idealne miejsce na zakończenie
wycieczki po przejechaniu niemal 60 kilometrów.
Infrastruktura turystyczna dla rowerzystów zlokalizowana na trasie:
- Punkt Informacji Turystycznej – Dom Jakuba Böhme
- Henryków Lubański – wiata turystyczna przy Cisie Henrykowskim
- Siekierczyn – trasa rowerowa, plac zabaw, miejsce postojowe, zbiornik wodny, skatepark
- Zbiornik Czerwona Woda – wiaty, miejsca piknikowe, plac zabaw, drogi rowerowe
1.Miejski Dom Kultury, Zegar słoneczny
Zegar słoneczny, datowany na rok 1715, został przeniesiony z nieistniejącego już budynku przy ul. Lubańskiej 4. Właścicielem budynku był Georg Lochmann, który w 1739 roku przeniósł zegar z innej lokalizacji. Budynek, na którym pierwotnie znajdował się zegar, został rozebrany w latach 90. XX wieku, a zegar przez długi czas znajdował się w magazynie. W 2015 roku, z inicjatywy Piotra Gruszczyńskiego, zegar przeszedł gruntowną renowację i został ponownie ustawiony w Parku Błachańca w 2018 roku. Zegar pokazuje czas zimowy, a jego dokładność może się wahać do 15 minut w zależności od pory roku. Jest to cenny element historyczny, który stanowi atrakcję turystyczną Zgorzelca.
Miejski Dom Kultury w Zgorzelcu to główne centrum kulturalne miasta. Budynek, zbudowany w stylu neobarokowym, został w pełni sfinansowany ze składek mieszkańców. Organizowane są tu koncerty, spektakle teatralne, wystawy i warsztaty dla wszystkich grup wiekowych. MDK jest także miejscem spotkań lokalnych stowarzyszeń artystycznych, które wspierają rozwój kultury w Zgorzelcu.
.\media\route6\1\0.jpeg
.\media\route6\1\1.jpeg
.\media\route6\1\10.jpeg
.\media\route6\1\11.jpeg
.\media\route6\1\12.jpeg
.\media\route6\1\2.jpeg
.\media\route6\1\3.jpeg
.\media\route6\1\4.jpeg
.\media\route6\1\5.jpeg
.\media\route6\1\6.jpeg
.\media\route6\1\7.jpeg
.\media\route6\1\8.jpeg
.\media\route6\1\9.jpeg
2.Muzeum Łużyckie
Muzeum Łużyckie w Zgorzelcu to instytucja kulturalna, która została otwarta w 2007 roku. Inicjatorem jej powstania było Polskie Stowarzyszenie Euroopera, Muzeum koncentruje się na prezentacji historii, kultury i codziennego życia mieszkańców polskiej części Górnych Łużyc. Jedną z głównych atrakcji jest stała wystawa „Krajobrazy codzienności. Z dziejów wsi łużyckiej”, która odtwarza wnętrze tradycyjnej chaty łużyckiej z XVIII–XIX wieku. Wystawa zawiera m.in. fragment ściany domu o konstrukcji przysłupowej oraz oryginalne meble i przedmioty codziennego użytku.Muzeum regularnie organizuje wydarzenia edukacyjne i kulturalne, takie jak Pikniki Archeologiczne, podczas których uczestnicy mogą poznać dawne techniki rzemieślnicze, np. barwienie tkanin czy wyrób obuwia.
.\media\route6\4\IMG_0472.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0473.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0476.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0477.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0479.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0480.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0482.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0483.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0484.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0486.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0487.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0488.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0489.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0490.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0492.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0497.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0500.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0502.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0503.jpeg
.\media\route6\4\IMG_0504.jpeg
3.Dom Jakuba Böhme
Jakub Böhme, znany filozof, urodził się w Starym Zawidowie, a mieszkał w dzisiejszym Zgorzelcu. Jego dom, obecnie pełniący funkcję punktu informacji turystycznej, jest ważnym zabytkiem związanym z jego życiem i twórczością.
.\media\route6\5\DSC04797.jpeg
.\media\route6\5\DSC04802.jpeg
.\media\route6\5\DSC04806.jpeg
.\media\route6\5\DSC04808.jpeg
.\media\route6\5\DSC04811.jpeg
.\media\route6\5\DSC04814.jpeg
.\media\route6\5\DSC04817.jpeg
.\media\route6\5\DSC04820.jpeg
.\media\route6\5\DSC04858.jpeg
.\media\route6\5\DSC04861.jpeg
.\media\route6\5\DSC04862.jpeg
.\media\route6\5\DSC04863.jpeg
4.Przedmieście Nyskie
Przedmieście Nyskie – najstarsza dzielnica Zgorzelca, gdzie znajduje się Bulwar Grecki. Nazwa bulwaru wywodzi się od największej mniejszości narodowej, która zamieszkuje Zgorzelec. Na placu pocztowym możemy podziwiać odrestaurowany słup poczty saskiej.
.\media\route6\6\DSCF5211.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5214.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5220.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5222.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5225.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5226.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5229.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5241.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5244.jpeg
.\media\route6\6\DSCF5245.jpeg
.\media\route6\6\IMG_0881.jpeg
.\media\route6\6\IMG_0883.jpeg
.\media\route6\6\IMG_0905.jpeg
5.Pałac w Łagowie
Pałac w Łagowie to jedna z najcenniejszych rezydencji w regionie, której historia sięga
początku XIV wieku. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z tego właśnie okresu, a
przez stulecia majątek należał do wielu znamienitych rodów, m.in. rycerskiej rodziny von
Penzig, von Salza, Matthiasa Axta, czy Georga Emmericha – burmistrza Görlitz w 1481 roku.
Obecny pałac powstał w 1581 roku z inicjatywy Michała Endera von Serch oraz jego żony
Elisabeth Hoffmann. To właśnie z tego czasu pochodzi renesansowy trzon budowli, który
zachował się do dziś w jej architekturze. W kolejnych stuleciach pałac był świadkiem
ważnych wydarzeń historycznych – w 1620 roku rezydował tu Johann Georg von
Brandenburg, a podczas wojny trzydziestoletniej, od 30 października do 4 listopada 1633
roku, swoją kwaterę główną miał tu sam Albrecht von Wallenstein. Gościem pałacu był także
książę saksoński Johann Georg II, który odwiedził Łagów w 1680 roku. W 1782 roku, dzięki
przebudowie z inicjatywy Christiny Frederiki Geissler, pałac uzyskał swój obecny, bardziej
klasycystyczny wygląd. Z tego okresu pochodzi m.in. ozdobny portal z pilastrami we
wschodnim ryzalicie, w którym wciąż znajduje się tablica fundacyjna z 1581 roku oraz
kartusz herbowy rodzin Ender von Serch i Hoffmannów. Pałac pozostał w rękach rodziny
Geissler aż do przełomu XIX i XX wieku. Po latach zapomnienia, w 2014 roku pałac
przeszedł kompleksowy remont i rewitalizację, dzięki czemu przywrócono mu dawny blask.
Prace objęły zarówno główny budynek, jak i przyległe zabudowania folwarczne.
.\media\route6\8\DSC09901.jpeg
.\media\route6\8\DSC09904.jpeg
.\media\route6\8\DSC09909.jpeg
.\media\route6\8\DSC09910.jpeg
.\media\route6\8\DSC09924.jpeg
.\media\route6\8\DSC09930.jpeg
.\media\route6\8\DSC09933.jpeg
.\media\route6\8\DSC09934.jpeg
.\media\route6\8\DSC09940.jpeg
.\media\route6\8\DSC09950.jpeg
.\media\route6\8\DSC09960.jpeg
.\media\route6\8\IMG_55471.jpeg
6.Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sławnikowicach
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sławnikowicach to zabytkowa świątynia o bogatej historii, sięgającej XIV wieku. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1346 roku, choć jego budowa rozpoczęła się około 1300 roku. W XVI wieku został gruntownie przebudowany, prawdopodobnie z wykorzystaniem elementów wcześniejszej konstrukcji. Kościół jest skromną, bezwieżową budowlą barokową z prostokątną nawą i prezbiterium, nakrytą dwuspadowym dachem z ośmioboczną sygnaturką. Północną ścianę kościoła zdobi epitafium ku czci Doroty Sophii Eleonory von Tschirnhaus. Ród Tschirnhaus dla wielu może być nie znany lecz warto wspomnieć o jednej osobie. Ehrenfried Walther von Tschirnhaus, uczony, filozof, matematyk i przyrodnik, odegrał kluczową rolę w odkryciu europejskiej porcelany – jednego z największych osiągnięć technicznych baroku. To on a nie Johann Friedrich Böttger, który powszechnie uznawany jest za wynalazcę porcelany, jest prawdziwym ojcem europejskiej porcelany. Sam Ehrenfried Walther von Tschirnhaus zamieszkiwał w pałacu leżącym w bezpośrednim sąsiedztwie kościała. Przed bramą prowadzącą na teren kościoła, po jej lewej stronie, umieszczono na murze krzyż pokutny, będący cennym zabytkiem kultury.
.\media\route6\9\DSCF4840.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4843.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4845.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4849.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4851.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4852.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4855.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4857.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4861.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4862.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4864.jpeg
.\media\route6\9\DSCF4870.jpeg
7.Cis Henrykowski „Henryk”
W Henrykowie Lubańskim rośnie wyjątkowy pomnik przyrody – Cis Henrykowski,
nazywany również „Henrykiem”. To najstarsze drzewo w Polsce, którego wiek oszacowano
w 1987 roku na około 1250 lat. Należy do gatunku cis pospolity (Taxus baccata) i od 1945
roku, po zmianie granic państwowych, jest uznawany za najstarszy żywy organizm na terenie
naszego kraju. Historia drzewa to także historia jego przetrwania. W 1813 roku cis został
uszkodzony przez żołnierzy, w 1945 roku trafił go pocisk artyleryjski, a w 1989 poważnie
nadwerężył go huragan. Pomimo tych zniszczeń „Henryk” przetrwał, a dzięki staraniom
specjalistów jego stan jest systematycznie monitorowany i poprawiany. W latach 90. XX
wieku przeprowadzono pierwsze kompleksowe zabiegi konserwacyjne, a w 2016 roku
zainicjowano kolejne działania mające na celu wzmocnienie drzewa. Zabezpieczono system
korzeniowy przed gryzoniami, zbudowano specjalne rusztowanie podtrzymujące jego potężne
konary, a także zainstalowano zraszacze i zamgławiacze, które pomagają drzewu przetrwać
coraz bardziej dotkliwe letnie upały. Cis Henrykowski został oficjalnie uznany za pomnik
przyrody 6 kwietnia 1992 roku. Dziś stanowi nie tylko wyjątkowy obiekt botaniczny, ale
także żywy symbol ciągłości natury i historii.
.\media\route6\10\DSC00032.jpeg
.\media\route6\10\DSC00034.jpeg
.\media\route6\10\DSC00035.jpeg
.\media\route6\10\DSC00036.jpeg
.\media\route6\10\DSC00040.jpeg
.\media\route6\10\DSC00044.jpeg
.\media\route6\10\DSC00046.jpeg
.\media\route6\10\DSC00048.jpeg
.\media\route6\10\IMG_56141.jpeg
.\media\route6\10\IMG_56171.jpeg
.\media\route6\10\IMG_56191.jpeg
.\media\route6\10\IMG_56271.jpeg
8.Wiaty przy kościele w Henrykowie
Przy kościele w Henrykowie znajdują się wiaty wypoczynkowe oraz muszla koncertowa, które są wykorzystywane podczas wydarzeń plenerowych.
9.Miejsce postojowe w Siekierczynie
Siekierczyn oferuje miejsce postojowe z ławkami i placem zabaw, idealne dla turystów pieszych i rowerowych.
10.Zalew Czerwona Woda w Zgorzelcu
Zalew Czerwona Woda w Zgorzelcu to sztuczny zbiornik wodny utworzony na rzece Czerwona Woda. Powstał w latach 70. XX wieku jako ośrodek rekreacyjny dla pracowników Elektrowni Turów oraz mieszkańców Zgorzelca. W latach 80. i 90. zalew cieszył się dużą popularnością jako miejsce rekreacji. Jednak z czasem kąpielisko podupadło, a w wyniku pogorszenia jakości wody zostało zamknięte.
W ostatnich latach Zalew Czerwona Woda przeszedł intensywną rewitalizację w ramach projektu „Przygoda z Nysą – zagospodarowanie turystyczne pogranicza polsko-niemieckiego”. Dzięki dofinansowaniu z Programu Współpracy Interreg Polska – Saksonia 2014–2020 kompleks zyskał nowe oblicze. Wokół zbiornika powstało blisko 2 km ścieżek dodatkowo zainstalowano drewniane kładki nad rzeką, urządzenia do ćwiczeń oraz punkt widokowy.
.\media\route6\13\DSC04716.jpeg
.\media\route6\13\DSC04718.jpeg
.\media\route6\13\DSC04720.jpeg
.\media\route6\13\DSC04722.jpeg
.\media\route6\13\DSC04725.jpeg
.\media\route6\13\DSC05185.jpeg
.\media\route6\13\DSC05191.jpeg
.\media\route6\13\DSC05194.jpeg
.\media\route6\13\DSC05195.jpeg
.\media\route6\13\DSC05196.jpeg
.\media\route6\13\DSC05199.jpeg
.\media\route6\13\DSCF5352.jpeg